WCS1: David Zachary Grey's Obsession

Chapter 11

David's POV

I opened my eyes then i see a gorgeous women beside me. Beautifully sleeping. Erika is such a tease for me.

Hindi ko maiwasang mapangiti ng bahagya siyang gumalaw at isiniksik pa ang sarili saakin. I know nasaktan ko talaga siya, pero may dahilan naman ako. Gusto ko lang namam siyang protektahan.

Hinalikan ko naman siya sa noo atska tumayo. I will cook.

Nagbihis lang naman ako ng boxer.

Lumabas na ako ng kwarto niya at dumiretso sa kusina. Hmm ano kayang pwede lutuin dito?

"Ah! alam ko na." Nagsimula naman ako mangalkal sa kusina niya. Siguro magpiprito nalang ako ng hotdog at itlog, tutal breakfast naman kaya okay lang yon!

Nung maihanda ko na ang lahat ng kailangan ko ay nagsimula nako magluto.

"Hmm..." kumakanta kanta pako habang nagluluto.

"Ah...ehem." Napalingon ako ng may biglang tumikhim sa likod ko. It was Erika staring at me. Nginitian ko naman siya.

"Goodmorning sweetie. Upo kana jan, malapit na to matapos." Sabi ko sakanya.

Hindi siya gumalaw at nakatingin paren saken. Blanko lang ang ekspresyon ng mukha niya.

"Akala ko ba mag-uusap---" i cut her off.

"Later. Let's just eat first." pagputol ko sakanya at tinapos ko na ang pagluluto ko. Naramdaman ko namang umupo na siya kaya napangiti ako.

Susunod din naman pala.

Buti nalang hindi ko masyado naabutan ang paglilihi nito dahil kung hindi baka ako laging pagbuntungan neto. Pagkatapos ko magluto ay hinainan ko naman siya.

"Eat." I commanded. Nagsimula naman kami kumain. Tahimik lang siya habang kumakain.

"Stop sighing." Titig ko sakanya. Kanina pa kase siya napapabuga ng hangin.

Napatingala naman siya saken."David, ano bang ginagawa mo dito?"

"Kinukuha ka, binabalik ka. I want you back, Erika." Malalim ang pagkakatitig ko sakanya.

She laughed sarcastically.

"Stop joking around, David. Did you think sa lahat ng ginawa mo saken ganon ganon nalang yon?" Masama siyang naka titig saken.

"Erika, look hindi mo alam ang nangyayare---" she cut me off

"Pwes ipaalam mo!" Nakikita kong nangingintab ang mga mata niya. Anytime may tutulo ng luha doon.

I sigh

Nagsimula naman ako magkwento kung ano talaga ang nangyare. Kinwento ko kung sino sa buhay ko si Janna at king ano talaga ang relasyon naming dalawa. Kinwento ko din kung ano ang naging dahilan kaya ko siya iniwan.

Nakatulala lang siya saken. Walang reaksyong ang mukha niya.

"Thats it?" Taas kilay na tanong niya.

"Erika...."

"You know David, kahit ano pang dahilan mo. Hindi mo mababago yung pangyayaring nasaktan mo parin ako...." Nakita ko namang may tumulong luha sa mata niya. Lalapitan ko sakan siya ng pigilan niya ako.

"Erika, i didnt meant to hurt you."

Nagulat ako ng bigla siyang tumayo, padabog siyang tumuon sa lamesa.

"YOU DIDNT? HUH! DAVID YOU ALREADY DID! Alam mo ba kung gaano kahirap ang magbuntis? Alam mo ba kung gano kahirap na ako lang magisa dito! Tuwing dinadalaw ako lagi ng morning sickness ko, sarili ko lang ang nagcocomfort saken! Alam mo ba kung gaano kasakit na ikahiya ng pamilya? DAVID HINDI MO ALAM YON! KASE ALL THIS TIME NA DOWN DOWN AKO, WALA KA SA TABI KO. KAYA WAG MOKONG PAPABALIKIN SAYO NA PARANG WALANG NANGYARE!" Patuloy lang ang pagagos ng luha niya sa mga mata. Napaupo naman siya habang umiiyak.