ဒီနေ့တော့ ညကအရှိန်ကြောင့် လူကနှုန်းပြီး ချိနေတာမို့ မြတ်မင်းကျောင်းကို မတတ်ဖြစ် ။ ပြီးတော့ ဖင်ကလဲ နာနေတာမို့ လူတွေ သံသယဝင်နိုင်တာကြောင့်လဲ မြတ်မင်း အိပ်ယာထဲမှာပဲ နေမကောင်းသလို လုပ်ပြီး နေဖြစ်သည် ။
ကျောင်းမသွားခင်က သူနေမကောင်းဘူးဆိုလို့ ကိုရှိုင်း သူ့ရဲ့နဖူးကိုစမ်းကာ မေးသေး သည် ။ ဗလကတော့ ဘာကြောင့်ဆိုတာ သိတာမို့ သိပ်ပြီးတော့ ဂရုမစိုက်သလိုပင် ။
ဒါကို မြတ်မင်း မကျေနပ်တာ ။ တကယ်ဆိုရင် ဒါက သူ့ကြောင့်ဖြစ်တာလေ ။ နည်းနည်းပါးပါးလေးတောင်မှ ဂရုမစိုက်ပေးတာကြောင့် မြတ်မင်းမကျေမနပ်တော့ ဖြစ်မိသည် ။
"ဒေါက် ဒေါက် "
"ဟင် "
အချိန်က နေလည်တောင်မရောက်သေးပဲ မြတ်မင်းဖုန်းကြည့်နေရင်းက တံခါးခေါက်သံကြောင့် ဘယ်သူ ပြန်လာတာလဲဆိုပြီး တွေးကာ တံခါးကိုဖွင်လိုက်သည် ။
"အခန်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်မလို့ပါ "
"ဟင် ဪ ဟုတ်ကဲ့ "
အဆောင် သန့်ရှင်းရေး ဦးဌေးဖြစ်သည် ။ သူ့ကိုမြင်တော့ ညတုန်းက သူ အဆောင်သားတစ်ယောက်ကို လိုးနေတာကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိသည် ။
"ကျွန်တော် အပြင်ထွက်ပေးရမလား "
"ရပါတယ် ဒီအခန်းမှာ ငါ့တူလူသစ်လေးရှိနေတယ်ဆိုလို့ ဦးလေးလာခဲ့တာ "
"ဗျာ "
"ဪ ဦးဌေးက လူရှိမှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်လို့ရမှာပေါ့ မဟုတ်ရင် ပစ္စည်းပျောက်နေမှအခတ်လေ "
"ဟုတ်ကဲ့ လုပ်ပါ "
ကြမ်းပြင်က ဖုန်တွေနဲ့ သူတို့ရှုပ်ထားတဲ့ အမှိုက်အနည်းငယ်ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေတဲ့ ဦးဌေးကို မြတ်မင်း ကုတင်ပေါ်ကနေ ကြည့်နေမိသည် ။
ဒီလို အနီးကပ်မြင်ရတော့ ဦးဌေးက အတော်ကို သန်မာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာကိုမြင်ရသည် ။ အောင်ထွန်းပြောပုံအရ ဦးဌေးက အသက်ငါးဆယ်ဝန်းကျင်လို့ပြောပေမဲ့ ဆံပင်အချို့ဖြူနေတာ ကလွဲရင် အသက်ကြီးတယ်လို့ မထင်ရပေ ။
"ငါ့တူက နေမကောင်းလို့လား "
"ဟုတ်ကဲ့ ဦးဌေး နည်းနည်း နှုန်းနေသလိုဖြစ်နေလို့ "
"ဪ အင်း ပထမဆုံးအကြိမ်ဆိုရင် အဲလိုဖြစ်တတ်ပါတယ် "
"ဗျာ "
"ညက ကိစ္စ ငါအကုန်လုံး သိတယ် မင်းငါအခန်းကို လာချောင်းတာရော ပြီးတော့ မင်း အောင်ဗလနဲ့ စတိုခန်းမှာ သွားပြီး လိုးနေကြတာရော ငါအကုန်သိတယ် "
"ဦးဌေး ဘယ် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိတာလဲ "
ဦးဌေးရဲ့စကားကြောင့် မြတ်မင်း ထိတ်လန့်သွားသည် ။ မလန့်ရှိကောင်းလား ။သူ့ရဲ့အဓိက လျှို့ဝှက်ချက်ဖြစ်ကာ ဒါကိုအဆောင်က လူတွေသိကုန်ရင် အခတ်မဟုတ်လား ။ အဆောင်ကနေ ကျောင်းအထိပါ သိသွားရင်ဆိုပြီး တွေးရင်းနဲ့မြတ်မင်းတုန်လှုပ်လာမိသည်။
"ငါမသိတဲ့ကိစ္စက ဒီအဆောင်မှာ ခပ်ရှားရှားပဲ မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ငါက ပါးစပ်ဖွာတဲ့သူမဟုတ်ပါဘူး ပြီးတော့ ငါလဲ မင်းလိုပဲဆိုတော့ ကိစ္စက ထွေထွေထူးထူးမရှိပါဘူး "
"ဟုတ်ကဲ့ "
သူထိုသို့ပြောတော့မှ မြတ်မင်း စိတ်သက်သာရာရမိသည် ။ သို့သော်အခုမှ သိရတဲ့ ဦးဌေးကိုယုံဖို့ဆိုတာတော့ နည်းနည်းတော့ ခက်ခဲသည် ။
"ဘယ်လိုလဲ မင်းငါလိုးတာကိုကြည့်ပြီး ကြိုက်ရဲ့လား "
"ဗျာ "
"မင်း ငါလိုးနေတာကို ကြည့်နေတာပဲမဟုတ်လား ငါလိုးတာနဲ့ အောင်ဗလ လိုးတာ ဘယ်သူက ပိုကောင်းလဲ "
"ဦးဌေး ဒီစကားမျိုးက ပြောဖို့မသင့်ဘူးထင်တယ် တခြားသူတွေ ကြားသွားလို့လဲ မသင့်ဘူးလေ "
"ဪ ဒီအခန်းမှာ မင်းနဲ့ ငါပဲ ရှိတာလေ ပြီးတော့ ငါက သိချင်လို့မေးတာပါ တခြားဘာစိတ်မှမရှိပါဘူး ဘာမှလဲမလုပ်ပါဘူး မင်းလက်မခံရင်ပေါ့ "
ဦးဌေးရဲ့စကားတွေက သူ့ကို ရိသဲ့သဲ့နိုင်လှပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးသွားတဲ့အခါမှာ သူ့အနားသို့လျှောက်လာပြီး ဆိုသည် ။
"ဖင်နာနေရင် ဆေးလူးပေးမယ်လေ ဦးဌေးဆီမှာ ဆေးပါလာတယ် "
"မလိုပါဘူး ဦးဌေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးရင် ထွက်သွားပါတော့ "
"အိုး ဦးဌေးက စေတနာနဲ့ မေးတာပါ "
"မလိုပါဘူး "
"ဟုတ်ပါပြီ ဒါဆို ဆေးလူးမပေးတော့ဘူး "
"အဲဒါ ခင်ဗျား ဘာလုပ်တာလဲ "
မြတ်မင်းရဲ့ လက်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ပေါင်ကြားကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်တဲ့ ဦးဌေးကြောင့် မြတ်မင်း သူ့လက်ကို ရုန်းလိုက်သည် ။
"အိုး ဘာလို့ရုန်းတာလဲ မင်းငါ့လီးကိုကြိုက်တယ်မဟုတ်လား ကိုင်ချင်တယ်မဟုတ်လား ကိုင်ကြည့်လေ စိတ်ပါရင် စုပ်ချင်စုပ်ပေးအုံး "
"ဦးဌေး ကျွန်တော့်လက်ကိုလွှတ်ပါ "
ဦးဌေး က သူ့ရဲ့ပုဆိုးကို လှန်လိုက်ပြီး တွဲကျနေတဲ့ သူ့ရဲ့ လီးကြီးပေါ်ကို မြတ်မင်းရဲ့လက်ကို အတင်းဆွဲကိုင်ခိုင်း နေတော့သည် ။
"ညတုန်းက ငါလိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ပြီး မင်းဂွင်းထုနေခဲ့တာလေ အဲဒါ မင်းငါလိုးတာခံချင်လို့မဟုတ်လား ဘာလဲ ညတုန်းက အောင်ဗလကြောင့် ဖင်နာနေသေးလို့လား "
"ကျွန်တော့်လက်ကို လွှတ်ပါ ဦးဌေး ကျွန်တော် အဆောင်မှူးနဲ့ တိုင်မှာနော် "
"အိုဟိုး ဘယ်လိုတိုင်မှာလဲ ငါက ငါ့လီးကိုမင်းကို အတင်းကိုင်ခိုင်းပါတယ်ဆိုပြီးတော့လား ဒါဖြင့် ငါလဲ မင်း အောင်ဗလနဲ့ လိုးခဲ့တယ်ဆိုတာကို တဆောင်လုံးသိအောင်ပြောပြရုံပေါ့ ဘယ်လိုလဲ "
"ခင် ခင်ဗျား "
"မင်း မသိစေချင်ဘူးမဟုတ်လား ဒါဆို အပေးအယူကတော့ ရှိရမှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ဟား ဟား "
ဦးဌေးဟာ မြတ်မင်းကို အကြပ်ကိုင်ပြီး အောင်နိုင်သူတစ်ယောက် ပမာ ရယ်မောလျက် ။
ညတုန်းက မြတ်မင်းသူတို့ကိုချောင်းကြည့်နေတာ ဦးဌေးသိသွားခဲ့တာက သူ့အခန်းထဲက မှန်မှတဆင့်ပေါ့ ။ အဆောင်သားတစ်ယောက်ကို လိုးနေရင်း မှန်ထဲမှာ သူ့အခန်းတံခါးမှာ မြတ်မင်းသူတို့ကိုကြည့်ပြီး ပေါ်နေတာ သူမြင်လိုက်ရသည် ။
အစတော့ ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာ မသဲကွဲပဲ လိုးနေခဲ့တာ ။ နောက်ကျ မြတ်မင်းကို အောင်ဗလဆွဲခေါ်သွားတော့ သူပြီးအောင်လိုးပြီး အပြင်ကို ထွက်ကြည့်ရင်း က သူတို့ကိုမြင်တာဖြစ်သည် ။
အောင်ဗလနဲ့ လူသစ်ကောင်လေးဖြစ်ကာ သူတို့ စတိုခန်းထဲကိုဝင်သွားပြီး လိုးနေကြတာကို အပြင်က ပြတင်းပေါက်မှ တဆင့် ဦးဌေး မြင်ခဲ့တာပါ ။
ဒီတော့ လူချောလေးလဲ ဖြစ်သလို တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်လဲ ရှိတဲ့ လူသစ်လေးကို သူစမ်းသပ်ချင်လာ၍ အခုလို အကြပ်ကိုင်လိုက်တာလေ ။
"ဘယ်လိုလဲ မင်းအခုပဲ ခံမလား ဒါမှမဟုတ် မင်းဖင်အနာသက်သာသွားမှ ငါ့အခန်းကို လာခဲ့မလား "
"တစ်ခုမှမလုပ်ဘူးဆိုရင်ရော "
"တစ်ခုမှမလုပ်ရင် မင်းအကြောင်း တဆောင်လုံး သိအောင် ငါလုပ်ပေးရတာပေါ့ "
"လုပ်လိုက်လေ..."
"ကျွီ ..ဘုန်း..."
ထိုစဥ် အခန်းထဲသို့ ဗလ တံခါးဖွင့်ကာဝင်လာပြီး တံခါးကို စောင့် ပိတ်လိုက်သည် ။ ဦးဌေးကို စူးရဲသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ကာ သူပြောသည် ။
"၂၁လမ်းက ခင်ဗျားရဲ့သားသမီးတွေ ခင်ဗျားမယားတွေ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်းဖြစ်ချင်ရင် ပြောလိုက်လေ "
"မင်း "
"အဟင်း ဘာတဲ့ ကျုပ်တို့ လုပ်တာကို တဆောင်လုံးကိုပြောမယ်ဟုတ်လား ပြောလိုက်ပါ ပြောလိုက် တဆောင်လုံးတင်မကဘူး တကမ္ဘာလုံးကိုပဲပြောပြော ဂရုမစိုက်ဘူး ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျား ပြန်ပေးဆပ်ရမှာတော့ နည်းနည်းများမယ်နော် အကြပ်ကိုင်ပြီး ကျောင်းသားကို မုဒိန်းကျင့်ကြံမှု ပြီးတော့ ဒီအဆောင်ကနေလဲ အလုပ်ပြုတ်မယ် ပြီးတော့ ခင်ဗျား သိပ်ချစ်ပါတယ်ဆို တဲ့ ခင်ဗျားမယား သားနဲ့သမီးတွေလဲ ခင်ဗျားကို မုန်းတီးရွံရှာကြမယ် ပြီးတော့..."
"မင်းတော်တော့ ဟင်း မင်းကောင်လေးဆီကို ငါထပ်ပြီး မပတ်သက်တော့ဘူး ငါ့ဘက်ကလဲ နှုတ်လုံမယ် မင်းတို့ဘက်လဲ နှုတ်လုံကြပါ "
စောစောက အောင်နိုင်သူပမာပြောနေတဲ့ ဦးဌေးက သူ့စကားသူ ပြန်ရုတ်သိမ်းကာ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားတော့သည် ။
မြတ်မင်းအလိုဆို သူအဆင်ပြေပေမဲ့ အရာအားလုံးသိနေတဲ့ အောင်ဗလနဲ့ကျတော့ သူအဆင်မပြေတော့ ။ ပြောသလို လုပ်လိုက်ရင် သူ့ရဲ့ဘဝဟာ လုံးဝပျက်ဆီသွားမှာလေ ။ ဒါကြောင့် သူလက်လျှော့သွားခဲ့တာပေါ့ ။
"မြတ်မင်း မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား "
စိတ်ပျက်သွားဟန်နဲ့ မြတ်မင်းအနားကို အောင်ဗလလာပြီး မေးသည် ။ ထို့အခါ သူ့ကို မြတ်မင်း ကြည့်သည် ။
"မင်းပြောတော့ အဲဒီနေရာက လုံခြုံတယ်ဆို ကောင်စုတ်ရ "
"သူကအကြံနဲ့မို့သိသွားတာပါ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပါဘူး "
"ဟင်း သူ ငါတို့အကြောင်းကို လျှောက်မပြောမှာ သေချာရဲ့လား "
"သေချာတာပေါ့ သူက သူ့မိသားစုဘဝကို အပျက်ဆီးခံမှာမဟုတ်ပါဘူး နော် ငါ့ကိုယုံလိုက်ပါ ဘာမှမစိုးရိမ်နဲ့တော့နော် "
မြတ်မင်းကို ဖက်၍ အောင်ဗလ နှစ်သိမ့် လိုက်သည် ။
"သွားစမ်းပါ မင်းဘာလို့ပြန်လာတာလဲ "
"မင်းကို စိတ်မချလို့ပေါ့ "
"အသွားတုန်းကတော့ ဘာမှဂရုမစိုက်ပဲနဲ့ "
"တခြားသူတွေရှိလို့ ဟန်ဆောင်ပြရတာပေါ့ ငါ့ကြောင့်ဖြစ်တဲ့ကိစ္စကို ငါဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဥပေက္ခာပြုနိုင်ပါ့မလဲ ဘာစားထားလဲ ငါဒီမှာ မင်းအတွက် မုန့်ဝယ်လာတယ် ပြီးတော့ ဒီမှာ ဆေး "
"အဲဒါဘာဆေးလဲ "
သူ့အတွက် မုန့်ထုတ်တွေနဲ့ သူ့အား အားပေးနှစ်သိမ့်နေပုံက မြတ်မင်းအတွက်နွေးထွေးမှုကို ရစေသည် ။
"အားဆေးလေ ပြီးတော့ ဒါက မင်းနာနေတယ်မဟုတ်လား အနာကျက်ဆေးပေါ့ ပြီးတော့ ဒါက လိမ်းဆေး လိမ်းဆေးနဲ့သောက်ဆေးကို သေချာလုပ်ပေးရင် မနက်ဖြန်လောက်ဆို ပျောက်သွားလိမ့်မယ် "
"ဟင်း "
သူ့အတွက် ဆေးပါဝယ်လာပေးတာဆိုတော့ မြတ်မင်း သူ့ကို မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်ပေမဲ့ ကျေနပ်ကာ ပြုံးမိသည် ။ ဒီလိုကျတော့လဲ တာဝန်ယူမှုရှိသားပဲလို့ တွေးမိသည် ။
"မုန့်လေးစားပြီး ဆေးသောက်လိုက် ပြီးရင် ဆေးလိမ်းပေးမယ် "
"ငါ့ဘာသာ လိမ်းနိုင်ပါတယ် "
"ငါ့ကြောင့်ဖြစ်တာလေ ငါလုပ်ပေးချင်လို့ပါ "
"မင်း "
"ဘာလဲ ရှက်လို့လား အဟင်း အဲဒါကြီးက ညတုန်းက ငါ့ပါးစပ်ထဲတောင် ရောက်ခဲ့သေးတာကိုရှက်မနေစမ်းပါနဲ့ "
"မင်းနော် "
"ကဲပါ စားလိုက် ပြီးရင်ဆေးသောက်ရမယ် မြန်မြန်ပျောက်သွားမှ ငါတို့မြန်မြန် ထပ်လုပ်လို့ရမှာလေ "
"မင်းကို ဘယ်သူက ထပ်ပေးမယ်ပြောလို့လဲ "
"ဒီနေ့ အခုလေးတင် မင်းရှေ့မှာ ငါမားမားမတ်မတ်ရပ်တည်ပြီး ဟိုလူကြီးကိုရှင်းထုတ်လိုက်တာလေ အဲအတွက် ငါက ရသင့်တာပေါ့ "
"ဟင်း မင်းကြောင့်ဖြစ်တာမို့ မင်းတာဝန်ယူရမှာပေါ့ ဘာ မဏ္ဍပ်တိုင်တတ်ပြနေတာလဲ မင်းမလုံခြုံတဲ့နေရာခေါ်သွားလို့ အခုလိုဖြစ်ရတာ "
"အေးပါ ငါနောက်တခါ မလုံခြုံတဲ့နေရာမခေါ်တော့ဘူး ဟိုတယ်ကိုသွားကြတာပေါ့ နော် "
သူ့စကားကို မြတ်မင်း မျက်စောင်းထိုးကာ ချေပလိုက်တော့ သူရယ်သည် ။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက ဘယ်လိုဆိုတာ မသိပေမဲ့ အဆင်ပြေနေတာတော့ အမှန်ပင် ။
YOU ARE READING
အဆောင်နေ ကျောင်းသားများ🔞🔞🔞 အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားမ်ား(U+Z)
Non-Fictionတက္ကသိုလ်တတ်နေကြတဲ့ အဆောင်နေ ကျောင်းသားတွေရဲ့ Sex ဖြစ်တဲ့ပုံစံကို စိတ်ကူးယဥ်ပြီးရေးသားထားတဲ့ ဝတ္ထုရှည်(ဇာတ်လမ်းတွဲ)လေးပါ
