jeugdzorg // bankzitters

deel 1.17

Pov: matthyas

We zitten met zen allen op de terugweg naar huis. Niemand zegt wat. Iedereen moet denk ik een beetje bijkomen met net. Frank heeft nu wel in de groep gezegt dat ik ooit betast en verkracht ben, maar daardoor moest ik niet mee naar de politie dus het is niet erg. Ik hoop alleen dat de jongens het niet door vertellen maar ik denk niet dat ze dat gaan doen. Ik dacht dat wel bij meer mensen en die hebben me wel een mes in de rug gestoken maar ik weet dat hun het niet gaan doen. Hun hebben die mes ook allemaal meegemaakt, dus zouden ze dat nooit bij een ander doen, toch?

-

We zijn thuis aangekomen en ik ga gelijk op de bank zitten. Nooit gedacht dat ik een bank zou missen. En mijn bed die toch echt een stuk beter ligt dan die ziekenhuisbed. "Jongens-" wou frank beginnen maar hij word opeens gebeld. "Sorry deze moet ik nemen" zegt hij. Wij knikken en hij loopt naar de gang. Mhm, ik ben benieuwd wie dat is want frank keek niet echt blij toen die zag wie er belde. Maar goed.

Pov: frank

Ik loop naar de gang en neem de telefoon op. "Met frank van jeugdzorg" zeg ik. Ik zeg normaal nooit 'van jeugdzorg' erachter maar voor nu wel want ik heb geen idee wie er belt. "Hallo frank" hoor ik door de telefoon. Ik moet voor even nadenken wie het is maar dan weet ik het. O nee.. "mis je me al frank" Vraagt degene achter de telefoon. Tranen vormen in mijn ogen. Dit is misschien wel de ergste week die ik ooit heb gekent in mijn werk. Eerst hebben matthyas en raoul een ongeluk gehad waardoor raoul 4 dagen en matthyas 5 dagen in het ziekenhuis laggen en nu, na die verschikkelijke dagen word ik gebeld door iemand die ik als laatste hoopte. Iemand die mijn leven op jeugdzorg zuur heeft gemaakt. Toen ik zelf in een jeugdtehuis woonde was er iemand die ik echt niet uit kon staan, en dat is hij. "Morgen 1 uur in het bos frank en als je niet komt, kom ik persoonlijk je nieuwe groep halen, 1 voor 1" zegt hij. "O-oke" zeg ik. "Goedzo, tot dan frank" zegt hij lachend. Hij hangt op. Dit gaat sws fout morgen.

Ik loop weer terug naar de jongens. "Sorry jongens, ik ga naar huis want ik ben een beetje moe. Redden jullie het hier of moet ik nog wat doen?" Vraag ik. Iedereen kijkt me raar aan. "Nee frank wij redden ons wel, rust maar lekker uit" zegt raoul. Ik knik en pak al mijn spullen waarna ik het huis uit loop. Ik loop naar de bocht om en dan barst ik in tranen uit. Waarom moet ik perse komen? En waarom in het bos? Ik weet ook precies welk bos hij bedoelt want er is maar 1 bos dicht bij mij in de buurt. Maar wat gaat hij dan doen? Ik heb geen idee. Het enige wat ik weet is dat ik niet ga slapen vanacht.

Pov: koen

Frank deed opeens heel raar. Maar ik weet niet echt Waarom. Hij werd gebeld. Mhm. "Boys" Roept raoul. "Jo" zegt milo. "Vonden jullie ook dat frank na dat telefoongesprek raar deed?" Vraagt raoul. Iedereen knikt. "Maar wie zou het dan kunnen zijn?" Vraag ik. "Geen idee" zegt milo. "Ik weet het ook niet" zeggen robbie en raoul. Matthy zegt niks. "Ik weet het ook niet, matthy weet jij het wel?" Vraag ik. Hij kijkt mij aan. "Het zou iemand kunnen zijn van zijn tijd in jeugdzorg" zegt hij zacht. "Maar ik weet het ook niet" zegt hij. Ik knik. Niemand weet het dus. "Laten we nu maar gwn slapen want we moeten morgen allemaal weer naar school behalve matthy dan" zegt raoul. Iedereen knikt. "Maar matthy Ik zou ook gaan slapen als ik jou was" zegt raoul. Hij knikt. We gaan allemaal onze weg naar onze slaapkamer.

Pov: matthyas

Ik heb een sterk gevoel dat het niet goed gaat met frank. Maar ik weet niet of het slim is om naar hem toe te lopen nu het al donker is. Het is wel maar 5 min lopen. Ach fuck it. Zou ik iemand meevragen? Nee matthy. Hun moeten morgen gwn naar school. Je bent geen mietje. Ik loop heel zacht mijn kamer uit en doe zo zacht mogelijk mijn schoenen aan. Ik pak mijn jas en loop het huis uit. Onderweg naar frank.

Ik ben er bijna. Ik weet alleen niet of die al slaapt. Spijt begint me toch wel te bekruipen. Ik kan nu niet meer terug. Ik ben er toch al binnen een paar seconde. En inderdaad, ik ben bij het huis van frank. Ik loop zijn straat in en twijfel toch nog even als ik voor de deur sta. Maar ik moet nu wel. Ik bel aan en zet een stapje naar achter zodat ik geen deur in mijn bakes krijg.

Na al een paar minuten hier te staan wou ik net weglopen als ik opeens licht aan zie gaan. Een schim komt voor de deur staan. Frank doet dan open. "Matthyas?" Vraagt hij. Ik zeg niks. Ik ben echt moe en heb echt het idee dat ik zo in slaap val. Frank ziet het en pakt mij op. Ik laat me in zijn armen vallen. De dokters hadden gezegt dat ik nog niet teveel mocht doen. Dat is misschien niet helemaal gelukt.

Pov: frank

Matthy staat als een soort spook voor mijn huis. Hij is heel moe, dat zie ik gwn. Ik pak hem bij zijn armen en hij laat zich vallen. Oh matthy toch. Ik neem hem mee naar binnen en leg hem op de bank. Ik pak een glaasje water en loop dan weer naar hem toe. Hij kijkt naar de grond. Ik geef hem het water en hij kijkt mij dankbaar aan. Hoezo komt hij naar mij? "Matthy" begin ik. Hij kijkt mij aan. "Waarom ben je hier?" Vraag ik rustig. Hij kijkt naar de grond. "Ik maakte me zorgen na het belletje die je hebt gehad" zegt hij zacht. Ik knik. "Dus ik wou kijken of je oké was" zegt hij. Ik knik weer. "Maar je had ook kunnen bellen" zeg ik. Hij knikt. "Ik was bang dat je bij het bellen ging zeggen dat er niks was en als je ging ophangen dat je moest huilen ofzo" zegt hij. Ik kijk hem aan. "Waarom zou ik dat doen?" Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. "Heb ik zovaak gedaan" zegt hij zacht maat hard genoeg dat ik het nog hoor. Ik zucht. "Blijf maar slapen" zeg ik. Hij knikt. "Frank.." zegt hij. Ik knik. "Wie belde er?" Vraagt hij. Ik zucht. "Iemand die ik ken van toen ik op jeugdzorg zat" zeg ik. Hij kijkt me aan.

Pov: matthyas

Ik wist het. Ik heb misschien niet zo veel mensenkennis maar wel genoeg om te weten dat frank door iemand werd gebeld die niet zo aardig is. Maar ik wil er verder niet op in gaan, ook omdat ik helemaal kapot ben. We lopen naar boven. "Jij mag wel in mijn bed, ik ga wel op de bank" zegt hij. Ik kijk hem aan. "Ik ben zeker matt" zegt hij. Ik knik en ga zijn kamer in. "Weltrusten" zegt hij. Ik zwaai naar hem en doe de kamerdeur dicht. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik wel wat berichten heb, van raoul.

Raoul

Matt, waar ben je? Je bent niet in bed

Hij is dus wel mijn kamer in gegaan. Ik app terug dat ik bij frank ben. Ik leg mijn telefoon weg en ga in bed liggen. Ik wil morgen vroeg opstaan voor het geval dat frank weg gaat. Dan kan ik hem nog uitzwaaien en kan ik zelf naar huis.

~Als mensen je behandelen als een spel, laat dan zien hoe 't spel gespeeld word~

1327 woorden

Sorry voor late poost.