Captivated Hearts (Organización Intrepída series#5)

Kabanata 15

Uy kalahati na po expect errors ulit kasi first draft.

Kabanata 15

Nasa loob pa rin kaming dalawa ng tent at katatapos lang namin. This was our second time doing this, but until now, he still couldn't remember the first thing that happened to us.

"Let me clean you," he offered.

Naglabas siya ng wipes at tissue sa bag na dala niya saka niya ako nilinis. He was cleaning me gently, and I could feel his soft touch on me.

"Done," he kissed me on the lips.

Binihisan na rin niya ako at sumunod din siya. Lumabas na kami ulit sa tent para tanawin ang napakagandang buwan.

My knees wobbled when I stand up, I saw how sly smirk form on his lips.

"I did that," he said proudly.

Napairap na lang ako sa kanyang sinabi at hinawakan naman niya ang kamay ko.

"Look. It's a crescent moon," I pointed at the moon while smiling at him.

Nilabas niya ulit ang digital camera na palagi niyang dala at saka ako pumwesto sa harapan nito.

"You're so beautiful, Anata." he was smiling while capturing me.

Sunod naman ay dalawa na kaming magkasama sa larawan, ito ang napansin ko sa kanya mahilig siyang kumuha ng picture o kaya video.

"I have so many pictures na there sa phone mo 'noh?" I joked.

"Sobrang dami po," sagot niya sa akin.

Napaawang ang labi ko sa sinabi niya sa akin nagbibiro lang naman ako eh, yun pala marami talaga akong pictures sa kanya.

"Baka naman I look pangit there," I crossed my arms on my chest.

"You really have no idea how beautiful you are," he said gently.

Saglit pa naming pinanood ang napakagandang buwan at pumasok na kami sa tent para matulog.

"Thank you," I said softly.

Kinumutan niya kasi ako saka siya humiga sa tabi ko.

"Hug," I requested.

Inihiga niya ako sa braso niya saka niya ako niyakap. Mahimbing akong nakatulog, dahil nasa tabi ko si Mizuki.

Habang natutulog ay nagising na naman ako ng hatinggabi at nakita kong nakaupo si Mizuki na nakatulala.

"Are you okay?" I asked.

Nagulat pa siya nung magising ako, "Oo naman. Nagising lang ako bigla."

I stared at him, and I couldn't help but notice it.

"You look sad," I pointed out.

"I'm not," he spat back.

Hindi ko na alam ang sunod kong sasabihin sa kanya. Malungkot kasi ang mga mata niya netong mga nakaraan pa.

"Hindi naman ako malungkot. Nandito ka kaya," tumabi na ulit siya sa akin.

"If you say so," that's the only thing I could say to him.

Bandang alas nuebe na ng umaga kami nakauwi sa apartment.

"Magandang umaga po," nagmano siya kay Nanay.

"Hello, nanay." I kissed her cheeks.

Ngumiti naman siya sa amin, "Kumusta ang camping mga anak?"

Si Mizuki na ang sumagot sa kanya habang ako ay nasa tabi lang at nakikinig.