EVCİLİK OYUNU

Çünkü Sevdim.. (59. bölüm)

Selaaam :) Evet size bir sürpriz yapıp hazirana girmeden, biten vizemle birlikte yeni bir bölüm paylaşmak istediim :) Şu final sınavını da atlattım mı bir keyiflenicem ki anlatamam! :D Evet şu anda evcilik oyunu ailesi olarak sezonu başlatmış bulunuyorum ve size kocamaan öpücüklerimi iletiyorumm :)  Bu zamana kadar yaptığınız tüm yorumlarla beni yazmaya teşvik ettiğiniz içinde ayrıca teşekkür ediyorum canlarım beniim :) :*

Sezonun ilk bölümü de Buse'ye ithaf etmek istiyorum :) Ayrıca ithaf isteyen olursa bana isteğiniz yerden bildirebilirsiniz :) 

He bu arada benim hikayeye özenen gb'ye de selamlar :D Allahtan önce ben paylaştım bölümü de eheh :D multimedyaya bir fotoğraf bırakıyorum bakarsınız :) Keyifli okumalar :))

****

Kerem doktoru inceledikten sonra tekrar olduğu yerde gözlerini dolaştırırken birini arıyor gibi görünüyor. Tabii ya sanki uyanıp da seni görmek istiyordu zeynep! Acaba burada olmasa mıydım? Gözleri gözlerimle buluştuğunda dudaklarından dökülen ilk kelimeye şaşkınlık dolu bir ifadeyle karşılık veriyorum.

 

“Z-zeynep?”

 

B-benim adımı mı söyledi az önce? Yoksa kulaklarım bana hile mi yapıyor? Gözyaşlarım tekrar bana meydan okuyarak akarken ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Öylece bakıyorum kereme. Gerçekten benim adımı mı söylemişti? İnanması o kadar zor ki. Israrla cevap beklerken gözleriyle gözlerime işkence etmiyormuş gibi bir de elimi sıkarak benden cevap beklediğini ifade ediyor. O kadar alışmışım ki monolog konuşma yapmaya şimdi böyle karşılıklı konuşacak olmak beni çok zorluyor.

 

“U-uyandın!” diyebiliyorum tekrardan gülümsemem yüzüme yayılırken. “G-gerçekten uyandın değil mi? Rüya görmüyorum ben değil mi? Kerem bir şeyler daha söyle lütfen…”

 

“Seni seviyorum Zeynep”

***

-Zeynep-

 

Bazen öyle şeyler olur ki hayatınızda bir başkasına anlatsanız ‘vayy be film gibi’ diyebilir. Bende kendimi o hayatlardan birine alınıp koyulmuş gibi hissediyorum şuanda. Aylardır deli gibi bir şey olmasından korktuğum adam sonunda uyanmış karşımda öylece bana bakıyor. Bir de üstüne Seni Seviyorum diyor. Zaten kendi duygularıma inanılamaz bir şekilde şaşırıyorken o beni sadece iki kere görmeyle sevecek değil ya? Kesinlikle olayın şokunda falan olmalı. Yani ben ona ille de bir şeyler söyle diye zorlayınca o da bunu söyleyiverdi. Hani böyle yeni bir dil öğrenirken ilk Seni Seviyorum’un anlamına bakılır ya onun gibi bir şey bence. Tabi canım yoksa beni sevmek niye?

Gerçekten olabilir mi böyle bir şey? Bir insan bir insanı sadece sesini duyarak sevebilir mi? Ya da bir insan bir insanı günlerce duvara konuşur gibi konuşarak sevebilir mi? Ben sevmiştim işte. Evet, biliyorum çok saçma ama sevdim. Her gün deli gibi uyansın diye dua ettiğim, her gün bıkmadan konuştuğum, orada öylece yatıp sadece elimi tutarak benimle iletişim kuran bir adamı sevdim. Karşılık beklemeden, uyandığında ona elveda diyeceğimi bile bile sevdim. Sırf ona azıcık faydam dokunsun diye hiç sıkılmadan konuştuğum adama belki de üç ayımı feda ettim ama önemli değildi çünkü sevdim...