İKİZLER

29. bölüm mektup

Multimedya Yaman Mira
Iyi okumalar
***
Hira nın ağzından

Oradan ayrılınca eve giderek odama çıktım. bir tane bavul çıkartarak dolabındaki bütün kıyafetleri bavulun içine tıktım. Masanın üzerindeki bana ait olan eşyaları bavula koyduktan sonra mutfağa yöneldim yerde kanlar vardı ağlamaya başlamıştım annemi burada bulmuştu mira. Şu an annemin cansız bedeni geliyor gözümün önüne. Neden böyle yaptın hala anlamıyorum yere eğildim ve elimle kanı sildim. Şuan annemden bana tek kalan şey şu kan diye düşündüm. Elimi yıkamak için musluğa yöneldim. Elimi yıkarken o kan ın elimden gitmesi gibi sanki annemle bütün anılarımizda gitti. Elimin tersi ile göz yaşlarımı sildim. Son kez salona da baktım. Gözüm masada ki ikizlerime yazan kağıda takıldı. Bu-bu mektubu annem yazmış olmalı. Koşarak mektubu aldım ve okumaya başladım.

Sevgili kızlarım,
Bu mektubu ben öldükten sonra okumanızı istedim ve inşallah öyle olmuştur. Şuan neden intihar ettiğimi hepiniz merak ediyorsunuz. Merak etmeyin! Bir nedenim vardı elbet. Ama eger söylersem bazı kişiden nefret edeceksiniz. Sizleri çok seviyorum. Bunu sakın unutmayın. Siz hala benim küçük ikizlerimsiniz ben ne kadar toprağın altında olsam ve sizi koruyamasam da. Belki mektubu okurken "anne lütfen söyle neden intihar ettiğini" dersiniz içinizden. Tamam söyleyeceğim size. Babanız yüzünden... babanız beni aldattı. Kavgalarımizin hepsi bu yüzdendi. Bir gün mira aramışti bizi belki sende yanındaydın bilemiyorum. Baban açmıştı ve toplantıya gireceğim kızım  demişti. Daha sonra bana dönerek
"Sende beni aldatıyorsun demişti" bende "sen neden böyle şeylere inanıyorsun yok öyle bir şey" demiştim. Babanız gitmişti hani ya. Geldiğinde normalde biz hiç barışmadik. Sadece size oyun oynadik. Babanızdan igreniyorum ikizlerim. Simdi bunun üstüne babanızdan soğumayın desem olmaz. Ama neden bunu yaptığına dahir hiçbir fikrim yok. En sonunda dayanamadım ve intihara kalkmıştım. Bu yükü daha fazla taşıyamazdım beni anlayın güzel kızlarım... arkamdan çok aglamayin lütfen... gözüm arkada kaldı biliyor musunuz? Size bakacak birisi yok. Artık kendi ayaklarınızin üstünde durmalısınız. Kendinize İyi bakın guzellerim.
Sizleri seviyorum

Sevgili anneniz.....

Yazıp bitirmiş mektubu anneciğim. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım. Babam a-annemi....

Bir hışımla evden çıktım. Mezarlığa gittim. Çoğu kişi gitmişti. Sadece Babam mira Yaman ve diğerleri...

Hızlıca babamın yanına giderken yerde oturan mira ayağa kalktı. ona mektubu fırlattım ve babama döndüm.

-sen nasıl yaparsın anneme ya bunu dedim ağlarken.

-ne oluyor ya dedi mira.

-mektubu oku anlarsın dedim ve tekrar babama döndüm. Ilk önce sessiz oldum çünkü mira nın mektubu okumasını bekledim. Tekrar söze girdim