You're the ONLY ONE (KathNiel ) -HIATUS-

< 21 > Promise me. To keep this. and Not to break it.

meheheh... sorry po sa late update. Achievement and NAT exam po kasi namin eh. sorry po talaga. eto na po yung next chapter ko. please do vote, comment, like and be my fan! And basahin niyo di po pala yung one shot story ko entitled "LIBRARY" .  thanks po :) 

NOTE : PAPASOK NA SI ZHARM DITO. :D tsaka. Kung anong mabasa niyo jan. don’t take it seriously guys. I’m not a hater of her, to give her a bad image in this story. I’m also a fan . *no negative comments* :D ROLE lang talaga niya dito. Okay. ROLE lang. :D

Sige! Go! Basa na ders! :*

=====================================================================

ELLA'S P.O.V

Nag lalakad kaming dalawa ngayo ni Patrick dito sa street namin. Pareho kasi kaming bored kaya ayun. Tahimik lang kaming dalawang naglalakad. Nakakabingi. Walang na ngang tao dito sa paligid, ang kasama ko naman parang wala sa sarili. 

"Ella."  - Patrick. Na naka lagay ang dalawang kamay sa luob ng bulsa. 

"Hmm?" - Ako. tsaka lumingon sa kanya. 

"May sasabihin ako sa'yo." -Patrick.

"Ano... Yung ... amm ... I-Ito na ang huling pag kikita at pag-uusap natin."  - Patrick. Naka yuko lang siya at nakatingin sa semento . Di ko alam kung anong magiging reaksyon ko. 

“Pasensya na Ella. Pero sana .. Simula bukas , umakto tayo na parang 'di natin kilala ang isa’t isa. I’m Sorry Ella.” -Dagdag niya. Bigla nalang tumulo ang luha ko. Humarap ako sa kanya at hinawakan siya sa magkabilang braso.

“Patrick naman eh.! Ikaw ha! Best Actor ka! Ang galing mong mag drama. Joke lang yan diba? Uuuyy! Bebe Patty naman! Tingnan mo naman ako. Sabihin mo sa 'kin yung linya mong “JOKE JOKE JOKE!!!”. Nag sisinungaling ka diba?”- ako. Still thinking positive. Na nag eexpect sa sagot na “hahah.. yep! Joke lang yun.” Itinaas niya ang ulo niya. At tinignan ako, direcho sa aking mga mata.

 

“I’m Sorry Ella. Pero hindi ako nag bibiro. Sorry talaga. Dapat na natin kalimutan na nagkakilala tayo. Mag-ingat ka.” -Patrick. Tsaka tumalikod at tumakbo. Naiwan akong tulala. Umaagos ang luha sa aking mga mata. Di ko alam. Pero bakit? Wala akong nagawa diba? Nanlambot ang katawan ko at napaluhod nalang sa semento. At bumuhos ang malakas na ulan. At sumigaw.

“PERO MAHAL NA MAHAL KITA PATRICK! PLEASE! DI KO KAYA!”  -nakita ko siyang huminto at lumingon sa ‘kin. Ilang sigundo din eh tumakbo na siya. Wala… Wala nang saysay ang buhay ko.

 

---- “ELLA GISING ! HOY ! ANAK ! GISING! “ -Habang inaalog ako. Nakita ko si mama.

“Ella… Panaginip lang yan. Ano bang panaginip mo at umiiyak ka?”- mama. Hinawakan ko ang pisngi ko at basing basa ito nang dahil sa luha.

“aaahhh .. a-ano m-mama. H-hinahabol a-ako ng i-isang ubod ng laking engkantong kalabasa. Oo .. tama. Engkantong kalabasa nga.” -Ako. Pinupunasan ko yung mga luha ko.