Unluckily Inlove With A Heartbreaker

Chapter 8

8

"After 3 days, malalaman na natin ang top 10. We will be posting it sa Announcement Screen." I'm nervous. God! Hindi ako puwedeng bumaba.

Kumuha kami ni Florenz ng special exam ngayon. Actually hindi pa sana kung hindi lang ako nagpumilit.

"You okay? Tsk! Sabi ko naman sa'yo, you still need to rest."

Nagpaalam na ang adviser namin at dahil 'yon na ang huling klase, nag ayos na ako ng mga gamit ko. "Okay na ako, Florenz. Kailangan ko na ring pumasok sa trabaho ngayon." Nalungkot ako. "Sayang ang 280pesos kahapon." Tinutukoy ko ang suweldo ko sana kung pumasok ako sa trabaho.

"Magpahinga ka na ngayon. Babayaran ko ang pamamahinga mo."

Napaawang ang labi ko. "Are you serious?"

"I'm serious." Nilabas niya ang kanyang wallet. "How much?"

Kumunot ang noo ko. Bakit ang unfair ng mundo? They're just throwing moneys for nothing!

Nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang pag iling ni Camia. God! Kapag tinanggap ko ang pera ni Florenz, para ko na ring tinanggap na gold digger ako.

Nanlamig ang boses ko. Gusto kong magalit kay Florenz but I know he just want to help.

"The next time you show me your wallet, Florenz and give me money for nothing, I'll take it an insult." I said bago siya iwan.

Mabilis ang paglalakad ko nang maramdaman ko ang pagsunod niya. He grabbed my arm. "God, Ashi! I just wanna help."

"But I don't need one. Ayoko ng masumbatan ulit, Florenz. Ayoko ng masabihan na gold digger!" Sigaw ko. God! Hindi ko 'to inaasahan. Ang sigawan ang isang Florenz Fontaleon.

"I will never do that, Ashi. Ganyan ba ang pagkakakilala mo sa akin?" He's sad yet mad.

Piniksi ko ang braso ko. Any moment, babagsak na naman ang mga luha ko. "That's what she said to me then but what happen, Florenz? She called me a gold digger!" Nanghina ang boses ko. I wiped my tears. "I can't... I can't depend on you." I said and left him.

Matapos ng trabaho ko sa araw na 'yon. Dumeretso ako sa ospital. "Anak, umuwi ka na. Kaya ko na rito. Magpahinga ka naman."

I smiled. "Nagpapahinga naman po ako nay." Niyakap ko siya. "Nay, pagaling po kayo ah." Naiiyak ako. Argh! You can't cry, Ashi. Hindi sa harapan ng nanay mo.

Hinaplos ni nanay ang aking likod. "Sorry, anak. Pabigat ang nanay."

Umiling ako. "Nay, hindi po kayo pabigat. H'wag niyo pong isipin 'yan." A tear escape from my eyes. "Mahal na mahal ko po kayo."

Lunch Break. Katulad dati, halos malito na ako sa pagkuha ng mga orders sa cafeteria.

Yes. This is it. I need to stand alone. No Camia. No Florenz. Sa labang ito Ashi, ikaw lang mag-isa.

"Ano ba 'yan, De Asis! Dalian mo nga! Ang kupad! Gutom na ako. Pag ako nabeastmode, ihahampas ko 'tong tray sa'yo!" Sigaw ng babae.

"Don't you dare." Pareho kaming napalingon ng babae sa boses na iyon. Si Florenz.

"F-florenz..." Pumasok ng counter si Florenz at siya na mismo ang naghanda ng order ng babae.

"Tsk! Can't you see? Mag-isa lang siya. Stupid!" Halos matapon ang pagkain ng babae nang ilagay 'yon ni Florenz sa tray. Walang nagawa ang babae.

Ofcourse, he's a master with this kind of treatment. He breaks hearts with his harsh words and he will never care. Kaya maiintindihan ko kung pagsasalitaan niya ako ng masama.