Chapter ( 13 )
ရှန်းပိုင် ထိုအသံနှင့်အလွန်ရင်းနှီးလှသည် ။ အတိအကျပင် ထိုသူမှာ သူမ၏ အိမ်ရှင်အသစ်လေးဖြစ်၏ ။
ဒါပေမဲ့ သူကဘယ်လိုပြီးရောက်လာတာလဲ ...
ပြီးတော့... အခုလေးတင် ... ငါ့ကိုဖက်ထားလိုက်တာလား ....
ရှန်းပိုင်မှာ ထိုအကြောင်းကိုတွေးရန်အချိန်ပင်မရဘဲ ထိုသူနှင့်နီးနီးကပ်ကပ်နေရသည်မှာ အလွန်ပူလောင်လာကြောင်းကိုသာခံစားမိသည် ။ ကြမ်းပြင်ကိုသာငုံ့ကြည့်နေမိပြီး သူမ၏နှလုံးသားလေးမှာ ထိန်းချုပ်မရစွာခုန်ပေါက်နေတော့၏ ။
လျှင်မြန်စွာမောင်းနေသည့်ရထား၏ မှန်ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့် အပြင်ဘက်ရှိအဆောက်အအုံများမှ နီယွန်မီးရောင်တလက်လက်ကိုမြင်နေရသည် ။ သူ့လက်မောင်းထဲမှ မိန်းကလေးမှာလှုပ်ရှားမူမရှိတော့သဖြင့် ချန်ကျိုးက မျက်မှောင်ကျုံ့ကာစစ်ဆေးနေသည့်အချိန်တွင် သူမ၏ နားရွက်ဖြူဖြူလေးများထံသို့အကြည့်ရောက်သွားလေ၏ ။
ဦးထုပ်ဆောင်းထားသဖြင့် သူမ၏ ဆံပင်များကိုနားနောက်သို့သပ်တင်ထားသောကြောင့် ပါးလျသော်လည်းဖြူအုနေသည့်နားရွက်လေးများကိုအတိုင်းသားမြင်နေရပြီး ထိုနားရွက်ထိပ်လေးမှာသွေးများပေါက်ထွက်တော့မတတ် နီရဲနေလေ၏ ။
ချန်ကျိုး၏ လည်ဇလုတ်မှာအကြိမ်အနည်းငယ်မျှလှုပ်ခတ်သွားပြီး မနည်းအကြည့်လွှဲလိုက်ရသည် ။
မှတ်တိုင်တစ်ခုရောက်၍ ရပ်လိုက်သည့်အချိန်၌ ရှန်းပိုင်၏ လက်ဖ၀ါးတစ်ခုလုံးချွေးများဖြင့်ရွှဲနစ်နေပြီပင် ။ ချန်ကျိုးက နံရံတွင်ကပ်ထားသည့်မြေပုံပေါ်သို့ အကြည့်ရောက်သွားပြီးနောက်
" မင်းမှတ်တိုင်ဘယ်နှခုလောက်စီးရမှာလဲ "
ရှန်းပိုင်က လက်လေးချောင်းထောင်ပြလာသောကြောင့် ချန်ကျိုးက နှိုင်းယှဥ်ပြလာ၏ ။
" ရှင်းရွှယ် ပန်းခြံကနေစရေရင်လား "
ရှန်းပိုင် ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည် ။ အချိန်ခဏမျှတိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် ချန်ကျိုးက မေးလာပြန်သည်။
YOU ARE READING
Orginal Flavour and 30% Sweet
Fantasy# sweet ရှန်းပိုင်မှာ လူမှုဆက်သွယ်ရေးနှင့်ပက်သက်သည့် ကျန်းမာရေးပြဿနာရှိနေပြီး အခြားသောသူများနှင့် စကားပြောဆိုရန်ပင်မဆိုနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံရန်ပင်ခက်ခဲလှသည် ။ သို့သော်လည်း သူမမှာ လူတစ်ယောက်အားသဘောကျနေသည် သူမမှာ အံကြိတ်၍ ခြေထိပ်ဖြင့် မြေပြင်ကိုပွတ်...
