Fall into Demise

Chapter 3

The Light Secrest Kingdom

I open my eyes and the white ceiling welcomed me .

Nilibot ko ang aking tingin at natagpuan ang sarili sa isang malambot na kama . Why am I here? .

Tinukod ko ang aking kamay at unti unting umupo . What happened?.

Suddenly I remember everything . Yung halimaw na sasakmalin ako , si Rhein at sila Mama . Napunta ako sa dimensyong ito , maraming tao , pinili ako nang agila and now im here .

Paano nga ba ako napadpad sa lugar na ito? . Hindi ba dapat patay na ako? . Nasaan sila mama at papa? Si Rhein? . I can't imagine them dead , gosh. Ano ba ang nangyayari? . Everything has no answers .

Napahawak ako sa aking ulo . Naguguluhan ako . Since I came here ang tanging nasa isip ko lang ay ang makapunta sa pamilya ko . Wala na akong pake sa ibang tao o kung ano mang mundo ito! . I want to be with my family .

I miss them so much ....

Lumandas ang luha ko sa aking pisngi. Confused , pain is welling up inside of me. Ngunit napalitan nang pagtataka ang aking ekspresyon nang makitang iba na ang suot kong damit.

Right now , im wearing a pink silk robe with just a white plain dress inside . Napayakap ako sa sarili habang patuloy parin ang pagtulo nang luha ko . Sino ang nagpalit nang damit saakin!?. Don't tell me ...

I heard a three knocks before I conclude something. Hinatak ko ang kumot at ni lebel ito sa aking dibdib. Nanlalaki ang aking mata habang pinagmamasdan ko ang pagbukas nang pinto.

A familiar face welcomed me . Blonde hair , isa lang ang naalala ko sa buhok na iyan. Its the man with a sneaky expression. Pinunasan ko ang aking luha at tinignan siya nang masama. Imposible! Imposibleng siya ang nagpalit nang damit ko!. Aahh! I hope my conclusion isn't true.

"The breakfast is ready..."panimula niya habang nakangiti. There is something inside of me that wants to punch his freaking face but I know I couldn't , not yet.

There are many things I want to ask him. Isa na doon kung sino ang nagpalit nang damit ko at kung paano ba ako napadpad rito.

Ilang segundo ang lumipas at hindi ako nagsalita. Im just staring at him with my poker and mad expression.

"Don't tell me? When you got unconscious after the ceremony , your voice is effected?. Kaya ba hindi ka nagsasalita ngayon?"tanong niya at tuluyan nang pumasok sa loob nang kwarto. Sinundan ko lamang siya nang tingin.

He stop in front of the bed and look at me," Bakit ganyan ka makatingin?. Yung tingin mong yan parang sinasabi mong may ginawa ako sa-"

He cut his own words and look at me with wide eyes.

"What your thinking is not true. The one who changed your clothes is our colleague , Tris" paliwanag niya. Pinaningkitan ko siya nang mata .

"H-how can I be so sure?" tanong ko. I can't trust anyone here , I had a feeling that I can't trust no one.

"Im not that type of guy! Kahit tanungin mo pa si Tris" he defense . He sound sincere , but his maniac face is telling the other side of my thought that his bluffing.

"Come on , they are waiting. Don't push yourself too much , escape girl. Your hypothesis is routing on the wrong direction." sumeryoso bigla ang mukha niya. Tinalikuran niya ako at pumunta muli sa pintuan.

Before he goes out he said ,"I'll be waiting here outside. Please , change quickly".

I guess its my fault. Bakit ko nga ba siya inakusahan agad agad?. I lazily stand up and take a shower. I don't care if he wait there for a few minutes.