El Kızı

*El Kızı 10*

Arkadaşlar hikayemi votelemeyi unutmayınız ✓✓

***Hazar***
İşlerimin bitmesine az kalmıştı eve gitmek için sabırsızlanıyordum . Minik kızımı çok özlemiştim, büyüdükçe daha zeki bir kız olmuştu, gözleri tıpkı annesinin gözleriydi ona bakmak beni mutlu ediyordu 4,5 yaşında olmasına rağmen bilmiş, bilmiş konuşuyordu.
Telefonda konuştuğum da bana bir sürprizi olduğunu söylemişti. Erkenden gitmek için acele ediyordum.

Ama evdeki sorunları düşünmek başımı ağrıtıyordu. Murat üniversiteden bir kızla beraber gelmişti. Kızla evlenmek istediğini söyleyince annem buna karşı çıkmış üstüne baya olaylar olmuştu .Murat onu desteklememi istiyordu, annem de kendisini, iki arada bir derede kalmıştım.
Murat bana "abi sen sevdiğin kızla evlenmek için onu kaçırmayı bile göze aldın senin ki aşkta benimki değil mi" demişti.

Aşk...
Nasıl bir muamaysa....
Biz Berfin'le çok aşıktık ama sevginin bile üstesinden gelemediği şeyler vardı, eğer öyle olmasaydı biz üstesinden gelir hala beraber olurduk...

Şimdiyse ... o soğuk toprağın altında bense , taştan bir mezarın içindeydim, yaşayan bir ölü gibi...
Aşk bizi kurtaracak kadar güçlü değilmiş....

Murat , Yasemin'le evlenmeye kararlıydı ama Yasemin İstanbul'lu toy bir kızdı ayak uydurmak zor gelebilir belkide doğru kararı vermek için beklemek gerekiyordu,ama kız bizim evdeyken bunun imkanı olmadığını biliyordum .
Nedense aklıma o kız gelmişti, el kızı...

Sırf onun için bile Murat'ı desteklerdim sahi oda istemiyor muydu Murat'ı acaba bunu öğrenince tepkisi ne olmuştu. Bu geçen 2 yılda  onu bir kaç defa görmüştüm ama o beni görmezden gelip kaçıyordu, bir keresinde ona hafif bir baş selamı verdiğimde gözlerin de gördüğüm şaşkınlık beni bile şaşırttı doğrusu ,onu sevmediğim doğru ama böyle bir tepki almak beni nedense tuhaf hissettirdi ama o kız da umurumda değildi etrafımda dolanmadığı  sürece de....

Belki de ben fazla abartmıştım , onu fazla büyütmüştüm gözümde, adı olmayan bir sevgisizlikti ona beslediğim , nefret bile değil.
Murat evlenince belki bu ön yargılarıma bir son gelirdi çünkü ona karşı hissettiğim şeyin kelimelerde karşılığı bile yoktu çünkü.
.....
Annem arıyordu.
Telefonu açtım
"Efendim Ana...
"Hazar!!, Hazar oğlum yetiş..."
Oturduğum yerden hızlıca kalktım sesi o kadar telaşlı ve korkmuş geliyordu ki .
"Ne oldu ana ...."
"Ana ... Bir şey söylesene, ne oldu"
"Hazar, Kadir geldi eve bir hışımla Narin'i sordu .Ne oldu diye telaş ettim ."
"Narinn nerede diye küplere bindi "
"O kızın yanına gitmişti, Sultan'ın yeğeni ...."
Hıh -ahhh ağlamaktan konuşamıyordu.
"Namusumuz elden gidiyor deyip silahını eline alıp gitti "dedi .
Duyduklarım şok etkisi yaratmıştı, anneminse kesik kesik ağlama sesleri geliyordu.
.....
Koşarak dışarı attım kendimi arabayı o kadar hızlı sürüyordum ki , bir kaza kaçınılmaz olurdu.
Beynim durmuş gibiydi ne olabilirdi aklım almıyordu.
Apartmanlarının önüne geldiğimde hızla arabadan indim tek isteğim Kadirin, Narin'e zarar vermemiş olmasıydı. Asansör doluydu koşarak üçüncü kata çıktım nefes nefese kalmıştım, kapıları açıktı içerden sesler geliyordu " Berdel , berdel yaparız"...

Kendimi içeriye attığımda Kadir elinde ki silahı yere doğru tutuyordu , yüzü öfkeyle kasılmıştı yerde baygın yatan Nazlı'ydı teyzesi ve abisi başında duruyor ,ayıltmaya çalışıyorlardı, Serkan.... Serkan 'ın üstü çıplaktı. Gözlerim gördüğüm şeyle kocaman olmuştu ama umursamamaya çalıştım. Gözlerim sadece Narin'i arıyordu.
Bedeni iyice küçülmüş yerde hisli , hisli ağlıyordu.
"Narin..."
"Narin "diyerek , yanına koştum yüzünü avucuma aldığımda patlayan dudağına baktım .
İçim acıyordu, öfke içimde patlayan bir yanar dağı gibiydi.
"Kim yaptı.!!..."
"Narin bir şey söyle, abim bir şey söyle!! dedim .
Sadece ağlıyordu, sıkıca bana sarıldı.
Öfkeyle Kadir'e döndüm.
"Bana hiç öyle bakma namusumuzu beş paralık etmişler bu namusuzlar" dedi tükürür gibi Narin'e. Hızla Narin'i yerden kaldırdım .
"Sonra ..."
"Sonra konuşucaz dedim"
Narin'i kollarıma aldım , kapıdan çıkıcağım, sırada yeniden sesler geliyordu.

"Bırak lan kardeşimi!!
"Ulan it sen ölmediysen ona dua et bırak!!
"Serkan bırak!! diye bağırıyordu Sultan abla.
"Kemal !!, Kemal izin ver götürsün."
"Kızım, kızım o benim!!!!
Narin'in yürümeye takati yok gibiydi, hala ağlıyordu , "ben birşey yapmadım "diyordu." Tamam Narin" dedim apartmandan çıktık , yavaşça arabama bindirdim. Kadir de o kızı kucağına almış arabaya gelişi güzel atmıştı.
....
Narin ağlamayı bırakmıştı.
Artık ona sormalıydim , tek söylediği "benim bir suçum yok', "ben bir şey yapmadım "diyip duruyordu.
"Narin bana herşeyi baştan anlat!! dedim , öfkeyle daha fazla dayanamıyordum.
"A-abi valla beni Nazlı çağırdı eve ,kimse yok dedi " Hıh -ahhh diye kesik kesik nefesler alıyordu. Direksiyonu o kadar çok sıkıyordum ki parmak boğumlarım bembeyaz olmuştu.

"Devam et "dedim sakin olmaya çalışıyordum ama elimde değildi.
"S-sonra çay içtim ....."
"Narinn!!!
"Sonraa "diye bağırdım çıkan sesime ben bile inanamıyordum.
"Hıh -ahhh....""
"Narin ağlama, sonra dedim" sakin kalmak giderek zorlaşıyordu.
"Yok , sonrası yok hatırlamıyorum, uyandım !!hıh hıh....."

Sinirden gözlerimi kapayıp açtım, yolu bile görmüyordum.
"Narinn ne demek bu ,Narinnn!!!
"A-abiii valla bir suçum yok uyandım, yataktaydim diyerek hıçkırığıyla birlikte utançla yüzünü kapattı.
Direksiyonu yumruklama başlamıştım. Sinirden gözlerim kararıyordu...

""Naptıı sanaa ...diye kükredim .
Yüzünü daha çok kapatmaya çalışıyordu. Hayır hayır onu korkutmamaliydim, diyerek kendimi tutmaya çalıştım.
Eve gelmiştik Narin'i arabdan çıkarıp içeri girdiğimizde annem ağlamaktan şişmiş gözleriyle üzerimize doğru geliyordu.

"Naptın sen, naptın "diyerek Narin'i vurmaya başladı anneme engel oldum .
"Anaa!!..
Diye bağırarak onu durdurdum.
Narin'i hızla odasına götürdüm.
Kapiyi da kilitledim kimsenin ona zarar vermesine izin vermeyecektim.
Dışarı çıktığımda o kızı gördüm.
"Şeytan...."diye fısıldadım..
"Bırak, bırak beni napıyorsun!! diye bağırıyor, Kâdirin ellerinden kurtulmaya çalışıyordu.
Vücudum sinirden kaskatı kesilmişti, bunu Narin'e yapan o Şeytandı ve ben bunu niye yaptığını biliyordum....

Kadir onu zorla odaya götürüyordu, hızla gidip ellerinden alıp onu odaya attım arkamdan kapıyı sertçe kapatıp onun Şeytan gözlerine baktım.

Nasıl da masum bakıyordu...
"Narin'e ne yaptın ??
"Hiç, hiç bir şey."
"Doğruyu söylee!!, diyip belimdeki silahı çıkardım, geri geri adım atıyordu. Bende üzerine doğru giderken sırtı duvara çarptı elimi boğazına atıp silahı kafasına dayadım.
"Konuşş!!!
"Ben , bilmiyorum!!!
"Sana son bir şans veriyorum yoksa bana hiç kimse engel olamaz!!!
"A-abi" dedi, abi kelimesi ağzından küfür gibi çıkıyordu nasıl abi derdi. Narin'e ihanet etmişti. Bu evde yemek yemiş bu evde kalmıştı şimdi de nasıl masum gibi davranırdı.
Çenesini avucumda sıkıp.
"Bana abi deme !!! diye bağırdım. Bağırışımla , yerinden sıçrayıp ,korkuyla koluma sindi, eli göğüsümün üzerindeydi....
"Herşeyi anlat!!
"B-benim karnım ağrıyordu. Narin'i çağırdım....
Hıh -ahhh...
"Sonra çay içtik.....
"Narin bana sen çok kötüsün hastaneye gidelim dedi....
Hıh hıh..
"Abimi aradım , sonraa hıh..
"SONRA, sonra ne lannn!!!
"Hıh -ahhh b-ben uyumuşum, bilmiyorum hatırlamıyorum uyandığımda Narin ve a-bimm.""

Gözlerim öfkeden dönüyordu.
Hayır , hayır o yalan söylüyordu.
Elimle ağzını sıkıp konuşmasını engelledim , gözleri korkuyla kocaman olmuştu..

"Yalann söylemee !!dedim , dişlerimin arasından öfkeden konuşmakta bile zorlanıyordum...
Gözlerinden yaşlar akıyordu...

Kolundan tutup yatağa doğru fırlattım onu , ayaklarını toplayarak, yana doğru uzaklaşmaya başladı.
Eğer burada daha fazla kalırsam oda elimde kalacaktı .

Kendimi hızla dışarı attım kim yalan söylüyordu.....

Hello ben geldim arkadaşlar 🥰
Bölümü nasıl buldunuz??