Chapter 25

47 0 1
                                    

[CC's POV]

Bakit niya ipinagpipilitan yung sarili niya? Marunong ba talaga siyang umintindi?

"CC, are you awake?" tanong niya tas inangat ko yung ulo ko at tinignan ko siya ng masama. Dinampi niya yung bulak na may alcohol sa noo kong dumudugo. Sumigaw ako ng napakalakas at nabitawan niya yung bulak. Sobrang hapdi nung noo ko! Ngayon nalang kasi ulit ako nasugatan ng ganito atsaka hindi ganito kahapdi ang mga gamot na itinatapal ko noon!

"Sorry," sabi niya. "I'm just trying to help but I only make these things worse to you." dagdag niya. Oh ano 'tong dinadrama mo? Nagpapaawa ka na naman ba? Tama na Lelouch, nakakasawa na.

"Thanks for your help Lelouch, I appreciate it but I can do this myself." sabi ko. "I understand but do you need anything right now?" tanong niya. Gutom nako kanina pa ako nagpipigil at nagtitiis rito. "Thanks, but I don't need anything." sabi ko. Argh! Ang bobo mo CC! Kaya mo siyang diretsahin pag sa walang kabuluhang bagay pero mamamatay ka na't lahat-lahat sa gutom, hindi mo kayang sabihin na kailangan mo nang kumain?

*Stomach grumbles*

"You said that you don't anything but why is your stomach grumbling?" tanong niya. "It's not mine maybe it's yours!" sabi ko. "It's definitely not me! There's only the two of us here inside the car so it's none other than you who's hungry." sabi niya. "It's not me, I told you it's you!" sabi ko.

"I can feel my own body so I would know if I'm hungry or not. But if you really don't want to eat, then starve yourself to death." sabi niya. Nagulat ako kaya napatingin ako agad sa labas. Ngayon lang ako nasabihan ni Lelouch ng ganyan. Nakakapanibago at higit sa lahat, nakakainis. "Okay," sabi ko. Tas mga ilang sandali nakita ko nalang na nasa drive-thru na kami ng Starbucks.

"May I help you?" tanong nung drive-thru worker. "What do you want babe?" tanong niya. "Dark Mocha Chip Frappe, Coffee Frappe, and Caramel Frappe. All Venti." sabi ko. "Whoa babe that's many. You're really hungry aren't you?" sabi niya. Teka, sinabi niya bang BABE? Ang kapal talaga ng mukha nito e no? SOBRA!

"Miss, 2 Mocha Chip Frappe, 1 Coffee Frappe, and a Caramel Frappe all of them are venti." sabi niya. "Okay, may I ask your name sir?" tanong nung babae. "Please name all my orders as CC except for the other Mocha Chip Frappe name it Lelouch." sagot niya. "Okay sir," sabi nung babae.

"What's with the long face? I already bought you something to eat." sabi niya. Aba ang kapal talaga ng pagmumukha nito! "Why were you calling me BABE earlier?" tanong ko. "Here's your order sir." sabi nung babae. "Oh look, here's our order." sabi niya tas inabot niya sa'kin yung drinks ko.

"You haven't answered my question yet."

"Where do you want to go?"

"I won't answer your question until you answer my question."

"Then don't answer it." sabi niya. Bakit ganyan siya sumagot? Parang napakabastos niya. Naiinis ako sakanya, bakit siya ganyan?

"Pull the car over."

"What?"

"I said pull over."

"I won't,"

"I said pull over Lelouch."

"I told you I won't."

"Then answer my question!"

"Okay fine! I called you babe because I want to okay? Are you satisfied?"

"Okay fair enough, pull over."

"I already answered your question so I won't pull over."

"Then I will jump here at the window." sabi ko tas bigla niyang hininto yung sasakyan. "You can leave now, get well soon CC. Good night." sabi niya. Tas bumaba ako at pagkababa ko, umalis na siya. Anong meron sakanya? Ba't siya ganon? Napakagago!

Nagulat ako nung nakita kong nandito na pala ako sa harap ng bahay namin. Napaka-weirdo mo Lelouch.

Sana may nakasampay na damit rito. Di pwedeng makita nila akong duguan. Ayun meron! Makuha na nga! Ayan ayos na. Pagkatapos kong magpalit ay naghanap ako ng paper bag at nilagay ko yung duguan kong damit doon.

Nung nailagay kona yung damit ko sa loob ng paper bag pumasok nako sa loob ng bahay kaso bigla nalang...

"Onee-chan (ate)!" sabi ng isang bata at sinalubong ako ng yakap. "Rui?" tanong ko. "Hai (opo)!" sabi niya. "Ang laki mo na grabe." sabi ko. "I missed you onee-chan." sabi niya at bigla siyang umiyak. "Namiss rin kita Rui, tahan na." sabi ko. "Where were you earlier onee-chan? I was looking for you when I arrived here." sabi niya. "Di ba sinabi sa'yo ni mommy kung nasaan ako kanina?" tanong ko. "Īe (hindi)." sagot niya.

"Lumabas lang ako kanina para maglibang."

"I want to hang out with you onee-chan."

"I would love to but onee-chan is tired and I haven't rested yet but we will hang out sometime. I hope you understand Rui."

"Hai onee-chan (opo ate)!"

"I gotta go now." sabi ko tas umakyat nako sa taas at dumiresto sa kwarto. Pagkarating ko, ni-lock ko agad yung pinto. Binabad ko yung duguan kong damit doon sa bathtub ko. Buti nalang may powdered detergent sa banyo ko.

I checked my phone and I saw 3 missed calls from you know who... yeah from Lelouch. Why does he keep on bothering me alot? Did I thanked him for the Starbucks? I don't think so. I don't want to approach him because if I did, we'll just end up talking to each other again and it's non-stop.

I miss everyone and I miss my bestfriends. Kallen, Euphie and ofcourse Kyohei. What can I do? I really want to see them so bad right now but Rui is here.

Rui is a 9-year old boy who really wants to be with me every single time. If I don't eat, he won't eat. If I don't take a bath, he won't take a bath too. (Well, seperately.) If I don't follow some house rules, he won't follow anything also.

In short, Rui can't live without me. But I'm glad that he improved a little especially when he moved out to United States. It was really hard fo him because I was not around. I feel so proud because he's becoming more independent than the first time I lived here.

*Phone rings*

Huh? Who could this be?

*On the line...*

Me: "Hello?"

Unknown: "CC?"

Me: "Kyohei?"

Kyohei: "Yeah, it's me. *coughs*"

Me: "Hey, are you alright?"

Kyohei: "I don't think so. Iniwan ko nung tatlong engot kanina e. Umidlip lang ako saglit tas pag gising ko wala na sila. Nagulat nalang ako may nakasulat na note sa mesa ko."

Me: "Anong nakasulat?"

Kyohei: "Kyohei, aalis kaming tatlo magbabakasyon kami sa kani-kaniyang probinsya namin. Ingatan mo nalang yang mansion para sa'min ah? Dadalhan ka namin ng pasalubong."

Me: "Ayos ka lang ba? Umubo ka kasi kanina e."

Kyohei: "Sa totoo lang nilalagnat ako ngayon. Sinakto talaga nung tatlong mokong na iwanan ako. Mahirap gumalaw mag-isa. Di parin ako bumabangon simula kanina."

Me: "Hay nako. Sige sususbukan kong pumunta. May bantay kasi ngayon e."

Kyohei: "Bantay?"

Me: "Basta ite-text nalang kita kung makakapunta ako o hinde. Sige na bye."

*Call Ended*

Okay I gotta make sure that I'll get outta here.

Ms. Heartbreaker Meets Mr. Playboy (editing)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon