Yabancı Asker | Texting

28

Şarkılar,
Milat : Issız Sokaklar

Ferhat Göçer: Biri bana gelsin

○○○

🎀🍬🪐💧

○○○

" Cümlelerim kendiliğinden akıp giderken gözlerimde onlara eşlik ediyordu . Gözyaşı biter miydi insanın içinde. Bitermiş. Kalemi tutan elim iyice gevşedi. Bileğim çok acıyordu ama bırakamazdım kalemi , çünkü yazacaklarım bugün bitmek zorundaydı. Bitmeliydi .

Bir insan kaç defa hayata tutunmaya çalışırdı ki? Defalarca denedim , olmadı. Tutunacak bir hayatım yokmuş meğer. Bende tutunamayanlardan biri olmuştum artık. Sevgisizlik ile büyüyen kız,  son satırlarıyla elveda mı ediyordu yoksa ? Sahi elveda nasıl edilirdi , bana defalarca elveda dahi etmeden hayatımdan çıkan insanlara rastladım, tanıdım. Elveda nasıl edilirdi bunu bile bilmiyordum.

Bildiğim tek şey: Ne olursa olsun umut hep vardı. Nefes aldıkça umut hep vardır derler , ben defalarca nefes aldım fakat umut benden kaçtı. Peşinden kovaladım, yine kaçtı. Yine kovaladım yine kaçtı. Umut hep vardır dostlar , ama benim için umut da öldü.  "

Yediğim hangi darbeye üzülmeliydim ki? Yediğim hangi kazık canımı böylesine acıtmıştı ki? Efe'nin yanına gittim bugün. Bavulumu da alıp Tunceli'yi terk ettim. Geç bile kalmıştım bunu yapmak için. Şimdi elimde bavul ve sonbahar ayının verdiği soğuklukla on yedi saattir Efe'nin mezarının başındaydım . Söyleyecek çok şeyim vardı ona , ama onu da üzmek istemezdim .

Bir de şey olmuş, ablamın çocuğu olacakmış. Yine sosyal medyasında gördüm. Cinsiyet partisi yapmışlar. Ne kadar mutlu görünüyordu,  sahi ablam bile mutluluğu o hergeleden bulmuşsa ben hak etmiyor muyum mutlu olmayı?
Hak etmiyormuşum.

Efe'nin kurumuş mezar çiçekleriyle bakışıyordum saatlerce. İçimde kopan fırtınaları nasıl dindireceğimi bilmez bir halde etrafa bakındım aynı zamanda .

"Yine ben Efe. "

Durdum.
O ne yaptı bilmiyorum.
Çünkü,
O artık konuşamayan bir ölüydü .
Ölüler konuşamazdı.

"Bu sefer derdimi anlatıp seni üzmek için gelmedim , aksine elveda demeye geldim. Senden başka vedalaşacak kimsem yokmuş bunu fark ettim. "

Derin bir nefes aldım. Toprak kokusunu içime çektim , ve nefesimi bıraktım.

"Derdimi anlatıp veda etmek istemezdim Efe'm ,ama senden başka da güvenecek kimsem kalmadı. Yani anlayacağın anlatacak da kimsem kalmadı."

"En baştan başlayayım istersen."

Hikayemin en önemli kısımlarını yazarken ellerim titredi . Belki de son defa titreyişiydi. Acı dolu gözlerle son sayfalarımı yazmaya devam ettim , kalemi tutan elimin ağrımasına rağmen...

"Yine çok güzel kokuyorsun . Menekşe gibi. Kokusunu sadece sen ve ben biliriz. Toprağının kokusu bile özenle seçilmiş gibi.."

"Biliyorsun ailemi . Annem benden oldum olası haz etmez tıpkı ablam gibi. Ablam beni hep kıskandı hatta bunu sen söylerdin çocukken. O seninle oynamaya çalışırdı ama sen beni isterdin ısrarla. Sonra ablam beni anneme şikayet eder, annem bana bir kamyon dolusu laf ederdi."

Gökyüzüne baktım.

Tavandaki beyazlıklara baktım.

"Babam ,benim en büyük yaram. Kabuk tutmuş tek yaram da diyebilirim. Aslında yaptığım bütün hatalar babam yüzünden. Ege'yle olanlar , keza Ali'ye güvenmem... hepsi babam yüzünden.  Eğer sevgisini benden esirgemeseydi ben şimdi bunları yaşamıyor olacaktım. Belki buraya , senin yanına, sevdiğim kişiyle gelecektim . Sevdiğimi en değerlimle tanıştıracaktım. Ama olmadı Efe'm. Bana en büyük kazığı babam attı.

Beni bu hale sevgisizlik getirdi. Boş ver deme  çünkü olmuyor. Boş veremiyorum . "

Gözlerimdeki yaşlar yine kendiliğinden akmaya başladı. Artık müsaade istemiyordu benden.

Gözlerimde kalmayan göz yaşının yerini kan tanecikleri aldı ve birer birer gözümü yakmaya devam etti.

"Her neyse . Sonra başka şehire gittim. İnsanların az olduğu, güzel olan ama çok tercih edilmeyen o şehire gittim. Nereden bilebilirdim ki hayatımı kötüye çeviren insanlarla orada karşılaşacağımı. Onu da yaşadım, dostu da düşmanı da çok iyi gördüm ben Efe'm.

Nurefşan diye bir kızla tanıştım. Ama hangi yüzüyle bilmiyorum . Daha kaç kere kazık yiyeceğim onu da bilmiyorum. Bu hayatta senden sonra en çok güvendiğim insanla birlikte olmuşlar. Evliler yani.

Aslı öyle değilmiş, hemde hiç öyle değilmiş keşke zamanında öğrenseydim ,keşke...

Yediğim ilk kazık değildi ama Nurefşan bana annemden bile daha iyi daha sevecen yaklaşmıştı. O da yalanmış meğer. Her şeyin yalan olduğu gibi o da yalanmış.

Sonra işe başladım. Çok güzel dostluklar edindim ,öyle sağlam değillerdi ama iyi insanlar da tanıdım. Komik iş arkadaşlarım vardı. Çok vakit geçiremedim onlarla ama kalplerindeki iyiliği çok iyi gördüm. Çok iyi de bir patronum vardı. Oğlu da en komiklerinden biriydi ,tanısan seveceğinden o kadar çok eminim ki.

Sonra onunla tanıştım,  adı Ali.
Bana sevmeyi öğreten kişi

Bana gerçekten sevilmeyi de öğreten kişi.

Güzel bir tanışmamız olmadı. Çok güzel bir arkadaşlıkla da tanışmadık ama bir şekilde birbirimizi tanıma fırsatı bulduk. Keşke bulmasaydık.

İyi ki bulduk .

Sonra birimizin hayatına girdik. Bana heyecanlanmayı da öğretti. Kalbim onu gördüğünde hiç atmadığı gibi atıyordu,  hiç kimseye atmadığı gibi atıyordu. Zaten ondan sonra da kimseye atmadı.

Onunda sevgisi yalan çıktı.
Yalan değilmiş be Yağmur.

Sevdim demişti, saha önceden seni tanıyordum demişti. Kader bizi birleştirdi sandım. Sadece tesadüfle olacak bir şey değildi bu çünkü. Ama o bana yapabileceği en kötü şeyi yaptı.

Beni ev arkadaşımla, en yakınımla aldattı.

Aldatmamış Yağmur!

Evlenmişler. "

Gozlerimdeki yaşları elimin tersiyle sildim ve ayağa kalkıp saatlerce oturduğum mezarlığın başından kalktım. Artık gerçekten veda vaktiydi çünkü.

"Özür dilerim Efe'm. Ben yaşamayı bilr beceremedim , seni çok özledim artık kavuşma vakti . Bu benim için veda değilmiş, kavuşma vaktiymiş şimdi anladım."

Toprağını öpüp mezarlıktan ayrıldım. Elimdeki bavulla hayatımı zehir eden ailemin evine gitmek için gecenin bir vakti taksi aramaya koyuldum.

ABIOOO SON 2 MIIIIIII , FİNAL MIIIII, NEEEEGGGG FİNALE SON İKİ MIIIII??

Çok az kaldı dostlar bakalım final olmadan 100k okunmamız olacak mııı????

Düşünceleriniz???

Sizce final nasıl olacak ??

Bu arada asla tahmin edemeyeceğiniz bir final olacak . En başından söyleyeyim intihar gibi gözükse de öyle bir şey yoktur.