İLGİ/GERÇEK AİLEM

100 BİN!

Selamlar!

Nasılsınız? Umarım hepiniz iyisinizdir. Ben çok iyiyim.

Öncelikle 100 bini geçtik ama ben bu konuşmayı yapmak istiyorum. 100 olmak beni ne kadar mutlu etti anlatamam.

Öncelikle Tywlyss518 askmına teşekkür ediyorum. Benim bu süreçte en büyük destekcimdi. Her zaman yanımda oldu, ne zaman kitaplarımla alaka bir şey anlatsam dinleyip bana tavsiye verdi. Her zaman yanımdaydı. Seni çok seviyorum askmm. İyi ki varsın. 🫶🏻🩷

Onun hemen ardından sizlere çok teşekkür ederim. Başta aklımda böyle şeyler yaşayacağım yoktu ama iyi ki yaşamışım. İyi ki varsınız.

Aslında yazma işine geçen yıl başladım. İlk okulda kitap okumayı hiç sevmiyordum ve aklımdan yazar olma fikri dahi geçmiyordu fakat şuan en büyük hayallerimden biri. Daha sonra yani geçen yıl Şubat aylarında sevdiğim bir seriyi bitirdim ve kitaplara merak saldım. Okulda sürekli kağıt kalemle dolaşıp kitap yazıyordum. Sonra bir gün kendime mor bir defter aldım. Hala saklıyorum, arada bakıp bunlar ne ya ne kadar cringe olmuş diyip gülüyorum ama bir yandan da gurur duyuyorum. Sınıftakiler gizlice defteri alıp okumak istiyordu ama ben sadece bana özel kalsın istiyordum. Anneme dahi okutmuyordum. Sonra böyle böyle derken kurbikimle tanıştım. Birbirimize destek olduk ve ona da kitap yazma işini bulaştırdım. Ardından Wattpad'le tanıştım. Hikayeler okudum, zaman geçti gitti. Kitap yayınlamayı çok istiyor ama cesaret edemiyordum. Yaklaşık 2-3 ay düşündüm. Sonra dedim en fazla ne olabilir ki. Zaten bu karakterler ve olay döngüsü kafamda oluşmuştu. Yazdım ilk bölümü attım. Ağustos ayıydı. O kadar iyi hatırlıyorum ki 50 okunma olunca çok sevinmiştim. İnsanların beğendiğini düşünüp devam ettim. 2 bin olduk, o kadar seviçliydim ki. Artık yavaş yavaş yorumlar da gelmeye başlıyordu. 5 bin olduk, o gün ağlayacak gibi oldum mutluluktan. Hatta ilk bölümlerde bu sevincimi sizinle de paylaşmaya başlamıştım. Size sevincimi yazıyordum. Sonra 10 bin, 20, 30, 40, 50 bin olduk. 50 bin olmak bir mucizeydi benim için. Sanki oraya kadar gelemeyecekmiş gibiydi. Daha ne kadar büyüyebilirim ki diyordum. 50 bine sevinirken en sonra şey yazmıştım 'Nice 100 binlere!'. Sonra düşündüğüm gibi olmadı. 60, 70, 80, 90 bin. İyi ki de düşündüğüm gibi olmadı. Hatta son 10 binde gün sayıp arkadaşlarımı darlıyordum. Bakın şu kadar oldum 100 bine bu kadar kaldı diye. Sonra o gün geldi. Yani geçen hafta pazar günü. Biz 100 bin olduk.

Çok mutluyum. İnsanların benimle gurur duyması beni çok iyi hissettiriyor. Ben de artık kendimle gurur duyuyorum. İnsanlara bir şeyleri başardığımı söylemekten çekinmiyorum. Sevincimi yansıtıyorum. Ve hayallerime bir bir kavuşuyorum.

Ve benim gibi kavuşma istediği hayalleri olan siz güzel okuyucularım... Hayallerinizden asla vaz geçmeyin. O elbet bir gün gerçekleşecek. Siz yeter ki inanın ve çabalayın. Gerekirse yardım alın. Etrafınızda eminim ki size destek olacak insanlar vardır. Yok mu? Artık hayatınızda bir adet ben var. Gelin bana anlatın. Yanınızda olamasam da size destek olurum.

Sizleri çok seviyorum. Hepiniz iyi ki varsınız. Nice nice, 200, 300, 500, 800 bine ve 1 milyona. Bugünlük bu kadar duygusallık yeterli canım okuyucularım. Görüşmek üzere canlarım.