Will I Give up? [KathNiel Fan Fiction]

Chapter 1 : Memories supposed to FADE.

Kathryn's POV :

Sabi nila “Best friend breakups are worse than relationship breakups. ._.” pero paano kung best friends kayo at the same time kayo rin tapos bigla kayong naghiwalay? Diba mas doble yung sakit na mararamdaman mo?

Sabi nga ni Ate Ann, “Don't chase someone who doesn't love you, because there's someone else out there that would die for you!” Ang tagal naman niyang dumating. JokeLang. Dumating na siya, takot lang ako aminin sa sarili ko.

Ako nga pala si Kathryn Janina Chandria Kim. Half Pinay at Half Koreana. Umuwi ako sa Korea kasi ewan ko. Yun yung naisip kong paraan para kalimutan siya eh. Pero wala. Talo pa din ako. Haha! Basta, yan na muna. XD Pero may nakilala ako, siya na siguro kapalit niya. SANA! Haha.

It's been 4 years since nung umalis ako ng Pinas. 4 years na yung nakalipas pero bakit masakit pa rin? Bakit andito pa rin yung sakit na nararamdaman ko? Andito pa rin siya sa puso ko kahit alam kong wala na ko sa puso niya. Nakakainis! >.< Pero marami rin akong namimiss sa Pinas. Yung bestfriend ko. Si Lia pati sina Kats, Seth, Lester saka si JC. Namimiss rin kaya nila ako? :( Hay nako Kath! Tama na nga yang pagka-emo mo! Psh. -_____-

“Hoy Payat!” Si Kuya. -_______-

“Ay! Anak ng tipaklong! Di ka ba marunong kumatok?! AH?!” Eh, sa nagulat ako e. Bat ba?! Badtrip.

“Ang gwapo ko namang tipaklong. Bumaba daw tayo. May sasabihin si Mama.” Sabi ni Kuya. Bwisit. Yabang talaga neto. Psh. Nag-nod lang ako.

“Neil, Kath. Uuwi na tayo ng Pinas. Okay ba un?” Bungad samin ni Mama.

“Uuwi lang pala tayo e. Bat di niyo----- ANO?!!! Ma naman!” Si Kuya. Luuu! Anyaree?! Ako dapat magsasabi niyan e. >.<

“May problema ba sa sinabi ko?!” Sagot naman ni mama.

“Meron Ma! Marame!” Sabay na sagot namin ni Kuya.

“Ano naman yun aber?!” Tanong naman ni mama.

“Basta! Ma, Wala namang ganyanan!” Sagot ulit ni kuya. Ayaw talaga paawat neto.

 *PAK*

“Aray Ma! Bakit ba?” Asar na tanong ni Kuya. Binatukan ni mama eh. Haha.

“Uuwi tayo sa ayaw at sa gusto niyo.” Desidido si Mama. Wala kaming magagawa.

“Eh bat tinanong niyo pa kame?” Sarkastikong tanong ni Kuya. Nga naman.

“Sasagot ka pa ah!” Sigaw bigla ni mama.

“Dejokelang Ma! Tara na Payat! Mag-iimpake pa tayo. Kelan tayo aalis ma?” Takot lang ni Kuya kay mama. Akala mo naman ang taba neto. Psh. >.<

“Bukas na.” Tipid na sagot ni mama. ANO!? Di man lang ako makakapag-paalam kay Kimpoy ng personal. Tss.

“Ma naman! Mauna na kayo tas sunod kami ni payat. Magpapaalam lang kami sa mga friends namin.” Yun yun e! Paraan ni kuya. Haha

“NEIL CEDRIC KIM!” Sigaw ulit ni mama.

“Dejokelang Ma! Eto na. Mag-iimpake na kame. Hoy! Tumayo ka na diyan payat!” Sabi bigla ni kuya. Luuu! Hinila na ako ni Kuya. Bat sinabi niya pang tumayo ako dba? Adik neto.

Habang nag-iimpake ako, naalala ko na kung uuwi ako sa Pinas sigurado makikita ko siya. Wala na ba talagang urungan 'to? Aish. Si mama kasi eh. Pabigla-bigla. Amp.