Chapter 19 - *with just one smile*

688 32 6
                                    

(AN: sorry naman sa late update HAHAHA bwisit kase yung net. pang asar!

comment.vote thankyou!!!)

-----------------------------------------------------------------

Chapter 19 – July 25, 2011

*with just one smile*

Pauline’s pov

Lumipas ang

Friday …

Saturday …

Sunday …

Monday …

Tuesday …

At ngayon Wednesday …

Ni Hi Ni Ho si Ren eh may sira pala tuktok nito wala naman ako ginagawa sakanya bigla bigla na lang akong hindi kakausap hirap na hirap na ko sakanya ako na nga gumagawa ng way para makapag usap kame pero wala pipi sya ngayon eh.

Nasa may bleachers kame ni Kevin, Matt at Gab ewan ko nasaan yung mga girls.

Matt: “why so sad miss beautiful?”

Kevin: “hindi kase yan pinapansin ni Ren”

Gab: “ano ba pinag awayan nyo?”

            Mga tsismoso tong mga to kalalakeng tao tsismoso. Bwisit kase tong si Ren ilang araw na kong hindi kinikibo kahit sa text o sa chat wala parang invisible lang.

Ano bang ginawa ko sumasakit na ulo ko kakaisip. Lunurin ko kaya ng sabihin na nya kung anong problema nya saken.

Pauline: “Hindi ko nga alam kung anong ginawa ko wala naman akong naiisip na may maling nasabe ako”

Kevin: “ayaw kaba pansinin?

*grin*

“Edi tayo gagawa ng paraan para pansinin ka nya”

Pauline: “HA?”

Kevin: “Gab akbayan mo si Pauline bilisan mo”

Gab: “teka bakit ako?”

            Pinandilatan ng mata ni Kevin si Gab kaya sumunod na lang at eto nakaakbay na saken.

Kevin: “ikaw naman Matt ilapit mo mukha mo kay Pauline”

Matt: “yes boss!” nagsalute pa sya

Pauline: “hoi ano bang sa tingin nyo ginagawa nyo sira ulo ka Kevin baka may makakita saten ano ba! Magsialis nga kayo dyan oi!!!”

            Pero parang wala silang narinig at patuloy lang sa ginagawa nila si Kevin naman tawa ng tawa ano nakakatawa ang daming may sira ang ulo ngayon.

Matt: “para akong nasa heaven”

*smirk* halos maamoy ko na yung pabango nya ano bang trip nitong mga to.

Gab: “hoi Matt umayos ka nga”

Maya-maya may humatak sa braso ko pag tingin ko si Ren sobrang pula ng tenga nya grabe kinakalad-kad nya ko topak to tinignan ko sila Kevin mga ang lalaki ng ngiti so yun pala yung nasa isip ni Kevin sana man lang inexplain saken ng nagets ko nganga ako kanina eh. =__=

            Binitiwan na nya yung braso ko grabe naman makahawak to saken bumakat na yung kamay nya sa braso ko pag ako nag ka bruise lalaslasin ko leeg nya.

Pag tingin ko nasan kame? Sang lupalop ng Binangonan to. May isang malaking puno kaya malilim tapos may isang mahabang bleachers tapos maraming damo. Parang hindi naman kame lumabas ng gate ng school.

“Hoi topak nasaan tayo?” Hindi sya sumagot eh siomai palaka pala tong si Ren eh hahatakin ako dito tapos hindi magsasalita.

“HOI NASAAN TAYO? NASA SCHOOL PA BA TAYO?”

“nasa school pa tayo” sobrang hina ng boses nya nakatalikod parin sya. Eh anak ng tofuuuuu naman to eh bakit hindi ko alam na may ganto sa school.

“Dito ako nag sta-stay this past few days” so hide out nya pala to para hindi nya ko Makita ayos ah.

“Sorry Kathleen if I avoided you I just really need to think” nganga ako ngayon ano naman pinag iisipan nya at tumagal ng 5 days. Hindi ako makasalita eh ano sasabihin ko nagugulantang ako kay Ren.

“eh sanay na ko diba nga TOPAK ka”

“ENG-ENG ka naman” tapos nag smile sya ^______^

            Para kameng mga sira alam nyo yung isang ngiti lang ayos na ang lahat nag kwentuhan lang kame dito sa hide out nya. Simula daw sa araw na to dito kame magkikita kapag may secret na lakad kame. Adeeek ano kame mag jowang hindi pinayagan ng magulang kaya nagtatago.

Ren’s pov

            Ayoko sana pumuntang canteen pero nagugutom na talaga ako pag daan ko sa may bleachers nakita ko si Pauline, Kevin, Matt and Gab nag uusap maya maya bigla umakbay si Gab kay Pauline si Matt naman lumapit sakanya sobrang lapit.

            Mga humal tong mga to nawala lang ako ng ilang araw kung saan saan na kumakapit mga kamay pusang gala talaga! maya-maya nararamdaman ko na humahakbang na ko papunta kela Pauline hinatak ko sya palayo hindi ko na kaya nang gigigil na ko.

Napaka eng eng talaga nitong isang to chinachansingan na sya wala lang sakanya.

            Dinala ko sya sa lugar na dumamay saken, saksi ang lugar na to kung pano ako nakapag-isip, pano ko namiss ng sobra si Pauline, pano ko kausapin ang hangin, pano ko pigiling lumapit at makipag kwentuhan kay Pauline pero kanina hindi ko na talaga napigilan sasabog na ko.

“Hoi topak nasaan tayo?” lilinga-linga lang sya hindi nya siguro alam tong lugar na to.

“HOI NASAAN TAYO? NASA SCHOOL PA BA TAYO?” sabe na eh makakatanggap nanaman ako ng malakas na sigaw mula sakanya.

“nasa school pa tayo” ayoko humarap sakanya sobrang nakakahiya

“Dito ako nag sta-stay this fast few days” humarap na ko sakanya

“Sorry Kathleen if I avoided you I just really need to think”

“eh sanay na ko diba nga TOPAK ka”

“ENG-ENG ka naman” ^______^

            Ewan ko ba kung anong naisip ko at nilayuan ko si Pauline para akong sira ulo pinahihirapan ko lang sarili ko humanda saken yung dalawang ugok kung ano ano pinag gagawa kay Pauline.

say it again ... please?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon