"အား"
အော်သံစူးစူးကြောင့်ရိပေါ်နိုးလာခဲ့တယ်။
"မင်းအဝတ်ကြီး ငါ့ကိုလာမခြုံပေးနဲ့။"
"သ သခင်လေးအေးနေမှာစိုးလို့။"
"သွား။ ငါဗိုက်ဆာနေပြီ။ "
ရိပေါ် မျက်လုံးတွေကိုမနည်းပွတ်သပ်ပြီး အပြင်ထွက်လာရတယ်။ ဒီမျက်လုံးဘာလို့ဒီလောက်အိပ်ငိုက်နေတာလဲ။ ဖောက်ထုတ်ပစ်ချင်တယ်။
ရိပေါ်အသားဖြစ်ဖြစ်ငါးဖြစ်ဖြစ် များများလေးရှာဖို့လိုတယ်။ သခင်လေးက အသားငါးအရမ်းကြိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ရိပေါ်က သူတို့မြေအောက်ခန်းနဲ့ မလှမ်းမကမ်းက ချောင်းထဲမှာ ငါးဖမ်းဖို့ပြင်လိုက်တယ်။
"မင်းဘာကောင်ဖမ်းမှာလဲ။"
ရှောင်းကျန့်ကနောက်ကလိုက်လာတယ်။ ဒီနေရာက လူသိပ်မလာတာမို့ အန္တရာယ်ကင်းတယ်။ ရှောင်းကျန့်ကကျောက်တုံးတစ်တုံးပေါ်မှာထိုင်ပြီးရိပေါ်ကိုကြည့်နေတယ်။ ရှောင်းကျန့်ဆီကအာရုံစိုက်တာခံရတော့ ရိပေါ်လေပေါ်မြောက်နေတဲ့ ခံစားချက်မျိုးခံစားရတယ်။
"သခင်လေးအတွက် ငါးများများဖမ်းပေးမယ်။"
ရိပေါ်က အပေါ်ပိုင်းအဝတ်တွေကိုအကုန်ချွတ်ပြီး မှိန်းတုတ်ကိုကိုင် လိုက်တော့ရှောင်းကျန့်အံ့ဩရတယ်။ သူ့မှာယောက်ျားဆန်တဲ့ ခန္တာကိုယ်ရှိတယ်။ ပြီးတော့ ရိပေါ်က ရေထဲငုတ်ပြီးငါးတွေကို မှိန်းနဲ့ထိုးတယ်။ ရေပေါ်ပြန်တတ်လာတဲ့ ရိပေါ်က စိုနေတဲ့သူ့ဆံပင်တွေကိုအနောက်ဖက်လှန်တင်ပစ်လိုက်ပြီး
"သခင်လေး။ တစ်ခါတည်း ၃ ကောင်မိတယ်။"
".........."
"သခင်လေး...."
"အာ...."
ရှောင်းကျန့် ရုတ်တရက် သူ့ကိုငေးမိသွားတာကြောင့် စိတ်လွတ်သွားတယ်။
"အဟမ်း....ထပ်ဖမ်းဦး။ အုန်းစိမ်းရည်ပါရှာထား။"
ရိပေါ်ခေါင်းတဆက်ဆက်ညိမ့်ပြီး နောက်ရေထဲပြန်ငုတ်သွားတယ်။
မကြာခင်တော့ ရှောင်းကျန့်လိုတာမှန်သမျှ အရှေ့ရောက်နေပြီ။ အချိန်က နေ့လယ်လောက်ဆိုပေမယ့် တောနက်လို့ အမြဲနေရောင်မရှိအုံ့မှိုင်းအေးစိမ့်နေတယ်။ ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့နေပျောက်တောင်မထိုးဘူး။
