Chasing My Prince Charming!

♥14♥

                                            ♥14♥

^Kring^Kring....

Tumunog ang bell para sa breaktime sinilip ko ang ibaba para tignan kung naroon naba ang kotse ni Prince. Iniligpit ko yung ang gamit ko.

Nagpalit ako ng damit, kanina kasi naka palda at suit ako pero para mabango ulit nagpalit ako ng mini dress na pink at may lace sa may collar at sa end ng sleeves tapos ruffles ang laylayan na hanggang tuhod ang tabas.

Don’t get me wrong, I’m not trying to impress Daniel but it’s really my habbit to change my outfit whenever aalis ako. Eh? Defensive? Di naman kailangan mag explain! Hayysss. Bahala kayo! Mga tamang hinala kasi kayo eh! Pati utak ko! -_~

“Teh san tayo magla-lunch today?” tanong ni Kiray pag labas ko  at pinasadahan ako ng tingin.

“Wow, ang gondo mo Today ahh! In all fairness kinabog mo ang beauty ko today! Ibang iba talaga ang aura mo today! You’re blooming.” inuuto pa ako. Tsk.

“Pero you should wear high heels. Tignan mo nga naka Jelly shoes ka! Hmp, anong taste yan prennd!” Amph. Ayaw na ayaw kong mag high heels. Ansakit kaya non sa paa. -_- tsaka bat kailangan magpatangkad? Di naman ako maliit? Psh.

“Look, you know me well and we knew that I really don‎’t wear high heels, not in a million years. I’m sorry pero di ko din kayo makaksabay for lunch.” nginitian ko sila.

“May ka-date ka noh?” biglang singit ni John na may himig ng paghihinala.

“A-ahmnn... sort of. Pero hey! Hindi, hindi! Talagang lunch lang ahh!” Putek, bakit parang lagi akong nasa hot seat? And why did I need to explain myself?

“Sus, yan tayo eh! Ako hindi pwede pero yung iba pwede maka-date!” umasim ang mukha ni John.

“Best! Sa wakas naka-wala ka nadin sa spell ni Prince!” napa-palakpak pa si Kiray. Eh? Eh si Prince nga yung kasama ko eh! Haist.

“Ahhmm. Guise, Like would’ve said, hindi naman kasi date ito okay?” sabi ko sa kanila.

“Pero sino naman ang kasama mo?” atat na tanong ni John. Aish, showbiz? Intriga talaga.

“Haist. Do you really have to found out?” iritang tanong ko, inirapan ko sila.

“See? Naglilihim ka samin!” inismidan ako ni John.

“Yieee... May admirer siya!” tinukso tukso ako ni Kiray. Hayyy.. Nyeta!

“Hayyy, okay! Si Daniel, kaibigan ko . Pffftt. Ehem (na-ubo, kaibigan?) satisfied? Hmm.. Late na ako baka nandyan na siya. Bye guise! Bukas nalang ulet tayo sabay sabay!” with the hymn of giving up sinabi ko na sa kanila, pero di ko naman kasi masabi na si Prince dahil for sure mas uulanin ako ng tanong. -_- and I really wanted to avoid their questions.

“Teh? Haba ng hair! Gwapo ba itechiwa?Hmm, Atey! Em so proud of you! You finally have someone to replace Prince. Yiee, me is so kilig!” ayy, parang bakla? Hmmm.. Whatever!

“Haynakoo! Bye na! Bala kayo dyan!” nayamot na ako kaya iniwan ko na sila.

Pag labas ko ng building natanaw ko kaagad si Daniel na nakasandal sa kotse niya hawak hawak ang coat na isinampay nito sa balikat niya. He waved nung nakita niya ako.

“Woah! You’re really wearing a dress? Or am I just halucinating dala ng gutom?” pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo mukhang paa, ay inapi ang sarili? Mula ulo hanggang paa.