S E V E C E K S İ N (Destek ve Alıntı Çalışmasıdır)

Koyu Siyah - Karar

Ağzımdan sesimin çıkabildiği en yüksek ton ile tek bir kelime çıkıyor. Bu her ikimizinde soluk almayı dahi unuttuğu ölüm sessizliğini bozan ve dilimin yayında gererek fırlattığım emir ile Pelin' i vuruyorum.

-SOOOYUUUUUUNNNN!!!

Gözlerini kapatıp haykırışım yüzünde patlayan Pelin bir adım geriye atarak hiç bir şey söylemeden soyunmaya başlıyor. Daha bir dakika öncesine kadar kendisi öldüreceğimi düşünen ve bu belirsizliğin korkusunu yaşayan Pelin şimdi rahatlamış görünüyor ki başına gelecekleri bilse belki de ölüm seçeneği daha cazip gelebilirdi.

Tişortünü ve taytını çıkaran Pelin her iki yanından parmaklarını takarak ve öne doğru eğilerek kilodunu bacaklarından aşağıya sıyırıyor. Ayaklarını aşırarak vücudundan ayırdığı iç çamaşırını sağ elinin işaret parmağına takarak doğruluyor ve "soyun" emrimin hiddetiyle geriye attığı adımı aynı büyüklükteki ileri hamlesi ile geri iade ederek yaklaşıyor bana. Parmağında sallanan çamaşırını göğüs hizama kadar kaldırıp bu güne kadar ki en büyük meydan okumasını, gözlerini gözlerime dikerek ve parmağını çamaşırından kurtarak yapıyor. Serbest kalan çamaşırının bir buçuk metre yükseklikten yere düşene kadar geçen o kısa zaman aralığında meydan okumasının karşılığı olarak zihnimden onlarca farklı vuruş tekniği ile yapabileceğim hamleler geçse de yapmıyorum.

Sağ avuç içimle sol omzundan hafifçe sağına ittiğimde kafasını itme yönüme çeviren Pelin, kapısı açık zifiri karanlık odaya doğru vücudunu ufak adımlar ile taşırken sahip olduğum tüm kaslar hiç olmadığı kadar gergin. İnsanın ruhunu bedeninden, aklını fikrinden, zihnini şuurundan sıyırıp alabilen odanın eşiğinden içeri çıplak vücuduyla süzülerek giren Pelin, durup bedenini yine her zaman ki gibi güçlü yanı olarak gördüğü sağ tarafından çevirerek sırtını odaya yüzünü bana dönüyor. Önceki deneyimlerinden edindiği alışkanlık ile odaya girmemi beklerken, ben mide kaslarıma daha fazla söz dinletemeyeceğimi hissetmem ile odanın kapısını çarparak kapatıyorum.

"Artık ne ben duyabilirdim duvarları ses geçirmeyen odanın içindeki Pelin' in karanlıktan korkarak attığını tahmin ettiğim çığlık seslerini, ne de Pelin duyabilirdi benim odanın kapısını kapatır kapatmaz olduğum yere, dizlerimin ve ellerimin üzerine çökerek kusarken çıkardığım öğürme seslerimi"

Hikaye +18 öğeler içersede bu öğeler, insan psikolojisi üzerine çok etkileyici ve derinlemesine bilgiler ile harmanlanarak, çok özgün bir konu içersine yedirilmiş ve ortaya muazzam bir çalışma çıkmıştır.

Çok zeki bir sosyopat olan ana karakterimiz hiç bir bilgiyi unutmamak, insanların duygularını davranışlarından okuyabilmek ve beyin gücünü normal insanlardan daha farklı kullanabilmek gibi yeteneklere sahip.

Ana karakterimiz ne kadar yetenekli ve zeki olursa olsun karşısındaki ise; evrenin en gizemli canlısı olan insan ve halen sırları büyük ölçüde çözülememiş olan insan aklıdır.

Hikayede; bu üstün yeteneklere sahip sosyopatımız kendisine ait binasında, kendi tasarımı olan özel odalarda, kendi suni aşkını yaratma çabasını anlatılıyor.

Öncesindeki 64 başarısız denemeden elde ettiği tecrübe ve bilgiler ile şimdi 65' inci son deneyini okuyacağınız bu hikayede en çok kendinizi sorgulayacaksınız.

Umarım beğenirsiniz.

Yazarın wattpad profili

DengesZzz

https://www.wattpad.com/user/DengesZzz

Hikayenin facebook grubu

https://m.facebook.com/groups/1712146759023660

Hikayenin instagram Hesabı

https://www.instagram.com/s_e_v_e_c_e_k_s_i_n_d_m_r/