Wattpad COMPLETED Stories~ Tagalog

The Womanizer's Wife (UNDER MAJOR EDITING)

PROLOGUE
Heart beats fast

Colours and promises

How to be brave

How can I love when I'm afraid

To fall

But watching you stand alone

All of my doubt

Suddenly goes away somehow

One step closer

Naglalakad ako nga ngayon sa aisle ng simbahan. Ikakasal na ako sa kababata ko. Masaya ako habang nag lalakad pero mas

Nangi-ngi babaw sa aking puso ang kaba. Parang sa-sabog na itong puso ko.

Bakit? Dahil ayaw niya sa akin. Natatakot ako pinilit ko diya i-mean pinilit ko siya. Gumawa ako ng kalokohan para ikasal kaming dalawa, ganun ko siya ka mahal. Ngayon ko masasabi na Love is really powerful. Why? Because it can turn you to different person. Yung tipong hindi ikaw.

I have died everyday

Waiting for you

Darlin' don't be afraid

I have loved you for a

Thousand years

I'll love you for a

Thousand more

Dahil sa ginawa kong 'yun. Lalo siyang na-inis sa akin. Hindi ako nag-si-sisi na ginawa ko yun. Pero kinakabahan ako paano kapag nalaman niyang hindi talaga? Paano kapag nalaman niyang nagsisinungaling ako sa kanya?

Kaya habang naglalakad ako nanginginig ako, kahit malamig pinag papawisan ako. Feeling ko nalulusaw na ang foundation sa mukha ko.

"My Princess, why are you shaking? Don't be nervous. Everything will be okay." Sabi sa akin ni Daddy habang naglalakad. Ewan ko ba, nai-iyak na ako. Parang gusto kong tumakbo kaso 'eto ang gusto ko, paninindigan ko.

Hanggang sa makarating na kami sa altar. Nakita ko siyang malungkot. Napaka selfish ko ba kung in-agaw siya sa girlfriend niya? Masi-sisi mo ba ako? Nag mahal lang ako sa maling pamamaraan nga lang. Hindi ko naman ginusto maka sakit. Halatang ayaw niya talaga sa akin, noon palang. Lumapit siya para kuhain ako sa kamay ni daddy. 'Eto na, wala nang urungan.

"Kervin, take care of my princess. Wag mong sa-saktan ah! Lagot ka sakin." sabi ni Daddy at tumawa ito.

"Opo Dad." sagot niya kay Daddy. Sana nga totoo nalang yung sinasabi niya. Sana... Sana...

Kinuha niya ang kamay ko kay Daddy at humarap kami sa altar. Palapit na kami kay father at pag dating naming sa may gitna umupo na kami agad. Kinakabahan na ako. This is it!

"We gather here to unite these two people in marriage. Their decision to marry has not been entered into lightly and today they publicly declare their private devotion to each other. The essence of this commitment is the acceptance of each other in entirety, as lover, companion, and friend. A good and balanced relationship is one in which neither person is overpowered nor absorbed by the other, one in which neither person is possessive of the other, one in which both give their love freely and without jealously. Marriage, ideally, is a sharing of responsibilities, hopes, and dreams. It takes a special effort to grow together, survive hard times, and be loving and unselfish." sabi ni Father. Ewan ko lahat ng sinabi ni father, 'eh walang ganun sa amin. At parang never mag ka-karoon.

"Hannah Mikaella, do you pledge to share your lives openly with him and to speak the truth in love? Do you promise to honor and tenderly care for him, cherish and encourage him, stand him, through sorrows and joys, hardships and triumphs for all the days of your lives?" tanong sa akin ni Father.

"I do." sagot ko at napatingin sa kanya.

"Kervin, do you pledge to share your lives with her, and to speak the truth in love? Do you promise to honor and tenderly care for her, cherish and encourage her, stand her, through sorrows and joys, hardships and triumphs for all the days of your lives?" tanong ni father kay Kervin. Pero tulala siya. Hindi siya sumasagot. Tinitigan ko lang siya. Nag bubulangan na ang ibang bisita.

"Kervin, do you pledge to share your lives with her, and to speak the truth in love? Do you promise to honor and tenderly care for her, cherish and encourage her, stand her, through sorrows and joys, hardships and triumphs for all the days of your lives?" tanong ulit ni father. Tinitigan ko ulit si Kervin at tila nagmakaawa ako gamit ang aking tingin. Tinitigan ko siya ng maigi at sa wakas.

"I-do" sagot ni Kervin at napapunas ako ng pawis sa aking noo. Akala ko hindi na siya mag sa-salita. Nata-takot ako na baka mangyari sa akin yung napanuod ko na tumakbo bigla yung lalaki dahil ayaw magpakasal.

Nagpalitan kami ng sing-sing. Ewan ko ba. Habang sinasabi ko yung vow ko, alam kong hindi siya nakikinig. Nung nag sa-salita siya alam kong labas sa ilong niya lahat nang sinasabi niya.

"Go now in peace and live in love, sharing the most precious gifts you have- the gifts of your lives united. And may your days be long on this earth. I now pronounce you husband and wife. You may kiss the bride." sabi ni Father. Kiss? Nagulat ako at the same time na- disappoint. He kissed me.... sa cheeks.

Pagtapos ng kiss na yun. Nagpalakpakan na ang lahat at nilapitan na kami nina Mommy at Daddy even his parents. Isang ganap na Del Madrid na ako.

Wala kaming reception ayaw ni Kervin. Grabe nga eh! Ako lang ata yung kaisa-isang kinasal na walang reception. Pagtapos ng kasal namin, uwian na agad. Napaka memorable na kasal nga eh.

Kung sa ibang babae,kasal nila ang pinaka bongga sa akin, hindi ko alam kung bakit ganito. Sa bahay namin kami dumiretsyo agad. Masyado siyang seryoso pagdating sa bahay. Kung nung nag da drive siya hindi kami nag iimikan.

Nagulat ako kasi dali-dali niyang tinanggal ang wedding ring namin at tinapon niya sa harapan ko. Talagang sa harap ko? Umakyat na agad siya sa kwarto namin. Halos mapatakip ako sa tenga sa lakas ng pagkasara niya.

Pinulot ko ang sing-sing at may tumulong luha sa pisngi ko nang di ko namamalayan.

"Ginusto ko to'. Ako gumawa ng desisyon na to. Kaya ako rin mag su-suffer. Okay lang mag papaka martyr ganun ko siya kamahal." Sabi ko habang pinupunasan ang mga luha sa pisngi ko.

****

Author -> Milkyber

Link of the story -> https://www.wattpad.com/story/12427502

~kremecake