ရွိသမ်ွ အားနဲ႔ JongIn ကို တြန္းထုတ္ျပီး
နာက်င္ေနတဲ့ ခါးတစ္ဝိုက္ကို အသာဖိကိုင္ထားကာ
အေပၚထပ္ကိုသာ တက္ခဲ့သည္...မျမင္ေစခ်င္ဘူး....ေပ်ာ့ညံံ့တဲ့ပံုစံကို....
မျမင္ေစခ်င္ဘူး....နာက်င္ေနတဲ့ ပံုစံကို
မျမင္ေစခ်င္ခဲ့တာထက္...မျပခ်င္ခဲ့တာဆို ပိုမွန္လိမ့္မည္
တစ္စထက္ တစ္စ နာက်င္လာေသာ..ခါးေၾကာင့္
အျမင္အာရံုေတြလည္း..ေဝဝါးလာၿပီး
ေျခလွမ္းတိုင္းသည္လည္း...ေႏွးေကြ႔းလာသည္....ေလွကားေဘာင္ကုို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ္လည္း
ဒီေန႔မွပင္...လက္ေတြတုန္ယင္ေနသည္..အေပၚဆံုး ထပ္သိူ႔ မေရာက္ခင္...
တစ္လွမ္း....
ႏွစ္လွမ္း.....
သံုးလွမ္းလွမ္းၿပီး၍...အေပၚထပ္သိူ႔ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္
တစ္ၿပိဳင္နက္...အရာအားလံုးႏွင့္
အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားသည္...."ဘုန္း.." ဆိုေသာ အသံေၾကာင့္...
အိမ္ေပၚသို႔...အျမန္ေျပးလာခဲ့သည္..
"Hyung.!!!!!!!"
ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ေခြေခြ ေလးလဲက်ေနေသာ..
Kyungsoo ကို ေပြ႔ခ်ီၿပီး...ေဆးရံုသို႔..
ပို႔လိဳက္သည္...After 1 hr...
လိုအပ္တာေတြကို...စစ္ေဆးၿပီးေနာက္...
Kyungsoo ႐ွိရာ လူနာခန္းထဲသို႔..ဝင္လိုက္သည္..
ဆရာဝန္ေတြရဲ႕ ေဆးစစ္ခ်က္အရ...
တစ္ခုခုနဲ႔ ခိုက္မိတာေၾကာင့္...ခါး႐ိုး.မွာ ဒဏ္ျဖစ္သြားတာေပ...နဂိုကတည္းက..အားနည္းေနတဲ့သူ ျဖစ္လို႔...
အထူးဂ႐ုစိုက္မယ္လို႔လည္း မွာသြားသည္.."Hyung.က်ြန္ေတာ့္ေျကာင့္..နာက်င္
ရျပန္ျပီေနာ္.."Ring...ring..ring..
"Nae ..JongIn ပါ.."
"ဟင္...ဦးေလး...".
"အခုလား...Hyung က...အျပင္ခဏ
သြားေနလို႔...""အခု. ဒီကို လာေနၿပီလား...."
"Nae...".
တစိဖက္က သူရဲ႕ စကားအဆံုး ဖုန္းကို
ခ်လိုကိသညိ...
YOU ARE READING
P.A.I.N [Z×U]
Fanfictionကြၽန္ေတာ္ဟာ နာက်င္မႈနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနသူတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ သူ႔အျပံဳးျမင္တာနဲ႔ နာက်င္မႈေတာင္ အေပ်ာ္အျဖစ္ကူးေျပာင္းတတ္သူ Diika##### Boy ~ Boy