Stolen (Published)

10. Fall

"Ate can you please stop phasing? Sabi naman ni Kuya Hector, uuwi ako ngayon."

Hindi ako mapakali sa mga nangyayari. May mali kasi. Alam ko naman na hindi sasaktan ni Helios si Yna, kapatid niya si Yna, mahal niya si Yna pero ang pinagtataka ko lang ay kung bakit tuwing ikawalang araw ay nandito siya. The first time she came here – it was enough for me. Masaya na ako na makita siya at marinig mula sa kanya na okay ang buong pamilya namin kahit na hinahanap pa rin ako nila Yto. Helios made her promise not to tell anybody where I am or else, hindi na siya makakapunta dito. I don't know if I should be thankful for that. Iyon ang dahilan kung bakita kinakabahan ako.

He's up to no good.

Kunsabagay, kahit naman kailan, wala na siyang ginawang mabuti – lalo na sa akin. Wala akong balita kung maayos na ba ang kompanya niya. Ilang linggo na mula nang sinabi niya sa akin na nawalan siya ng two hundred million dahil kay Yvo. Hindi pa rin ako makapaniwala hanggang ngayon.

"Ate, sa tingin mo kailan matatapos ang lahat ng ito?" She asked me. "Kuya Zach said that if I come with Kuya Hector, he'll take you back."

Nanliit ang mga mata ko. "Hindi ka sasama kay Helios. Sa bahay ka lang! Dapat nga wala ka dito! Why do you keep on coming back ba?!" I yelled at her. Nag-blink si Yna ng tatlong beses tapos ay tumingin sa labas.

"Hindi ka naman ganyan sa akin dati. Bakit mo ako sinisigawan?" Tanong niya. I sighed again.

"Hindi mo kasi naiintindihan ang point ko! One visit is enough! Paano kung mapahamak ka? Paano kung umiral na naman ang kademonyohan niyang Helios na iyan at hindi ka niya ibalik?!"

"I may be a lot of things, Yza. But I make sure that when I say something. I will keep my word." Natigilan ako nang marinig ko ang boses niya. I looked at my left and in there I saw him with his signature Versace black ensemble. He looked devilishly good. His green eyes piercing through my soul again.

"Yna, leave us." Sabi ko sa kapatid ko. She reluctantly left the gazebo. Tiningnan pa siya ni Helios tapos ay nakita kong tumaas na naman ang dulon ng bibig niya. Minsan gusto ko na siyang tanungin kung para sa kanya ay ngiti iyon.

"What the hell are you doing, you monster?!" I screamed at him. Nilapitan ko siya at pinagbabayo sa dibdib. "Why are you allowing Yna here? Ganyan ka na ba kasama? Why can't you just let my family be?!"

"I want her to see that I'm not a bad person."

"But you are! You raped me!" Tumulo na naman ang mga luha ko. He grinned.

"That can be arrange, Yza. I am a very good lover. I can make you scream." He said with that cold voice. Nahigit ko ang hininga ko. Bigla akong bumitiw sa kanya at lumayo. "I can turn your traumatic experience to a good memory and I can make you want for more."

"Tumigil ka!" Sigaw ko. I closed my eyes and thought of that one thing that makes my heart leap and makes me keep my sanity – si Zachary Drew.

"I can make you forget that boy." He even said. I opened my eyes again.

"He's not a boy. He's my man."

"I can be your man." He pulled me closer to him. Kinilabutan ako. Ano bang pinagsasabi niya? Is he really doing this to me? He's making me want him. Kahit kailan hindi ko gugustuhing makasama ang isang tulad niya sa buhay ko o kahit na saan pa – lalo na sa kama. Hindi pa ba sapat para sa kanya ang ginawa niya sa akin? Pilit ko siyang itinulak pero lalo niya akong ikinukulong.

"Stop fighting, Yza!" He hissed at me. I glared at him.

"I won't!" Hindi ko man gusto ay napasinghap ako. "I won't stop fighting you until you get tired of me!"