The Jealousy Story (Fin)

Chapter 35 - "Yours"

A/N: Dedicated to superbatbeyb1826.

--------------------------------------------------------

-CHRISTINE'S POV-

Writing diaries can be so boring. Pero kahit gaano ka boring kailangan ko para ma cherish ko ang time ko with Jessie. Two days nalang before mag-Saturday. And Saturday means I'm going home now. Betcha know what? I never thought that my last days here are much more fun than the past days. Especially during me and Jessie's almost-sleepover.

*FLASHBACK*

After brushing my teeth, lumabas na ako kaagad sa bathroom ni Jessie kasi excited na excited ako sa aming sleepover. I skipped out, walang Jessie akong nakita pero nakabukas ang TV and DVD player.

Saan kaya siya nagpunta? Hindi man lang nagpaalam.

I decided to wait for her. Pero lumipas ang 1 minute hindi pa din siya bumabalik. Narinig ko nalang na may ingay sa baba so bumaba na din ako kasi baka si Jessie yan. Kung hindi naman, eh sino diba? So I hurried down the stairs para sundan si Jessie.

Pero nasa third to the last step pa lang ako ng stairs ay naamoy ko na ang isang familiar scent.

"Boo!"

-.-

"Yeah right." - Me

Hahahahahaha! Funny how he tried to scare me.

"Anong ginagawa mo dito?"

"I should be the one asking you that right now." - Me

"Sinamahan ko si Ivan dito."

"So that explains why Jessie is not where she's supposed to be right now?"

Actually, naiinis ako ng konti. Alam naman nila siguro na magba-bonding kami ngayon ni Jessie tapos they would pupunta lang sila dito basta-basta?

"Sorry na bug." - Tristan

"EW! What did you call me?" - Me

"Bug."

"EW! Ano ba yan? Christine ang name ko! Not bug!" - Me

"Umiiral na naman yang pagkaarte mo! Natatandaan mo pa ba yung time na mga bata pa tayo? Na mas matakutin ako sa mga 'creepy crawlies' kesa sayo?"

"Because you're gay. Hanggang ngayon." - I said na nakapamewang pa.

Tinitigan lang niya. Ako naman, tinignan lang siya sa mga mata niya. Kebs naman kung makikipag-titigan lang siya sa akin.

"Teka sa'n si Jess--"

"Tara karaoke tayo!"

*END OF FLASHBACK*

TSK. Hinding-hindi ko makalimutan nung napasubok akong kumanta kasabay niya. Yung song choice? Ako'y Sayo at Ika'y Akin Lamang.

-END OF CHRISTINE'S POV-

-JESS'S POV-

Time heals all wounds.

Yun ang sabi ng iba. Kahit gaano ako nasaktan noon, di ko pa rin mapigilan ang mga nararamdaman ko sa kanya. Bumabalik ang mutual understanding namin sa isa't-isa. Kumbaga, hindi kumpleto ang araw namin kapag hindi namin nakikita ang isa't-isa? Bakit ba ganon? Blessing in disguise ba ang pagpapaselos namin kay Troy?