His Possessive Ways (Published Under Summit Media)

Chapter Three

THREE

Copyright © Marco Jose (SiMarcoJoseAko)    

Habang naglalakad ako sa hallway ay pinagtitinginan ako ng mga estudyante. Marahil ay alam na nila ang nangyari kahapon o kaya naman ay sadyang nagagandahan lang talaga sila sa akin kaya nila ako pinagtitinginan. Pero sigurado ako na ang unang rason ang dahilan kung bakit nila ako pinagtitinginan. Naglakad na ako papunta sa first class ko para pumasok. Isa akong Mass Communication student at graduating na ako next year. Mas pinili kong maging isang varsity player kesa maging miyembro ng school publication. Simula pagkabata, hilig ko na ang paglalaro ng volleyball kaya mahusay ako sa larangang iyon.

Hindi ko pinansin ang mga matatalim nilang tingin sa akin at siguradong pagdidiskitahan na naman ako ng mga babaeng patay na patay kay Montemayor. Nag-ready na rin ako ng speech para mamaya sa office at sa dean. Tatanggapin ko kung ano man ang ihahatol nila sa ginawa ko. Kilala at napakalaking unibersidad ang paaralang ito kaya hindi nila palalagpasin ang ganito, unless ay may sa lahing anghel ang Montemayor na iyon at pabayaan na lang ang ginawa ko. Pero duda akong hahayaan na lang niya ang ginawa ko sa kanya, knowing na isa siyang demonyo.

Naniniwala kasi ako na hindi ko naman kasalanan kung bakit siya nauntog. Kung sana'y hindi niya ako ginulat, hindi ko sana siya itutulak. Konsensya na lang niya kung sakaling patalsikin ako sa paaralang ito.

Lumipas ang ilang klase ko at hinihintay ko pa rin na patawagin ako sa office, at hindi naman ako nagkamali. Bago mag lunch break ay pinatawag na ako sa office, I just ignored their stares. Kitang kita ko na naaawa sila sa akin at iba naman ay nagagalit sa akin, pero kumpiyansa pa rin ako na hindi ako mapapatanggal sa school na ito. Ipaglalaban ko kung ano ba ang tama. Tinuruan akong lumaban ng Nanay ko lalo na't kung alam kong nasa panig ako ng katotohanan.

Akala ko ay ako lang ang pinatawag sa office, pero laking gulat ko na naroon din ang miyembro ng basketball team at ng team ko. Wala lang ang kanilang hambog na captain. Malamang, nabagok ang ulo!

"So, Ms. Marquez is finally here. We could start our discussion." The dean said. Tumalima naman ang iba pang tao roon.

Tahimik lang kaming nakikinig at nakatingin sa dean. Kagabi, inilabas ko na lahat ng luhang pwede kong ilabas. Hindi ko rin naman kasi madadaan sa pagmamakaawa o sa pag-iyak ang pagkawala ng scholarship ko, hindi naman ako isang desperado na mamamatay kapag hindi na nakapag-aral. Maaari naman akong tumigil muna sa pag-aaral at magtrabaho muna at mag-ipon, nakatapos naman ako ng tatlong taon sa kolehiyo at sigurado akong may tatanggap pa rin sa akin. And besides, he deserves it! Masyado siyang mayabang at hambog, akala mo pa kung sino at tsaka matagal ko na talagang binabalak na gawin iyon sa kanya, napaaga nga lang.

"Ms. Marquez, I really don't know kung bakit umabot sa ganoon ang lahat. I couldn't believe that you could do that. You're a dean's lister since you were first year! Matalino kang babae, at sigurado naman akong matino ka, pero hindi ko lubos maisip kung ano ang pumasok sa isip mo para gawin iyon." She said and dissapointment was written all over her face.

"Hindi ko naman po sinasadya, kung hindi niya lang po sana ako ginulat gamit ang isang laruang daga. Di hindi ko po sana natulak ang gagong 'yon." Sabi ko at sinadya kong hinaan ang huli kong sinabi para hindi nila marinig.

"I'm sorry Ms. Marquez?"

"Dean, wala naman pong may gusto ng nangyari. Siya po ang nagsimula at naniniwala po ako na wala akong kasalanan. Kung tatanggalin n'yo man po ang scholarship ko, sige po. Tatanggapin ko po ang hatol n'yo. Tatanggapin ko po kung ano ang parusang ibibigay n'yo, pero sana naman po. Mayroon din siyang matanggap na parusa dahil siya ang nagsimula nito."  Dirediretso at kumpiyansa kong sabi. Totoo naman kasi, hindi ako papayag na ako lang ang maparusahan. Dapat siya rin! Huminga naman nang malalim ang dean sa sinabi ko.