Heart 15: Necromancer

24.8K 1.3K 68
                                    

"Soon, I will remind you why this love is worth it..."


AVERY


I couldn't help but smile when I saw his face. Siya ang kauna-unahang nakita ko sa pagbalik ng paningin ko. Hindi ko rin maiwasan ang pagsilay ng ngiti sa labi ko dahil sa nakakatuwang reaksiyon niya. Laglag ang panga niya at hindi niya inaasahan ang pagbalik ng kulay ng mga mata ko.


"Cheater," tanging nasabi niya na mas lalong nagpalawak sa ngiti ko at nagpabilis sa tibok ng puso ko. Hindi ko mawari kung nakasimangot ba siya o masaya dahil sa kislap na tila dumaan sa kanyang mga mata. I saw relief and gladness in his sapphire blue eyes. He looked wasted though due to the wounds on his face and body. Bahagya akong nakaramdam ng pag-aalala.


Halatang matindi ang pinagdaanan nila bago nila nakuha ang lunas. Mabuti na lang nagtagumpay sila dahil hindi na namin matatakasan ang pagdagsa ng mga kawal sa lugar na ito. We can't hold the guards any longer. We need to get out of here as soon as possible. Tiyak na mas madami pa ang dadating.


Biglang nagbago ang ekspresiyon ng mukha ni Zirrius. Napansin ko ang sunud-sunod na paglunok niya dahil sa pagkalito at pag-aalinlangan. He was about to lift his hand to touch me but he stopped himself. Ikinuyom na lang niya ang sugatang kamao. He's still resisting the bond that why it's amusing to tease him more but later. Later. Wala sa sariling hinimas na lang niya ang batok niya. Yumuko siya para itago ang pamumula ng mukha niya pero napansin ko naman ang pag-iinit ng tainga niya.


We are still facing this dire situation. Napapaligiran pa rin kami ng mga kawal na. This is not the time to play. Now that I regained my sight, there's no time for self-pity anymore. It's time to go after what I want to. It's time to take action. Not the time to give up for the possibility that maybe, as we save our world, we can also save ourselves and our hearts.


"Let's talk, later," sabi ko nang maramdaman ko ang isang kawal, malapit sa likod ko. Nakaangat na ang dalawang kamay niya nang harapin ko siya. Handa na siyang ibaon ang espada sa likod ko. Nagngingitngit siya sa galit at madilim ang mukha nang subukan niya akong hiwain pero agad kong nasalag ang espada niya gamit ang Angel Fire sword ko.


Gumalaw na rin si Zirrius dahil agad kaming napalibutan. Kailangan naming tapusin ang mga kawal na ito upang hindi na sila makapagsumbong pa sa nakatataas. Nakikita ko ang ilang itim na mahika na pumapalibot sa mga kamay nila. They were under a dark spell. Binded. Someone's controlling them. It's fascinating how I could see the residues of dark magic in them.


The gift is finally working! Maybe I can now figure out who's Seth!


I suddenly regained my strength to fight. Somehow I could see the light. Malakas na sipa ang pinatama ko sa tiyan ng kawal. His stomach is armored though but he moved some steps back and almost fell on the ground. I managed to slash his chest and the residues of my Angel Fire burned his armor open. Blood flowed from his huge wound. His face turned pale before he breathe his final breath.


When I looked at Damon, he was also covered with wounds. He caught a glimpse of me and he looked relief when he noticed that I could finally see. He tilted his head and smiled to acknowledge me. He knocked down two of his opponents with spells and some needles.

HeartboundWhere stories live. Discover now