Nachtwacht: Verder Als Mens?

Deel 8: Natte kleren

"Zullen we jou dan gewoon in het midden tussen Vlad en mij in leggen?" vraagt Wilko aan Keelin. "Ja is goed. Gezellig" antwoord ze. "Weet je zeker dat je naast die snurkende man wilt liggen om te slapen? Dan doe je echt geen oog dicht hoor, hij klinkt echt als een boomzaag als die eenmaal in dromenland is beland. Je kunt dan een kanon afschieten, maar wakker worden doet hij toch niet" grap Vladimir. "Hey, doe eens even rustig aan. Ik kan er toch ook niets aan doen dat ik snurk" gaat Wilko er tegen in. "Nou je kan in ieder geval proberen dat het niet zo hard klinkt." "O ja? Hoe zou ik dat dan moeten doen volgens jou? Ik kan moeilijk een wasknijper op mijn neus zetten." "Ik zie geen reden in waarom dat niet zou kunnen. Het zal vast en zeker gaan helpen" zegt Vladimir. "Echt waar jongens, we zijn nu nog maar een paar uur onderweg en jullie hebben echt al minstens honderd discussies met elkaar gehad" zegt Keelin. "Tja, je kent ons onderhand wel toch?" zegt Vladimir. "Tja helaas wel ja. Ik word daar zo moei van, dan ga ik met alle plezier in mijn eentje ergens in een tent slapen" zegt Keelin. Het is natuurlijk allemaal als grap bedoelt.

Vladimir en Wilko kijken elkaar aan en zonder woorden weten ze allebei wat de ander denkt. Wilko wijst met zijn ogen naar een meertje iets verderop. Vlad snapt de hint en kan een kleine glimlach al niet meer onderdrukken. "Dus jij vind het jammer dat je ons kent?" vraagt Wilko uitdagend. "Ik vind het jammer dat jullie zoveel kibbelen ja." "Ja, is dat zo" zegt Vladimir en beide lopen ze langzaam op haar af. "Ehm jongens wat gaan jullie doen?" vraagt ze licht geschrokken. Snel maar voorzichtig trekken ze haar mee naar het meertje. Vladimir pakt haar bij haar schouders vast en Wilko haar benen. Zo hangen ze haar vervolgens boven het water.

"Nee, jongens alsjeblieft niet doen" smeekt Keelin, maar de woorden komen niet heel goed meer over haar lippen, omdat ze zo hard aan het lachen is. "Denkt ons mevrouwtje er nog steeds zo over? Of is ze misschien van gedachte veranderd?" vraagt Wilko. "Nee, het was allemaal een grapje." "Denk je dat wij dat geloven" vraagt Vlad. "Het is echt zo, genade, alsjeblieft. Ik smeek het jullie." "Smeken? O dat klinkt wel heel serieus" lacht Wilko.

De jongens zetten haar weer veilig met twee benen op de grond neer en laten haar los. Als ze weer goed staat barsten ze in lachen uit. "We zouden niet in het water gooien hoor Keelin, dat zou veel te koud zijn geweest" zegt Wilko, als hij weer een beetje normaal kan praten tussen al dat lachen door. "Denk je dat? Misschien moet je dat even uitproberen." Keelin pakt hem bij zijn armen en duwt hem richting het water. Natuurlijk gaat Wilko in de verdediging en draait hen zo dat Keelin nu het dichtst bij het water in de buurt is. "Dit ga je niet winnen hoor Keelin" horen ze op een afstandje. Het is Vladimir die dit lachend zegt. "Kom me dan helpen, Vlad" zegt Keelin. Dat hoefde je hem geen twee keer te zeggen. Binnen no time staat hij naast haar.

"Ho Ho, een beetje samen lopen sferen tegen mij. Vinden jullie dat normaal, twee tegen een? Pas maar op hoor. Straks liggen jullie er allebei in, want ik ben veel sterker dan jullie" zegt Wilko. "Ik zou daar maar niet zo zeker van zijn" zegt Vladimir. "Denk het wel, met die kippenkrachtjes kunnen jullie helemaal niets tegen mij beginnen."

Lachend en trekkend aan elkaar gaan ze steeds verder richting het water. Ze staan er zelfs al bijna in. "Jullie kunnen nu nog opgeven. Anders liggen jullie er binnen twee seconden in" zegt Wilko, die duidelijk aan het winnen is. Vanzelfsprekend geven Vlad en Keelin niet zomaar op en proberen hem erin te krijgen. Wilko laat zich natuurlijk niet zomaar in het water gooien, dus geeft hij zijn twee vrienden een zetje, waardoor ze hun evenwicht verliezen. Keelin houdt hem echter stevig vast en trekt hem hierdoor mee. Zo belanden ze alle drie in het water.

Wilko komt bovenop Keelin terecht waardoor ze met haar hoofd even onder water komt. De jongens, die trouwens alleen met hun benen in het water zijn beland, zien dit meteen. Wilko houdt op met lachen en doet zo snel als hij kan zijn hand onder haar hoofd en zorgt ervoor dat ze weer boven water komt. "Sorry Keelin, gaat het?" vraagt hij bezorgd. Ze hoest eventjes, maar krijgt daarna een grote glimlach op haar gezicht. "Ja, het gaat prima, maak je maar geen zorgen. Dit was mijn verdiende loon. Ik had jullie er niet in moeten duwen, maar ik wilde eventjes wat wraak nemen" antwoord ze lachend. "Ja dat wel, alleen was het niet de bedoeling om je te laten verdrinken" zegt Wilko op een serieuze toon. "Rustig maar hoor, ik kan gelukkig wel even mijn adem inhouden en heb ook zwemles gehad toen ik klein was, maar je had inderdaad gelijk. Het water is wel koud ja." "Kom dan doen we even snel iets anders aan" zegt Vladimir.

Ze gaan met hun natte kleren weer terug naar de door hun zojuist opgezette tent. "Kleed jij je maar vast om Keelin, dan zorgen Vlad en Ik voor een kampvuurtje en wat avondeten, want het is intussen al best laat geworden" zegt Wilko. Keelin knikt instemmend en gaat de tent in. "Als je nog iets nodig hebt, dan geef je maar een gil he?" "Ja, zal ik doen." "Maar niet te hard gillen, anders raken we in paniek hoor" zegt Vladimir erachter aan. "Hahaha ik zal me in proberen te houden hoor" lacht Keelin.

"Zal ik het eten gaan halen en dat jij dan wat hout bij elkaar zoekt om een vuurtje mee te maken?" vraagt Vladimir. "Ja, klinkt als een top plan. Alleen nu is de vraag wat gaan we eten en waar ga je dat vandaan halen?"