jeugdzorg // bankzitters

deel 2.3

Pov: koen

Ik kijk raoul aan en hij kijkt mij aan. Hij weet dat ik het weet. Ik vind het zo lullig voor hem omdat hij er volgens mij nog helemaal niet klaar voor was om te vertellen, maar nu weet ik het toch. Omdat ik met mijn domme smul heb moeten afluisteren. Ik wist ook niet dat ze dat gingen zeggen over roel. Ik moet echt bijna kotsen van het idee dat frank boos word en dat raoul misschien ook wel boos word, ookal is raoul niet zo'n iemand die snel boos word maar ik zou heel goed snappen waarom hij nu boos zou worden.

"Koen, wat ben je aan het pikeren?" Zegt milo. Ik kijk hem aan. "Het is niks" zeg ik. Ik zie raoul opstaan en naar de gang lopen. Maar voor hij daarheen gaat wenkt hij naar mij dat ik mee moet gaan. Milo merkt het niet. "Ik ga even naar de wc" zeg ik. Maar dat had ik niet moeten zeggen.

Ik ren langs raoul naar de wc. Ik leeg heel mijn laaginhoud. Raoul gaat erbij staan en vrijft over mijn rug. Er komen tranen in mijn ogen. Dat gesprek met die jongens en roel kan ik maar niet uit mijn hoofd krijgen. Ik spoel mijn mond en ga dan zitten tegen de muur. Raoul gaat naast me zitten en dan kan ik het niet meer inhouden. Ik barst in tranen uit. Raoul die doet een arm om me heen en troost me zonder iets te zeggen.

Pov: raoul

Ik zit naast een uitgebarsten koen. Ik denk dat het gaat over de schooldag en daarom wou ik ook met hem praten. Ik zie dat het hem dwars zit. "S-slaap-" wou koen beginnen maar hij krijgt moeilijk woorden uit zijn mond, maar ik snap wat hij bedoelt. Ik knik en ondersteun hem voor de zekerheid naar zijn kamer, zodat we milo niet meer tegenkomen. We lopen naar boven en gaan zijn kamer in.

We gaan zitten op zijn bed en zijn nog even stil. Maar na 5 minuten begint koen toch te praten. "Echt sorry raoul dat ik heb lopen afluisteren, ik had het niet moeten doen want we hadden afgesproken dat we dingen pas zouden zeggen als we er klaar voor waren en-" hij blijft maar praten maar ik schud al mijn hoofd. Ik wil niet dat hij het gevoel krijgt dat het zijn schuld is, want dat is niet zo. "Het is niet jou schuld koen" zeg ik zacht. Hij blijft nog even stil maar schud dan zijn hoofd. "Deels wel want ik had er niet moeten staan" zegt hij. "Nee koen geloof mij, het is jou schuld niet" zeg ik. Ik kijk hem aan. "Maar i-is het w-waar?" Vraagt hij. Ik zucht en knik. Hij trekt me in een knuffel en begint te snikken. Ik schrik. "Asjeblieft doe het niet meer roel, jij en de jongens zijn de liefste personen die ik ooit heb ontmoet" snikt hij. De liefste?...

Pov: matthyas

-

Ik en de jongens lopen de school in. Ik heb nu al geen zin in vandaag. Vandaag is de dag dat de jongens alleen maar uitval hebben waardoor ik het langst naar school moet. Frank zei dat het wel goed ging komen maar ik weet het niet. Alleen in een school zonder je vrienden blijft echt kut. Vooral omdat hier kinderen zijn die niemand van ons mag.

Ik ben eindelijk klaar met de lessen. De andere jongens zijn allang thuis dus dat word lekker alleen naar huis fietsen. Geweldig. Ik loop het klaslokaal uit naar mijn kluisje. Ik blijf goed om me heen kijken voor die jongens opeens naast mij komen te staan. Daar heb ik namelijk geen zin in. Ik pak al mijn spullen uit mijn kluisje en loop de school uit.

Als ik mijn fiets wil pakken om naar huis te fietsen, zie ik in de verte de jongens aankomen lopen. Mijn hart begint al gelijk sneller te kloppen. Ik pak snel mijn fiets en fiets zo snel mogelijk weg maar 1 van hun was iets sneller en gooit me van de fiets af. "Hallo loser" zegt mathijs. Ik blijf liggen op de grond, geen idee wat ik anders moet doen. De andere 2 komen naast me staan en 'helpen' mij overeind. Ze houden me vast aan mijn armen. "Tja wat kunnen we nu doen hé?" Vraagt die mathijs. Ik denk even na maar weet al gauw wat ze willen. En inderdaad. Nog geen 2 seconde later voel ik een vuist in mijn buik, voel schoppen op mijn benen, knijpen in mijn armen. Ik voel 1 van hun mij duwen, ik had de kracht niet meer om mezelf omhoog te houden en val op mijn achterhoofd op de tegels. En toen werd alles zwart.

-

Ik schrik omhoog. Ik kijk om me heen en zie dat ik gwn in mijn bed lig. Mijn ademhaling is nog niet regelmatig. "Matthy?" Hoor ik. Ik kijk naast me en zie jair op mijn bureau zitten met zijn laptop die die van frank heeft gekregen, om daar ook wat werk op te doen. "Gaat het goed?" Vraagt hij. Ik kijk nog even om me heen en knik dan, waarna ik me weer laat vallen op mijn kussen. Die is toch echt wel wat zachter dan die tegels.

"Waar droomde je over? Je lag erg te piekeren" begint jair weer. Ik zucht. "Niks gwn een nachtmerrie" zeg ik zacht. Hij knikt. "Waarom zit je hier?" Vraag ik. Hij kijkt me aan. "Niet dat ik dat vervelend vind" zeg ik nog snel erachteraan. Hij lacht zacht. "Ik zit hier om je gwn in de gaten te houden, je gedroeg je raar toen je thuiskwam" zegt hij. Ik knik maar gwn. Hopend dat hij niet verder gaat vragen. Ik heb namelijk geen zin om het verhaal uit te leggen. En ook dit verhaal niet, over de droom. Ik hoop dat hij niet uitkomt.

Pov: milo

Koen en raoul zijn al een tijdje weg. Tot ik een deur open hoor gaan, in de hoop dat het hun weer zijn. Maar als er 2 naar binnen lopen zie ik dat het frank en robbie zijn. Robbie die loopt gelijk door naar de bank en gaat naast me zitten. Frank pakt zijn laptop en gaat zitten op de grote stoel naast de tv.

"Waar is jair milo?" Vraagt frank zonder naar me te kijken. Ik zucht. "Bij matthyas" zeg ik. "En waar is matthyas?" Vraagt hij deze keer naar me kijkend. "In zijn kamer" zeg ik zonder emotie. Hij knikt. Hij doet iets op zijn laptop maar ik weet niet wat.

"Milo, waarom zijn koen en jij op spijbelen gezet?" Vraagt frank verbaast. Robbie die kijkt ook vanuit zijn telefoon. Ik zucht. Geen zin om antwoord te geven op de vraag. "Had je geen zin om naar de les te gaan?" Vraagt frank. Ik schud mijn hoofd. Ik weet ook echt wel waarom hij dit Vraagt. Ik had voor ik naar jeugdzorg ging ook nooit zin om naar de les te gaan. Maar nu is het heel iets anders.

"Wat is het dan milo?" Vraagt frank. "Niks" zeg ik droog. "Als het niks was was je nu niet op telaat gezet" zegt frank. "Ja bel lekker de school als je het zo graag wil weten" zeg ik waarna ik opsta en naar de deur van de tuin loop, die altijd open staat. "Milo" hoor ik frank nog schreeuwen maar ik negeer het. Niemand begrijpt wat er is. Die jongens gaan nog wel is zien met wie ze aan het vokken zijn.

~Als jij geen dag kiest om te rusten, dan zou je lichaam een dag voor jou kiezen~

1280 woorden.