Chapter ( 2 )
ပြေးထွက်သွားပြီး နာရီ၀က်မျှကြာသောအခါမှ ရှန်းပိုင်မှာ သူမ၏ အိမ်သို့ တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ဖြင့်ပြန်လာလေ၏ ။
သူမက လှေကားအတက်အဆင်းအနားကိုအချိန်အတော်ကြာစောင့်ကြည့်စစ်ဆေးသည့်အပြင် ငါးမီတာပတ်လည်အတွင်း၌ သံသယဖြစ်ဖွယ်တစ်စုံတစ်ယောက်မှမရှိသည်အထိ အတည်ပြုပြီးသောအခါမှသာ သော့ဖွင့်၍ အိမ်ထဲသို့၀င်လေသည် ။
အိမ်တံခါးကို သေသေချာချာပိတ်ပြီးသောအခါ သက်ပြင်းချလိုက်မိ၏ ။လေနှင့်လွင့်ပါသွားသည့်အသက်လေးပြန်ရောက်လာပြီ ဖြစ်သည် ။
အခန်းအတွင်း၌ အလွန်မှောင်မိုက်နေပြီး ပြတင်းပေါက်များအား လိုက်ကာစများနှင့်ကာဆီးထားလေ၏ ။ မသိလျှင် နေရောင်အထိမခံနိုင်သည့် သွေးစုတ်ဖုတ်ကောင်တစ်ကောင်၏ အသိုက်ကဲ့သို့ပင် ။
ရှန်းပိုင်က မီးမဖွင့်ပဲ အမှောင်ထဲ၌သာ သူမ၏မျက်လုံးကိုကျင့်သားရစေလိုက်သည် ။
ထို့နောက် စားပွဲနားသို့သွား၍ စတိုးဆိုင်တွင်၀ယ်ယူလာရမည့်ပစ္စည်းစာရင်းကိုယူပြီးနောက် အိတ်ထဲမှာ ပစ္စည်းများကိုထုတ်၍ တစ်ခုချင်းစီအသံထွက်စစ်ဆေးနေတော့သည် ။
" အာ "
ရှန်းပိုင်က သူမ၏ နဖူးကိုလက်ဖြင့်ပြန်ရိုက်လိုက်ကာ
" သွားတိုက်ဆေး၀ယ်ဖို့မေ့ကျန်ခဲ့တယ် "
ခဏကြာသောအခါ ...
စလစ်ပါဖိနပ်အပါးလေးကိုစီး၍ ရေချိုးခန်းထဲသို့ဖြည်းဖြည်းချင်း၀င်သွားပြီးနောက် ဘေစင်ရှေ့၌မတ်တပ်ရပ်၍ သွားတိုက်ဆေးဘူးကိုယူကာညှစ်ချလိုက်သည် ။ သွားတိုက်ဆေးဘူး ဖင်မှဖြည်းဖြည်းလိပ်ကာညှစ်ပါသော်လည်း ဘာမှထွက်မလာပေ ။
သူမ မည်မျှပင် အားဖြင့်ညှစ်ချပါစေ လက်များသာနီရဲလာသော်လည်း သွားတိုက်ဆေးထွက်လာမည့်အရိပ်အယောင်မရှိပါချေ ။
ထိုအတိုင်းဆက်ညှစ်နေလျှင် ထွက်လာမည်မဟုတ်သောကြောင့် ဘူး၏ အလယ်ကိုကတ်ကြေးဖြင့်ညှပ်ဖြတ်လိုက်ကာ သွားတိုက်တံဖြင့် အ၀တွင်ကပ်နေသည့်သွားတိုက်ဆေးများကိုကုတ်ယူကာကြည့်လိုက်သည် ။
YOU ARE READING
Orginal Flavour and 30% Sweet
Fantasy# sweet ရှန်းပိုင်မှာ လူမှုဆက်သွယ်ရေးနှင့်ပက်သက်သည့် ကျန်းမာရေးပြဿနာရှိနေပြီး အခြားသောသူများနှင့် စကားပြောဆိုရန်ပင်မဆိုနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံရန်ပင်ခက်ခဲလှသည် ။ သို့သော်လည်း သူမမှာ လူတစ်ယောက်အားသဘောကျနေသည် သူမမှာ အံကြိတ်၍ ခြေထိပ်ဖြင့် မြေပြင်ကိုပွတ်...
