Basketball Love Affair 1: Foul Play

Chapter 18 [Edited]

Chapter 18

Trixie Clarisse Reyes

After that day ay hindi ko pa kinakausap si Bricx, he wanted to postpone the engagement. I don't like that idea. I know I'm asking him for too much, hindi madali ang naging problema nila at ang sabihan siyang madaliin iyon ay hindi ganon kadali.

Pero ayoko talaga, if he can't come back in two months, might as well wag na lang ituloy ituloy ito, might as well call off that stupid thing. I hate waiting. What if he finds someone, and I'm still waiting here? What if I found someone and he's still thinking he has someone to come back to? Ayoko lang mas gawin pang komplikado ang isang bagay na magulo na.

At isa pa, mukha namang hindi niya ako kailangan since for these past few days na iniiwasan ko siya ay silang dalawa ni Xenia ang magkasa. It's fine with me. Not like I care.

Saturday ngayon at hapon na ako dumating sa training nila, pagkababa ko ng motor ay dumiretso agad ako sa gym, and good ang mga players ko ay nagsimula na pala, and look at what made this day better, Saebricx and Xenia. Umirap ako at tinawag ang atensyon ng lahat at pinaupo sila sa bleachers.

"In less than two weeks Bricx will leave the country and I will grab this opportunity to announce that Daniel will be your new captain." Lahat sila ay nagulat sa sinabi ko but did not say anything, sinabihan ko silang magparactice game na agad nilang sinunod.

Kinuha ko ang cellphone ko at nag-laro na lang, I hate this game, hindi pa nakakaabot ng thousand ang score ko. Then why the hell do you keep playing it? Umiling ako at in-exit na ang laro. I'm going crazy, natutulad ako kay Shanna. Speaking of the little angel, kasalukuyan siyang nakaupo sa lapag kasama si Trevor at naglalaro ng 'nanay, tatay.' Well, that's crazy.

Binaling ko ang tingin ko sa pwesto ni Bricx at Xenia na seryosong nag-uusap, I can see that Bricx is mad at something, pero hindi kay Xenia dahil kung dito man siya galit ay hindi na niya ito kakausapin. Tumingin siya sakin at agad na lumambot ang expression niya, tinaasan ko siya ng kilay at ibinalik niya ang atensyon kay Xenia, then he frown again. What the hell are they talking about?

Nagpaalam na sakanya si Xenia at hinalikan naman niya ito sa noo. Umiwas ako ng tingin, ayoko ng nakita ko. It gives me an eye sore. At parang pinupulupot ang tyan ko dahil dito. Jealousy? No. I'm not jealous. I'm not the type of woman who gets jealous, I'm too beautiful to be jealous.

Lalapit sana sakin si Bricx pero umalis ako sa pwesto ko at lumabas ng gym, I heard him call my name pero hindi ko siya nilingon at pumunta ng parking lot, sumakay ako ng motor at nagmaneho papunta sa bar ko.

Pagdating ko don ay wala pang tao, obviously since hapon pa lang at sarado pa ito, mamaya pang ten ng gabi ang bukas nitong bar ko. Ang mga empleyado ko pa lang ang nandito, isa isa nila akong binati na hindi ko naman sinagot dahil wala ako sa mood at dumiretso na sa opisina ko.

Inasikaso ko ang mga kailangan asikasuhin, ang mga kulang sa bar, mga dapat bayaran, ang mga sweldo ng empleyado ko dahil malapit na matapos ang buwan. I need to distract myself.

Hindi ko na namalayan, alas-nuebe na pala. Tumingin lang ako sa orasan nang makaramdam ako ng pagsakit ng likod at pagkahilo. Halos walong oras akong nakaharap sa computer at nag-aayos ng papers.

Tinawag ko ang isa sa mga empleyado ko at sinabihan silang dalhan ako dito ng pagkain, makalipas lang ang ilang minuto ay dinalhan na niya ako ng paborito kong Carbonara. Walang ganang kumain ako at inubos ito.

Nine thirty na nang matapos ako, nag-dim na ang mga ilaw at inayos na din ang mga table sa labas, dumating na din ang DJ na inimbitahan ko para ngayong gabi, saglit na binati lang ako nito sa aking opisina at si-net up na niya ang gamit niya sa stage. May gig din ang isang banda ngayong gabi pero hanggang ala-una lang sila.