Nero & Sapphire (hiatus)

Chapter ɤ One

 

 "Parang may force na nagsasabing basahin ko siya. :D ang cute, kakaintriga <3"

-EliaLee

x●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●x

Chapter ɤ One

“Maraming salamat po, Miss Hernandez.”

            Tumayo ‘yung babae, hawak na ‘yung test result, at inakay ‘yung batang lalaki. Tumalikod sila, subalit nanatili pa ring nakalingon sa akin ‘yung bata. Kung hindi siguro siya tinawag nung ina niya at lumabas na ng pintuan ay hindi siya titigil sa pagtitig sa akin. Ang weird niya, sa totoo lang.

            Bumalik na ko doon sa station ko at nagsimula nang gumawa ng urinalysis ng ibang pasyente. Dalawang buwan palang ako sa ospital na ito bilang isang Medical Technologist. Wala pa rin akong masyadong kakilala bukod kay Christine, isang Med-Tech din na nakasabay ko sa internship last year.

            Tumunog ‘yung maliit na bell sa may pintuan ng laboratory, senyales na may pumasok sa loob. Tumingin ako doon sa babaeng papalapit sa akin ngayon. Lagpas ng kaunti ang buhok niya sa balikat at may halong kulay brown ang buhok niya. Nakasuot din siya ng asul na scrub suit tulad ko.

            “Saph,” sabi niya, “tawag tayo ni Jig. Kailangan daw nila ng tulong para sa blood donation. Ang daming tao dun sa hall.”

            Tumango ako. “Okay, tatapusin ko lang itong isang test na ginagawa ko. Susunod na lang ako.”

            Ibinaluktot niya ‘yung braso niya at itinuro ang pintuan sa pamamagitan ng hinlalaki niya. “Ah, hindi, hintayin nalang kita sa labas.” Pagkatapos noon ay tumalikod na siya at lumakad palabas ng pintuan.

        Nagmadali ako sa ginagawa ko. Pagkaraan ng limang minuto ay natapos na din ako. Naghugas ako ng kamay sa lababo at lumabas na sa laboratory. Sabay kaming lumakad ni Christine papunta doon sa hall kung saan ginaganap ang mga hospital seminar.

            “Hi, Christine!” bati nung isang nurse na nakasalubong namin.

            “Hello!” bati naman ni Christine sa may tabi ko.

            Magkaiba kami ni Christine. Friendly siya sa mga tao, laging nakangiti at madaling pakisamahan. Kaya naman kahit dalawang buwan palang kami dito sa ospital ay marami na agad siyang nakilala. Kabaligtaran naman ang nangyari sa akin. Hindi kasi ako masyadong interesado sa ibang tao. I’m that aloof-kind-of-a-girl type. Hindi ako kumportable sa maraming taong nakapaligid sa akin maliban nalang kung mga pasyente iyon.