BOOK 2: Never Forget

Chapter 28. The Fall

Chapter 28. The Fall

Palubog na ang araw. Every one of us gathered sa tabi ng beach para makita lang ito. Si Elle at si Ash ang katabi ko, si Duke naman kasama si Tita Viel who are also with some of her friends. Tapos si Dave...kasama niya si Micah, magkahawak kamay pa nga sila eh. Oo na, ako na ang inggetera.Tao ako, ang hipokrita ko naman kung sasabihin kung hindi. At hindi ko naman talaga sila tinitingnan eh, nagkataon lang talaga SIGURO na nasa likod nila kaming tatlo naka-upo, na para bang wala lang kay Elle at Ash na DITO kami naka-pwesto. Pagpipitikin ko tong dalawang kumag na to eh.

Naka higa si Micah sa lap ni Dave. Si Dave naman nakatingin lang sa palubog na araw habang nilalaro ang buhok ng asawa niya.

Hay.

Anung galit ba meron ang mga diyos sakin?

It's like walking on an empty road with broken glasses scattered everywhere tapos naka-paa ka lang. Ganun ang nararamdaman ko ngayon. The pain of knowing that at some point of your life, you loved someone who could never love you back...again. It's worse than stepping on a broken glass, worse than getting your fingers pricked by a rose's thorns- they all heal but you will never forget the feeling. The pain.

"Hey baby." Napatingin ako. Tumabi sa'min si Duke.

"Oh ba't iniwan mo si Tita?" tanung ko.

"She wants to talk to you." Sagot niya.

"Sa akin?" tanung ko ulit. Bakit naman ako gustong maka-usap ni Tita? Bigla tuloy akung kinabahan.

"Yep. She's waiting for you."

Napatingin agad ako sa pwesto ni Tita Viel, pero wala na siya dun.

Nakita ko na lang siyang nakatayo sa gilid at nakangiti sa'kin, para bang hinihintay niya nga ako.

Napatingin ulit ako kay Duke, "Bakit daw?" I asked sa sobrang kaba na baka may ginawa akung di niya nagustuhan.

"Basta, sige na." he urged kaya tumayo na lang ako at pumunta kay tita.

Binati ko siya ng simpleng 'hi', ngumiti lang siya tapos naglakad na kami papalayo.

"So how are you Princess?" she first broke the silence.

"Okay naman po ako. Nag-aaral na naman po ako eh." Sabi ko. Ang awkward talaga. Dati kasi okay naman talaga, okay naman kami kung nag-uusap, pero dati pa yun. Matagal na panahon na yun, isang taon na.

"Good! You know the boys have been so busy with the business." she said proudly. Napangiti naman ako. Simula kasi ng gumraduate silang dalawa, kabi-kabilaan na ang mga lumalabas na newspaper at magazines laman ang mga mukha nilang dalawa. Kaso sa tuwing tinitingnan ko si Dave at Duke sa newspaper at binabasa ang mga interviews nila, hindi ko talaga maisip kung papaano natatago ng pamilya nila ang illegal nilang background.

"Oo nga po tita eh, okay nga po yun mas nagiging hands-on sila." Sabi ko habang naglalakad kami sa dalampasigan. Malayo-layo na rin kami sa kanila, at tuluyan na ngang lumubog ang araw.

Everything seems to be submerge into deep darkness.

Ang lungkot.

"Hija. I know na alam mo na ang mga nangyayari..." napahinto ako sa sinabi ni Tita Viel, ni hindi nga ako makatingin sa kaniya. Ito ba ang paguusapan namin? Kasali ba si Dave dito? "...I'm sorry we kept this long enough to hurt you..." she said habang papunta siya sa isang natumbang niyog at umupo doon.