Loving you [Complete]

Chapter 12: Love means never having to say you're sorry

Author's Note: 

sorry kung medyo minamadali ko na yung story gusto ko na kasi tapusin agad to since paubos na ang ideas ko for this story.

sana basahin niyo hanggang huli.

---------------------------------------------

Rina's POV

I haven't seen him in weeks. I miss him. Hindi na rin siya nagtetext at tumatawag. Has he given up on me? Why does my heart ache pag iniisip ko yun. Tama ba naging desisyon ko na wag siyang kausapin. I haven't been working right these past few days at nahalata ni Ms. Carrie yun. That's why she had given me the rest of the day off. Tinawagan ko si Jaera dahil kailangan ko ng kausap ngayon pero sabi niya marami siyang client today. Kaya naisipan ko umuwi na lang, when I reached home I felt lonely again. Yung lalake na nag papasaya sa akin ended up to be the guy who would hurt me. Mag hapon akong umiyak hanggang sa makatulog ako. Gabi na ng magising uli ako dahil sa sunod sunod na pag tunog ng door bell. Agad ako lumabas para tignan kung sino. Pag bukas ko si Kurt ang nakita ko. Namumutla siya.

"Rina." yan ang huli niyang sinabi bago siya mag collapse. Agad ko nasalo ulo niya kaya hindi tumama ang ulo niya sa sahig.

"Kurt! Kurt! Gumising ka please." natataranta kong sinabi.

Agad ako humingi ng tulong sa mga kapitbahay ko. Binuhat nila si Kurt sa guest room at tinignan siya ng doktor na kapitbahay ko.

"Doc Ayan ano po ba nangyari sakanya?" nagaalala kong tanong

"Well, siguro kulang siya sa tulog at kain. Mukha rin dehydrated siya kaya siya nag collapse." sabi ni Doc "Teka iha boyfriend mo ba tong lalakeng to?" pahabol niyang tanong

"Hindi po." sagot ko

"Ganon ba? gabi gabi ko kasi siya nakikita diyan sa labas ng bahay mo parang binabantayan kahit sa pag alis at paguwi mo." Nagulat ako sa sinabi ni Doc. Araw araw niya akong binabantayan? Kaya pala one time na mag kasama kami ni Jaera sabi niya parang nakita niya si Kurt.

"Sige iha mauuna na ako. Painumin mo lang siya ng maraming tubig ngayon at pakainin sa tamang oras baka maya maya ay ok na siya." paalam ni Doc Ayan sa akin.

Tulog pa rin si Kurt pagka alis ni Doc, binantayan ko siya ng mabuti. Nakatulog ako sa upuan habang nakahawak sa kamay niya. Nagising ako ng marinig kong tinawag niya ako.

"Rina?"

"Gising ka na pala. Gusto mo na ba kumain ipaghahanda kita. Tubig? gusto mong tubig? teka kukuha ako aa kusina." tatayo na sana ako pero pinigilan niya ako at hinila palapit sakanya para mayakap niya ako.

"Rina, patawarin mo na ako. I'm miserable without you." Umiiyak siya

Naalala ko yung text ni Tonton na hindi na pumupunta sa gig nila si Kurt ever since nag away kami. Pinaliwanag niya na rin sa akin kung sino ang babae na nakita kong kasama niya that night. Dahil sa akin nag kaganito siya, paano ko to nagawa sa taong mahal ko.

"Sana hayaan mo ako mag explain sayo." pag mamakaawa niya. Seeing him like that breaks my heart.

" You don't need to explain." Umiiyak na rin ako

"Sorry Rina, Hindi ko mapapatawad sarili ko dahil alam kong nasaktan kita. Hindi ko kakayanin pag nawala ka. Mahal na mahal kita Rina." humigpit ang yakap niya.

"Mahal na mahal din kita Kurt." nagulat siya sa sinabi ko

"A-anong sabi mo?" napatigil siya sa pag iyak

"Kurt Fernandez sabi ko mahal na mahal rin kita." Umiiyak pa rin siya pero this time hindi na dahil malungkot siya. masaya siya dahil finally those words the he waited to hear finally came out of my mouth.