NO TO KATHRYN BERNARDO.

No 39.

SOBRANG SORRY SA PANSAMANTAGAL NA HINDI PAGA-UPDATE. PERO THANK YOU PARIN KASI MAY MGA NAGVOVOTE AT NAGBABASA PARIN. HEHE. SORRY ULIT! BABAWI AKO, GUYS! y^o^y

AND, SA MGA NAGAGALIT SAKIN KASI HATER DAW AKO. NO! HINDI PO AKO HATER. ISANG PO AKONG FAN NA GAYA NIYO. FAN NA FAN AKO NI MS. BERNARDO. BASA MUNA BAGO LAIT. THANKS! RAAAAWR! X﹏X

CHAPTER 39
PREIYA'S POV

"PREIYA. NASAN BA TALAGA SI KATHRYN? NASAN SILA NI ENRIQUE? NASAN? W-WAG KANG MAGSINUNGALING." Nakasakay si Daniel sa kotse ko.

"P-Please, Preiya. I'm begging you." Nagda-drive ako pero ramdam ko ang hinagpis ni Daniel. Sinandal niya ang ulo niya sa upuan at inilagay ang palad sa mukha.

Umiiyak siya.

At may kumurot sa dibdib ko. Ang sakit. Ang sakit makita na umiiyak ang taong gusto mo.

Napakadesperada kong babae. Ano bang ginagawa ko? Ilalayo ko si Kathryn kay Daniel at pagsasamahin sila ni Enrique. Tapos ano, Preiya? Happy ending na kayo ni Daniel kapag nangyari yon?

Para kong kinakausap ang sarili kong konsensya. Hahaha! Nakakainis. Bakit ba ang hina ko ngayon?

I stop the car.

"D-Daniel," I call out his name but he's not answering. He's just crying. Nilapitan ko siya and I hugged him.

Sana tama ang gagawin ko.

"Bata palang tayo mahal na kita. Simula nung binigay mo sakin 'to," Pinakita ko sakanya yung binigay niya sakin na necklace nung bata pa kami. "Mas lalo lang kitang minahal. I just can't stop loving you. Nung nawala ka, para akong nawalan ng kapatid, kaibigan at kalaro. Isa-isa kayong nawala nila Seth. Iniwan niyo kong lima." Alam kong naririnig niya ko. Umupo ako ng maayos. Binigyan ng panyo si DJ. Pinamunas naman ni DJ yung panyo na binigay ko. "Alam mo nung mga panahong yun, para kong nagiisa. Hintay ako ng hintay sa'yo. Kasi may pinky promise tayo sa isa't-isa na babalik ka eh. Pinanghawakan ko 'yun." Di ko namalayan na umiiyak na pala ako. Natawa nalang ako. Tawang malungkot. "Naghintay ako sa wala. Hindi ka bumalik. Hindi mo ko binalikan. Ang sama mo. Galit ako sa'yo. Pasensya na kung napakadesperada kong kunin ka kay Kathryn. Akala ko kasi akin ka eh. Akala ko hindi parin nagbabago ang nararamdaman mo para sa akin. Nahuli pala ako ng dating." Pinunasan ko ang luha ko. Tinignan ko si DJ. Kanina pa pala siya nakatingin sakin. "Pasensya na sa lahat. Isa lang naman akong babaeng iniwan dati at nagbabalik ngayon."

Naramdaman ko ang kamay ni DJ at bigla akong hinila sa yakap. "Sorry. Napakaiyakin mo talagang tabachoy ka."

Natawa naman ako dun.

"Tabachoy? Sexy na ko ngayon!"

"Preiya, bumalik ako nun. Binalikan kita. Kaso, wala ka na sa dati niyong bahay. Nasa California ka na daw. Hindi naman kita masundan nun kasi busy ako sa school at sa pagbabanda ko." Mas lalo niyang hinigpitan ang yakap at hinalikan ako sa buhok.

"Tara na. May pupuntahan pa tayo."

Stinart ko ang makina at nagtungo kung nasan sila Kathryn at Enrique.

Maya-maya'y nakarating na kami.

Bumaba kami ni DJ. Agad naming nakita si Enrique at sinalubong kami.

Sinugod agad ni DJ si Enrique. I feel the tension, omg!

"KUPAL KA TALAGA! BINABOY MO ANG GIRLFRIEND KO!"

Sabay sinuntok ni DJ si Quen sa mukha. Shempre hindi naman nagpaawat si Quen at sinuntok niya si DJ sa gilid ng labi na nagsanhi para dumugo ang gilid ng labi ni Daniel.

"TAMA NA 'YAN!" Sigaw ko sa kanila. "TAMA NA SABI EH!" Pero hindi parin sila nakikinig. "MAGSITIGIL KAYO! PAPATAYIN KO SI KATHRYN, SIGE!" Nagtigil naman sila at sabay na tumingin sakin. Parehas kasong may gsto kay Bernardo. -.- "Tsk, yun lang pala!"

"Sige na, Daniel. Pumasok ka na. Nandjan sa loob ang hinahanap mo." 

DANIEL'S POV

Pumasok ako sa abandon na bahay. Hindi maganda ang environment. Ang dumi ng paligid.

Sinuri ko ang mga kwarto. 

Hanggang sa may nakita akong paa. Binuksan ko ang naka-uwang na pinto at.. nakita ko si Kathryn. Nakatali ang kamay at paa niya at natutulog. Kawawa naman. :( 

Agad akong pumunta sakanya at ang una kong ginawa ay kinalas ang pagkakatali niya tsaka siya niyakap.

"Kathryn," niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit. Puta, nagpunta lang siya ng mall mag-isa ganito na ang nangyari. "Uy Kathryn," inalog-alog ko siya. Gumising ka. "Babe, nandito na ko oh." Hinawakan ko ang kamay niya at nilagay ito sa pisngi ko. Hinalikan ko ito at tsaka hinawakan ulit ng mahigpit. "Kath naman eh," nangiginig na ang boses ko. Tears started to fall. "Gising na. Gusto kong marinig galing sa'yo na ok ka." Hinawi ko ang buhok na tumatabing sa maganda niyang mukha. "Babe, ok ka lang naman diba?"

Unti-unting nagbukas ang kanyang mga mata. "D-Daniel," ngumiti siya sakin. Ginantihan ko rin iyon ng isang ngiti. Niyakap ko ulit siya ng mahigpit. 

"Hi, baby. I love you." 

Ngumiti ako sa sinabi niya. Hinalikan ko siya sa labi. 

"I love you too. Uwi na tayo?" 

Nag-nod naman siya. Nilagay ko ang dalawang kamay niya sa leeg ko. Binuhat ko siya ng pangkasal. Lumabas kami sa bahay. At tsaka nakita ko si Preiya at Enrique. Tinignan ko ng masama si Alvarez. Si Preiya naman, umalis. And I don't know why. 

"Preiya," I stopped her walking away from us. Nakita ko naman sa gilid ng mga mata ko na tumingin sakin si Kathryn. Nako-confuse siguro kung bakit ko tinawag ang babaeng nagpasimuna ng lahat ng ito. 

Tumingin sakin si Preiya. I mean, sa amin. Ngumiti siya ng malungkot.

"Thank you." I said. 

She smiled again. 

"Ah, wala yon. Sorry." Bumaling naman ang tingin niya kay Kath. "Ahm, Kath, sorry." 

"Oh shut up. Umalis ka na. You are already forgiven. Don't interrupt anymore, okay? Or else I'll kill you." Kath said. 

Natawa nalang ako. 

The bad princess is back. Hahahahaha! I'm yes to Kathryn Bernardo!