Stolen (Published)

6. A past so dark

"What are you doing here?"

Galit na galit ako kay Helios Demitri dahil sa ginawa niyang paghalik sa akin nang nakaraang gabi. He doesn't have the right to kiss me! He's a friggin' asshole and I really want to kill him for that. Ang kapal pa ng mukha niyang pasukin na naman ang silid ko kung saan niya ako inilalagak. Ang kapal ng mukha niyang ngisihan ako na para bang normal lang sa amin ang lahat. Ang kapal ng mukha niya!

"Get up, we'll have breakfast." He said to me. Nanlaki ang mga mata ko. I stared at him. Does her really think that I want to eat with him? Kinamumuhian ko siya at ayoko siyang makita hangga't maaari tapos aayain niya akong kumain kasama siya?

Kahit baliktarin ko ang buong mundo pati na rin ang baluktot na niyang ugali,. The fact that he forced me will never change. Sa tuwing naaalala ko ang kalapastanganang ginawa niya sa akin noong gabing iyon ay tumutulo ang luha ko na para bang wala nang bukas. The only thing that I would ever give to the man I love was taken away from me by this monster and I really loathe him for that. Kulang ang salitang "hate" para ilarawan ang pagkamuhing nararamdaman ko sa kanya.

He had broken my apart and now he had the balls to stand in front of me and smile at me like that? How thick could he get?

"I don't have all day, princess. Get up and eat with me!"

"Kung makautos ka akala mo pag-aari mo ako! Anong pakiramdam mo sa sarili mo? Hari?!" Halos lumitaw na ang litid ko sa leeg. He grinned again.

"Yes, baby, I am the King. Now, get up and eat with me or else." Tumigil siya sa pagsasalita at tinitigan ako. Something crept inside of me as he stares at me like that. Bigla ay parang kinabahan ako pero hindi ko ipinakita sa kanya. His green eyes were piercing through my skin. Pakiramdam ko hinuhubaran ako ng mga titig na iyon.

"Stop looking at me like that." I hissed at him. He grinned again. He climbed my bed and moved closer to me. Napuno ako ng kaba. Biglang nanumbalik sa akin ang araw na iyon. Naluluha na naman ako.

"Don't budge." His voice is deep and clear. "I'm not going to hurt you, Consunji." He said. Bigla ay hinawakan niya ako sa baywang at saka inihiga sa kama. Hindi magkada-abot-abot ang hininga ko. Pakiramdam ko hihikain ako. To my surprise, bigla niya akong inangat. He carried me, bride style then we went out of the room.

Alam kong kailangan kong magprotesta. He's holding me like he owns me. Hindi niya ako pag-aari. Si Zach lang ang nagmamay-ari sa akin at sa buong pagkatao ko and yet I couldn't do anything to push him away.

My heart... my heart is beating so fast – hindi ko alam kung dahil sa natatakot ako sa kanya o dahil malapit na malapit siya sa akin. We reached the breakfast nook, he made me sit on the chair. Tapos ay siya naman ang naupo sa tabi ko lang. I couldn't concentrate.

I kept on thinking about that night when he robbed my virtue. Paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko na galit ako sa kanya. Na hindi tama na nakakadama ako ng kahit na ano para sa kanya maliban lang sa galit. Hindi magbabago ng halik na iyon ang nararamdaman kong galit sa kanya.

Si Zach pa rin at walang iba. Si Zachary Drew pa rin. I took a deep breath as I remember the mornings I used to spend with him. He's so sweet. He's the perfect gentleman and he loves me damn too much. Mahal na mahal ko rin naman siya. Boses niya ang dahilan kung bakit patuloy kong nilalabanan nang lalaking ito.

Mula nang marinig ko ang boses niya noong patago akong tumagawa noong nakaraang araw, lalong lumakas ang loob ko. Gusto ko na siyang makita. Hearing him say that he loves me makes up for every pain that I have been through these past few weeks. Pinalalakas ng mga alaala ni Zach ang loob ko. Siya ang dahilan kung bakit hindi ako sumusuko.