Unexpected (JhoBea Fanfic) [MAJOR EDITING]

Chapter 21: Muling ibalik ba?

JHOANA'S POV 

🎵 Why can't you hold me in the street? Why can't you kiss me on the dance floor? I wish that we could be like that, why can't we be like that? 'Cause I'm yooooours--- 🎵 

Kainis naman 'tong alarm na 'to! Ke-aga-aga eh. Ano oras na ba? 

Tiningnan ko ang oras na nakasara pa yung isa kong mata. Galing no? Parang ako lang, joke. Ah, 5:30 palang naman pala--- WHAT?! 5:30 NA?! SHEMS! YUNG TRAINING! 6AM! HANEP! 

Nagmadali akong pumunta sa CR tapos naligo na. Waah! Ligong uwak na dis! 

Wooh! 

After 5678420969 years, natapos na rin ako magbihis. 

Nag-taxi na ako papuntang BEG. No choice, parang may kotse naman kasi ako diba? Nekey enebeyen! 

Shems! Shems! shems! Shems! 6:02 na! Lagot ako kay Coach Tai huhuhu. NAKO, WALANG ARTE ARTE NA! TAKBO AGAD SA BEG! 

Pagpasok ko sa gym, pikit agad ako para madama ko yung mga sermo ni Coach Tai. "WAAH COACH! SORRY PO TALAGA!" sabi ko. Walang sumagot. Unti-unti kong binukas yung mga mata ko.

Nakatingin sila saking lahat.... especially her. Teka mamaya na ako magdradrama! "Oh, Mich? Kim? Jia? Ano? Nagandahan much sakin?" nag-aalangan kong tanong. E, pano ba naman kasi! Nakaka-alien silang lahat! 

Tiningnan lang nila ulit ako tas nagtinginan silang lahat... TAS NAGTAWANAN? Ah, okay? Ano meron? 

"HAHAHAHA!"

"SHET! LT SI JHO! AHAHAHA!" 

"JHO, OKS KA LANG?!" 

"HAHAHAHAHAHAHAAHAHA!"

"HAHAHAHAHAHAH GRABE! DI KO KINAYA!" 

Okay? Could someone tell me what's going on here? 

"Huh? Bat kayo tumatawa?" Nag-aalangan kong sagot. 

Tumawa nanaman sila nang tumawa. Okay? 

Napansin ko naman siya doon sa bench, nakatingin sa kawalan. Nyare dun? 

It's been 2 weeks na rin pala, tapos na ang semester break so back to normal na. On going na ang training so, hopefully, sa December or Last Week of November, magpunta na kaming thailand for our training. 

It's been 3 weeks na rin pala simula nung huli kaming nag-usap.