အဆောင်နေ ကျောင်းသားများ🔞🔞🔞 အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားမ်ား(U+Z)

အပိုင်း ၁

"အောက် အီး အီး အွတ် "
လင်းကြက်များတောင် တွံသံကျူးလို့ မနက်မိုးစင်စင်လင်းလို့နေချပြီ ။ အိမ်ဦးခန်း၌ ကာလနဂါးလို တခူးခူး ခေါက်လို့ နေကာ အိပ်နေချေသေးတဲ့ မြတ်မင်းတစ်ယောက် ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးက လည်ပင်း၌ရောက်နေချေပြီး အောက်က အောက်ခံဘောင်းဘီပါနေလို့သာ လူမြင်လို့တော်နေသေးသည် ။
ဒါတောင်မှ ကျေးလက်ဒေသရဲ့သဘောအရ အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့မြင်ရရင်ကို ရှက်ရွံစရာဖြစ်နေပြီမဟုတ်လား ။
ဆယ်တန်းကို နှစ်ချင်းပေါက်အောင်မြင်ခဲ့တဲ့ မြတ်မင်းကို သူ့ရဲ့မိဘတွေက ဘာအလုပ်မှမခိုင်းပဲ ထားသည် ။ နဂိုကမှ တဦးတည်းသော သားဖြစ်တာက တစ်ကြောင်း အလိုလိုက်ထားတဲ့သူဖြစ်ရာ အခုလို နှစ်ချင်းပေါက် ဆယ်တန်းကိုအောင်မြင်ထားတော့ မိဘတွေအတွက် ရပ်ရွာမှာ မျက်နှာပန်းလှစေတာကြောင့် တရွာလုံးတော့ထွက်လို့ ကုန်းရုန်း လုပ်ကိုင်နေကြတာကိုပင် သူ့ကိုမခိုင်းပေ ။ မိုးလင်းလို့ နေလုံးကြီးအတော်မြင့်တဲ့အထိပင် အိပ်စေသည် ။ မိဘများကတော့ သူ့တို့ရဲ့ မိဘတွေ လက်ငုတ်ဖြစ်တဲ့ လယ်ယာကိုလုပ်ကိုင်ကြတော့ သူများနည်းတူ မိုးလင်းပြီဆိုတာနဲ့ ယာထဲကို ထွက်သွားကြလင့်ကစား သားဖြစ်သူကိုတော့ အိပ်ယာမှမနှိုးပဲ ထွက်သွားကြသည် ။
သို့ပေမဲ့ နိုးလာရင် သားဖြစ်သူ အဆင်သင့်စားဖို့အတွက် မနက်စာကိုတော့ ပြင်ဆင်လို့ထားခဲ့သေးတာပါ ။
"ဖျန်း "
"ဟ ငမင်း ငမင်း ထတော့ ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ မအေပေးလေး နေမြင့်အောင်အိပ်လို့ကောင်းများမှတ်နေလား နတ်ကောင်းနတ်မြတ်တွေကမကြိုက်ဘူး မင်းအဲလိုနေမြင်အောင်သာအိပ် နတ်ကောင်းနတ်မြတ်တွေက မင်းကို ကြိမ်ဆဲလိမ့်မယ် ဟင်း ထဟ ကြည့်စမ်းအိပ်တော့ အိမ်ဦးခန်း ပုဆိုးကလည်ပင်းရောက်လို့ ထ သကောင့်သားလေး "
အိပ်လို့ကောင်းကာ အိမ်မက်ကကောင်းနေတုန်းရှိသေး ဖင်ကို ဖျန်းခနဲ့ ရိုက်ခံလိုက်ရကာ နာကျင်မှုနဲ့အတူ အိမ်မက်လဲ ပျက်ဆီးသွားသလို အိပ်ယာမှလဲ နိုးသွားခဲ့သည် ။
"ဟာ ဘကြီးထူကလဲ သားအိပ်လို့ကောင်းတုန်းရှိသေး "
"နာရီကိုကြည့် နေကိုလဲ ကြည့်အုံး မင်းကွာ သူများတွေ ဒီအချိန်လယ်ထဲ​ယာထဲ ကုန်းရုန်းလုပ်နေကြတာ မင်းမှာတော့ ကုလားသေကုလားမော အိပ်လို့ "
"သားနည်းနည်းအိပ်ချင်သေးတယ် "
"မရဘူး ထတော့ "
"ဟာ ဘကြီးထူးကလဲ "
ဘကြီးထူးဆိုတာက သူ့အဖေ့ရဲ့ အကို သူ့ဦးလေးအရင်းကြီးပါ ။ မိဘတွေကတောင်မှ ဘာမှမပြောပဲ သူက ဝင်ပြီး သူ့ကိုဆူဆဲမာန်တတ်တော့ မြတ်မင်း မကြိုက်ပါ ။ သို့ပေမဲ့ အဖေ့ရဲ့အကို ဆိုတော့ အဖေတောင် ကြောက်ရတဲ့ ဘကြီးထူးကို သူပြန်ပြီး မပြောဝင့်ပေ ။
သူ့ရဲ့အဖေ ဦးထူးအောင်ရဲ့ အကို ဦးထူးမောင်ဟာ သူတို့မိသားစုကို ဩဇာညောင်းတယ်ပြောရမလား အဖေနဲ့အမေက သူ့ကိုပြန်မပြောဝင့်ပေ ။
သားလေးတစ်ယောက်ရှိလို့ ဘာမှ မခိုင်းပဲ အလိုလိုက်ထားတဲ့ သူ့ရဲ့ညီနဲ့ ခယ်မကို သူမကြိုက်ပါ ။ သားယောကျာ်းလေးဖြစ်ကာ အလုပ်လုပ်ဖို့ အရွယ်ကောင်းရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး သူနဲ့ရွယ်တူ တွေဆို သူ့ထက်ကာအပြိုင်အလုပ်လုပ်နေကြပြီဖြစ်ပေမဲ့ သူကတော့ အိမ်မှာ ပျင်းရိပြီး ဇိမ်ကျနေခြင်းအပေါ် တူတော်မောင်ကိုကြည့်ပြီး ဦးထူးမောင် ဘဝင်မကျမိတာတော့အမှန် ။
"သားထပြီးလဲ ဘာအလုပ်မှ လုပ်စရာမရှိတာကို "
"လုပ်စရာမရှိလဲ မျက်နှာထသစ် ပြီးမှ ပြန်အိပ်ချင်တယ်ဆိုလဲ အိပ် အေးနေအုံး ငါမင်းကို ခိုင်းစရာရှိလို့ လာခေါ်တာ မျက်နှာသစ် မနက်စာ စားပြီး ငါနဲ့ အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့ "
"ဟာ ဘကြီးထူးကလဲ လာခိုင်းမှာမို့လဲ "
"ဟာတွေဟင်တွေလုပ်မနေနဲ့ ထ မင်းအဖေတောင် ငါ့စကားကိုမလွန်ဆန်နိုင်ဘူး မင်းလောက်ကတော့ ဟွန်း "
မြတ်မင်းတစ်ယောက် လွန်စွာ စိတ်ညစ်သွားသည် ။ သူအရမ်းကိုမှ စိတ်အနေကြပ်ရတဲ့ ဘကြီးထူးရဲ့အနားကို နည်းနည်းမှ မနေချင်ပါ ။ အလုပ်လုပ်ရမယ်ဆိုရင်လဲ တခြားမှာသာလုပ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ ဘကြီးထူးနဲ့တော့... ဟူး
မြတ်မင်း မျက်နှာသစ်ရင်းနဲ့ သက်ပြင်းတွေကိုသာ အကြိမ်ကြိမ် ချနေမိတော့သည် ။
"အိမ်စောင့် မရှိဘူးနော် "
"ဟေ့ယောင် အပိုတွေပြောမနေနဲ့ မင်းအိပ်မှာပျောက်စရာဘာမှမရှိဘူး ရှိလဲ ဘယ်တုန်းကမှ ဘာမှမပျောက်ဖူးဘူး မနက်စာ စားပြီးရင် ငါ့နောက် လိုက်ခဲ့ "
မလိုက်ချင်လို့ အကြောင်းပြချက်တွေ ဖြေရှင်းချက်တွေ ပေးနေပေမဲ့ မရတော့တဲ့အဆုံး ဦးထူးမောင်နောက်သို့ လိုက်လို့လာခဲ့ရသည် ။
"ကဲ သားဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ "
"ငါ့တီဗွီက ဘာရုပ်မှ မလာတော့လို့ ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး အဲဒါ လုပ်ပေးစမ်း "
"ဪ "
"မဪ နဲ့ ရအောင်အဲ အရင်လုပ် "
"ဒါပဲ မဟုတ်လား ဒါပြီးရင် ပြန်လို့ရပြီမဟုတ်လား "
"ရအောင်ပဲ အရင်လုပ်စမ်းပါ "
မြတ်မင်း သူ့ဘကြီးအိမ်က မသိတာမရှိတာမို့ တီဗွီကိုဖွင့်ကြည့်တော့ ဘာလိုင်းမှမလာတော့ စလောင်းကို ထွက်ကြည့်လိုက်သည် ။
ဪ စလောင်းက ဝက်အူချောင်းနေပြီး ဇောက်ထိုးဖြစ်နေတာကြောင့်ပါ ။
"ဘကြီးထူး ဂွလိုမယ်နော် "
"အေးအေး ငါယူခဲ့မယ် "
"ပြီးတော့ ထိုင်ခုံရော ယူခဲ့ သားအပေါ်ကို မမှီဘူး "
"အဲဒါတော့ မင်းဘာသာ ထုတ်လေကွာ ငါဂွသွားယူလိုက်မယ် "
ဘကြီးထူးပြောသွားတာကြောင့် မြတ်မင်း အိမ်ထဲကိုပြန်ဝင်ကာ ထိုင်ခုံကိုယူဖို့လုပ်သည် ။ ထိုင်ခုံပေါ်၌ အဝတ်တွေတင်ထား၍ ရွှေ့ဖို့ လုပ်လိုက်သည် ။
"ဟင် "
အဝတ်အစားလောက်ပဲလို့ ထင်ထားပေမဲ့ အဝတ်အစားအောက်က CDပြား​ ကိုပါ စမ်းမိသွားတော့ မြတ်မင်း ယူလိုက်ရာ ထိုCD ပြား၌ ပုံတွေကြောင့် ထို CDဟာ အပြာကားဖြစ်ကြောင်း မြတ်မင်းနားလည်လိုက်သည် ။ CDပြားက ပုံတွေက ဂျပန်အပြာမတစ်ယောက် သူ့ရဲ့အဖုတ်ထဲ လက်နှိုက်ပြီး ပြထားတဲ့ပုံရင် ပြီးတော့ တခြား ပုံစံတွေရယ်က ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး ဖြစ်နေသည် ။
ဘကြီးထူးက မိန်းမရှိပါတယ် ။ သားသမီးတော့မရှိပါဘူး ။ သားသမီးမထွန်းကားတာဖြစ်သည် ။ သူ့မိန်းမကအခုတော့ ဘယ်သွားနေတယ်မသိ အိမ်မှာတော့ရှိမနေ ။
သူ့ကိုကျ ဟိုဟာဆူချင် ဒီဟာမာန်ချင် မဲချင်နဲ့ ဘကြီးထူးက သူကျတော့ သူတော်ကောင်းကြီးလို ကြည့်စမ်း အပြာကားCD တောင်မှ လောလောလတ်လတ်ကြီး ကြည့်ထားပုံရသည် ။
"ဒီမှာ ဘယ်ဂွလဲ "
"အဲဒီဂွပေး "
ခုံယူပြီးပြန်ထွက်အလာ ဂွကိုရွေးကာ ယူလိုက်ပြီး မြတ်မင်း သူ့ဘကြီးကို ခနဲ့ဖို့ ပြင်လိုက်သည် ။
"ဘကြီးထူး ညက ဖူးကားကြည့်ထားတာလား "(ကျေးလက်မှာတော့ အပြာကားကိုဖူးကားလို့အခေါ်များသည် ။)
"ဟေ မင်း ဘာလို့ လူကြီးကို မရိုမသေ "
"ဪ ဒီခုံသွားယူတော့ ခုံပေါ်မှာတွေ့လို့မေးကြည့်တာလေ ဒီအိမ်မှာ ယောကျာ်းသားဆိုလို့ ဘကြီးထူးပဲရှိတာမဟုတ်လား ဘကြီးထူးမဟုတ်ရင် အန်တီမြလား "
"ဟေ့ယောင် မရှည်နဲ့ လုပ်စရာရှိတာသာ လုပ်စမ်း "
"ဟင်း ဘကြီးထူးတို့ လူကြီးတွေများနော် သူ့တို့အပြစ် သူတို့ကျမဝန်ခံကြဘူး လူငယ်တွေဆို ဆူဖို့ ဆဲဖို့ကျတတ်တယ် "
"ဟ မအေပေးလေး ငါ့ကို အေးဟုတ်တယ် ငါကြည့်ထားတာ ကြည့်တော့လီးဖြစ်လား ယောကျာ်းမလို့ကြည့်တာလေ "
"အဟင်း အစထဲက အဲလိုဝန်ခံရင်ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ "
"မင်းတော်တော်လျှာရှည်တယ် စလောင်းသာ အရင် ပြီးအောင် လုပ်စမ်းပါ "
"အင်းပါ ဒါနဲ့ဘကြီးထူး "
"ဘာလဲကွာ "
"အန်တီမြက ဘယ်သွားလဲ "
"မင်းအန်တီမနေကတည်းက သူ့အဖေနေမကောင်းလို့ သွားတယ် "
"ဪ ဒါဆို အိမ်မှာ ဘကြီးထူးပဲ ရှိတာပေါ့ "
"ဟုတ်တယ် ဘာလို့လဲ "
ဆိုတော့ မြတ်မင်းစိတ်ထဲ အတွေးတစ်ခုဝင်လာပြီး ပြုံးလိုက်မိသည် ။
"ဘကြီးထူး "
"ဘာလဲကွာ "
"သားရောဖူးကား ကြည့်ချင်လို့ ရမလား "
"ဟေ့ ငမင်း မင်းအသက်တောင်မပြည့်သေးတာကို "
"ဟာ ဘကြီးထူးကလဲ သားအသက် ၁၆နှစ်ပြည့်ပြီးသွားပြီလေ အသက်မပြည့်သေးပေမဲ့ သားလူပျိုဖြစ်နေပြီ ဘကြီးထူးလဲ ငယ်ရာကကြီးလာတာပဲ မဟုတ်လား "
"ဟာ ငါလိုးကလေး ဒါကျမှ တတ်နေသာ အလုပ်များဒီလိုသိတတ်ရင် "
"သားကြည့်ချင်တာကို ဘကြီးထူးကလဲ ဒီမှမရရင် အခွေငှားလိုက် သားအိမ်သား ပြန်ကြည့်မယ် "
"ဟေ့ ဟေ့ယောင် မရဘူး ဒီမှာ အခွေက ဖိုးတုတ်ဆီက ငှားထားတာ တော်ကြာ လာပြန်ယူတော့မှာ "
"ဟာ ဘကြီးထူးကလဲ သားကတီဗွီပြင်ပေးထားတာကို "
"ကဲကွာ တီဗွီရအောင် အရင်လုပ် ရရင် ဒီမှာပဲ ကြည့်သွား "
"အိုခေ ဒါမှ သားဘကြီးထူးကွ "
တူဆိုပေမဲ့ သားသမီးမထွန်းကားတဲ့ သူ့အဖို့ မြတ်မင်းက သားဆိုရင်လဲမမှား ။ အလိုလိုက်ရာမှာသာမကြိုက်ပေမဲ့ မြတ်မင်းအတွက် သူတို့အစစအရာရာ ပံ့ပိုးကူညီပေးသည် ။
ဆယ်တန်းတတ်တုန်းကလဲ မြတ်မင်းရဲ့ ကျူရှင်ဖိုးကို သူတို့ပဲ ခံပေးခဲ့တာလေ ။ ပြီးတော့ နောင်အချိန် တက္ကသိုလ်တတ်တော့မဲ့ ကိစ္စမှာလဲ အဆောင်စရိတ်တွေနဲ့ တခြားသော ကိစ္စတွေမှာလဲ သူတို့ပဲ တာဝန်ယူမှာများသည် ။
ဒါကြောင့်လဲ ထူမောင်ဆိုရင် ညီတွေ ခယ်မတွေနဲ့ တူတော်မောင် ငမင်းတို့က လေးစားကြတာဆိုလဲမမှား ။ ပြီးတော့ ဒီလို သူ့ကိုချစ်မှန်းသိလို့လဲ မြတ်မင်း ဘကြီးထူးအပေါ် နည်းနည်းဆိုးရဲတာဆိုလဲမှန်သည် ။
ထူးမောင်ကို ဆိုးရဲတာဆိုလို့ မြတ်မင်းတစ်ယောက်သာရှိသည် ။
"ဟော ရပြီနော် ဘကြီးထူး ကြည့် လိုင်းတွေ အကုန်မိပြီ "
"အေး လုပ်တတ်တဲ့သူကျတော့လဲ မြန်လိုက်တာကွာ ရော့ မုန့်ဖိုး "
သူ့ကို ဆူဆဲမာန်တတ်ပေမဲ့လဲ ထုတ်ပေးလာတဲ့ ထောင်တန်တစ်ရွက်ကို မြတ်မင်းပြုံးပြုံးကြီး ယူလိုက်ပြီးမှ ...
"သားက မုန့်ဖိုးလိုချင်လို့ လုပ်ပေးတာမဟုတ်ပါဘူး ကိုယ့်ဘကြီးမို့လုပ်ပေးတာ "
"ဒါဆို ပြန်ပေး "
"ဟာ အခုမှ ဘယ်ရတော့မလဲ သားတက္ကသိုလ်တတ်ရင် အသုံးစရိတ်ရတာပေါ့ ကဲ ဒါဖြင့် လိုင်းစုံဖမ်းလို့ရသွားပြီဆို သား ဖူးကားကြည့်မယ်နော် "
"ဟေ မမေ့ဘူးနော် မင်း "
"ဟီးဟီး "
"နေအုံး တံခါးပိတ်လိုက်အုံးမယ် ခဏ "
လူမြင် ​လူကြားလို့ မသင့်တော်တာမို့ ဦးထူးမောင် အိမ်တံခါးတွေကိုပိတ်လိုက်သည် ။ သူတံခါးတွေကို ပိတ်နေတုန်း မြတ်မင်း ဖူးကားကိုဖွင့်ရန် ပြင်ပြီးသွားကာ ဖွင့်လိုက်သည် ။
"ဘကြီးထူးရော ကြည့်မလို့လား "
"ဘာလို့လဲ "
"ဘကြီးထူးလုပ်စရာရှိတာလုပ်လေ သားပဲ ကြည့်လိုက်မယ် "
"တော်စမ်းပါကွာ ဟင်း အခု ငါဘာမှလုပ်စရာမရှိသေးဘူး "
"ဒါဆိုလဲ ပြီးရော "
ဖူးကားဆိုလို့လဲ အများအစားကြီးမကြည့်ဖူးပဲ အခုကြည့်ရတော့မှာမို့ ရင်ခုန်နေမိသလို ကြည့်ရမှာလဲဦးလေးအရင်းဖြစ်သူနဲ့အတူ ဖူးကားကြည့်ရတော့မဲ့အရေးမို့ မြတ်မင်းထူးဆန်းသလိုဖြစ်နေမိသည် ။
သို့ပေမဲ့ ယောကျာ်းချင်း တူဝရီးဖြစ်နေပါစေ အတူတူကြည့်လဲ ကိစ္စမရှိပါဘူးဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ဘေးချင်းကပ်ကာ ကြည့်နေလိုက်သည် ။
ဇာတ်ကားထဲ၌ ဂျပန်းကားတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဇာတ်လမ်းအသွားနဲ့ ကောင်မက လင်က အဝ မ ကျွေးနိုင်တဲ့အပေါ် မသာယာပြီး နောက်လင်နဲ့ဖောက်ပြန်တဲ့ ပုံစံဖြစ်သည် ။
ဂျပန်မက အရမ်းထန်ကာ သူ့လင်နဲ့ကျ သိပ်ပြီးမစားရတော့ နောက်လင်က အပြည့်အဝ ကျွေးနေတာကို ခံရတော့ ရှယ်တွေကောင်းပြီး ကျေနပ်နေသည် ။ နောက်လင်ကလဲ ရှယ်ကို အလိုးကောင်းသည် ။ ဆောင့်ချက်တွေဆိုတာကလဲ တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ကျေနပ်စရာကောင်းလှသည်
မြတ်မင်းကြည့်ရင်းနဲ့ ဘောင်းဘီအတိုရဲ့အောက်က သူ့ရဲ့ လီးက ထလာကာ ကြည့်ရင်းနဲ့ မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည် ။ ဖြစ်နိုင်ရင် ကြည့်ရင်းဂွင်းထုချင်ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ဦးလေးရှေ့မှာဆိုတော့ အခက်မဟုတ်လား ။
ဘကြီးထူးကလဲ ဇာတ်ကားကို လုံးဝအာရုံလာနေပြီး ပုဆိုးပေါ်ကနေ သူ့ရဲ့လီးကြီးကို ပွတ်သပ်နေသည် ။
သူလဲ မြတ်မင်းလိုပဲ ဂွင်းထုချင်နေပေမဲ့ တူတော်မောင်ရဲ့ရှေ့မှာမို့ နည်းနည်းတွန့်နေသည် ။ သို့ပေမဲ့ သူ့မှာက ဒီလိုကြည့်ဖော်ကြည့်ဖက်တွေနဲ့ အတူ ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေကျဆိုတော့ ဇာတ်လမ်းကအတော်အရှိန်ပါနေရာက မြတ်မင်းကိုပင် ထည့်မတွက်တော့ချေ ။
"အား အား အား အား "
"ဖျန်းဖျန်း ဖန်း ဖမ်း ဘမ်း "
"အား အိုး အင်း "
အပြာကားကလဲ အတော်လေးကောင်းနေပြီး ဦးထူးမောင် သူ့ရဲ့ ပုဆိုးကိုဖြေလျော့၍ အောက်သို့ချွတ်ကာ ပုံချလိုက်သည် ။
'အိုးမိုင်ဂေါ့ '
ဘကြီးထူးရဲ့ မထင်ထားတဲ့ လုပ်ရက်နဲ့အတူ ပုဆိုးကိုပုံချလိုက်တဲ့တပြိုင်နက် ဇာတ်ကားအရှိန်ကြောင့် မာန်ထောင်နေတဲ့ ဘကြီးထူးရဲ့ လီးကြီးက စွရမ်းကိုကြီးနေသည် ။
"ဘာလဲ မမြင်ဖူးလို့လား "
ဘကြီးထူးပြောမှ သူထိုလီးကြီးကို ဘယ်လောက်ကြာအောင် ကြည့်နေမိသည် ကိုတောင်သတိမထားမိတော့ချေ ။
"ဘကြီးထူးလီးက အတော်ကြီးတာပဲနော် ဘာဆေးတွေသုံးလို့ ဒီလောက်ကိတ်နေရတာလဲ ဘကြီးထူး "
"ဟားဟား အဲလောက်ကြီးလဲမဟုတ်ပါဘူး ပုံမှန်ပါပဲ ဘာဆေးမှလဲမသုံးဘူး သဘာဝအတိုင်းပဲ "
"သဘာဝအတိုင်းကလဲ ဟိုထဲက ဂျပန်ကောင်တောင် ဘကြီးထူးဟာလောက်မရှိဘူး "
တကယ်လဲ အရမ်းကိုကြီးမားတဲ့ လီးကြီးပါ ။ ဒစ်ကြီးကလဲ လန်လို့ ဘယ်လောက်တောင်ထန်နေလဲဆိုရင် ခေါင်းက တထောင်ထောင်နဲ့ ညိတ်နေသည် ။
ပြောရင်းနဲ့ ဘကြီးထူး သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းထုဖို့ ပြင်လိုက်သည် ။
"မင်းက မထုဘူးလား ငါ့ကိုစိတ်ထဲထားမနေပါနဲ့ ငါလဲ မင်းကိုစိတ်ထဲမထားဘူး စိတ်ကြိုက်လုပ်ငါ့တူ "
ပြောကာ ဘကြီးထူးဇာတ်ကားကို​ကြည့်၍ ဂွင်းထုလို့နေသည် ။ မြတ်မင်းတော့ ဇာတ်ကားထပ် ဘကြီးထူးကိုကြည့်ရတာ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းနေသလို ။ စောစောက ဇာတ်ကားကြောင့်ထန်နေတာထပ် နှစ်ဆ ပိုထန်လာပြီး ဘောင်းဘီကို အောက်သို့ လျှော့ချွတ်၍သူ့ရဲ့ လူပျိုပေါက်စ လီးကို ဂွင်းထုဖို့လုပ်လိုက်သည် ။
သူဂွင်းထုတာကို ဘကြီးထူးတချက်ကြည့်၍...
"ဟားဟား မင်းကို ကလေးလို့ထင်ထားတာ မင်းလဲ မခေဘူးပဲငါ့တူ "
ဆိုတော့ မြတ်မင်း ပြုံးလိုက်မိသည် ။ ထို့နောက် ဘပြီးထူးက အပြာကားကိုကြည့်ပြီး ထုနေပေမဲ့ မြတ်မင်းကတော့ ဘကြီးထူးရဲ့လီးကြီးကို ကြည့်ကာ ထုနေမိသည် ။
မြတ်မင်း သူ့ကိုယ်သူလဲ ထူးဆန်းနေသလို ခံစားမိသည်။ တကယ်ဆိုရင် သူကယောကျာ်းလေးလေ ဒါပေမဲ့ တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့လီးကိုမြင်ပြီး သူ့ရဲ့စိတ်တွေ ပိုထိန်းမရဖြစ်နေခြင်းက ထူးဆန်းနေမိတာ ။
သူအခြောက်ဖြစ်သွားတာလား ။ စဥ်းစားမိသည် ။
လိင်စိတ်ဆိုတာသူ နားလည်မိကတည်းက ဂွင်းထုတတ်တော့လဲ ယောကျာ်းဆိုတာမိန်းမတွေကိုပဲမှန်းပြီး ထုရမယ်ဆိုတာ နားလည်မိပြီး သူမိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးနေတယ်လို့ပဲ တွေးကြည့်မိဖူးသည် ။
ထိုစဥ်ကလဲ ကောင်းခဲ့ပေမဲ့ အခု ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့လီးနဲ့ ခံရမယ်ဆိုရင်ပဲ သူတွေးကြည့်ရုံနဲ့ သူ့ကိုယ်က လေ​ပေါ်မြောက်တတ်သွားသလို ခံစားမိသည် ။ ကြက်သီးတွေလဲ ထမိကာ လည်ချောင်းတွေလဲ ခြောက်ကပ်လာသည် ။
"ဟ ငမင်း မင်း ဘာလုပ်တာလဲ "
"ဟင် "
မြတ်မင်း သူ့ကိုယ်သူတောင် သတိမထားမိပဲ အသိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ သတိထားမိတော့ သူ့ရဲ့ လက်ကက ဘကြီးထူးရဲ့ လီးပေါ်ကို ရောက်နေချေပြီ ။ မြတ်မင်းလန့်သွားပြီး သူ့လက်ကို ပြန်ရုတ်ကာ ဘကြီးထူးနဲ့ ခပ်ခွာခွာ၌ နေလိုက်သည် ။
"ဘာလဲ မင်းငါ့လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်လို့လား "
"ဘကြီးထူး "
"ဘာဖြစ်လဲ မင်းက မင်းရဲ့လီးထပ်ပိုပြီးကြီးတဲ့ ငါ့လီးကိုမြင်ရတော့ အားကျပြီး ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်ဖြစ်တာ ဘာဖြစ်လဲ မင်းကိုင်ကြည့်ချင်တယ်မဟုတ်လား ကိုင်လိုက် "
"ဘကြီးထူး "
"လုပ်ပါ ရှက်မနေနဲ့ မင်းက ငါ့လီးကိုထုပေး ငါက မင်းလီးကိုထုပေးမယ် "
ဘကြီးထူးရဲ့ ဦးဆောင်ပေးမှုနဲ့ မြတ်မင်းတစ်ယောက် သူ့ရဲ့လက်ကိုဆွဲကာ သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားက စောစောက သူကိုင်ထားတဲ့လီးကြီးပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။ တပြိုင်ထဲ သူကလဲ သူ့ရဲ့လီးကိုကိုင်၍ ဂွင်းထုပေးနေသည် ။
ဒီတော့ မြတ်မင်းလဲ ဘကြီးထူးရဲ့လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးဖို့ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
လီးကအတော်တုတ်ကာ သူ့ရဲ့ လက်ထဲပင်ပြည့်ကာအတော် ထိန်းထားရသည် ။ ထန်နေပုံကလဲ မာကျောနေပြီး ကျောက်ခဲကြီးတစ်ခဲလိုပင် ။
"လုပ်စမ်းပါ လိုးလိုက် လိုးစမ်း ကြမ်းကြမ်းလိုး အိုးဟိုး မိုက်တယ် "
​ဘကြီးထူးက ဇာတ်လမ်းကိုကြည့်ရင်းပြောကာ သူ့ရဲ့လီးကိုလဲ ထုပေးနေသည် ။ သူအရမ်းကိုထန်ကာ မြတ်မင်းရဲ့ လီးကို အမြန်ထုပေးနေတော့ မြတ်မင်းပြီးချင်သလိုဖြစ်လာသည် ။
"ဘကြီးထူး တော်တော့ ကျတော်ပြီးသွားလိမ့်မယ် "
"ပြီးတော့ဘာဖြစ်လဲ "
"ဘကြီးထူးလက်ပေကုန်မှာစိုးလို့ပါ "
"ဟားဟား မင်းလီးက လရည်ဘယ်လောက်ထွက်နိုင်မှာမို့လဲ ထွက်တယ်ပဲထား ကိစ္စမရှိဘူး ငါ့လီးကိုမင်းပြီးအောင်ထုပေးရမှာပဲလေ အတူတူပါပဲ "
ဆိုတော့ မြတ်မင်း ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပဲ စောစောကလို ပြန်ပြီး ထုနေကြရာ မကြာခင်မှာပဲ မြတ်မင်းပြီးသွားတော့သည် ။
"ဟားဟား မင်းမဆိုးဘူးပဲ လရည်တွေများသားပဲ "
"အား အင်း ဘကြီးထူး "
"ဟေ့ဟေ့ယောင် မင်းပြီးသွားလို့ စိတ်ပြောင်မသွားနဲ့ ငါ့ကိုပြီးအောင်ထုပေးအုံး.."
မြတ်မင်း ပြီးသွားတော့ လူက ချိသွားသလိုဖြစ်သွားကာ မှိန်းနေလိုက်စဥ် ဘကြီးထူးရဲ့စကားကြောင့် မျက်လုံးအစုံပြန်ဖွင့်လာသည် ။ ဘကြီးထူးရဲ့လီးကြီးကတော့ မပြီးသေးပဲ အစုံးအစွန်ကို ထော​​င်နေတော့သည် ။

ဆက်ရန်