Tek Gerçeğim

3.bölüm

(Alin'in anlatımı ile)

Yaşadığım herşey önümde bir perde gibi duruyordu. Üstelik ben onun için herşeyi göze almışken onun benim arkamdan yalan,dolan çevirmesi,bir karısı olduğunu söylememişti. Belki çocuğu bile vardı? Kendimi toparlayacağım..Yani toparlamam gerekiyordu. Ama nasıl yapacaktım? Kendimde bu gücü bulamıyordum. Bu iş daha fazla uzamamalıydı. Bugün buluşup bu işi bitirmem gerekiyordu. Hızlıca yatağımın yanındaki komidin'den telefonumu aldım. Mesaj kısmına girdim. Baran'dan bir sürü mesaj vardı. Mesajlardan bir kaçı şunlardı.

Baran;Alin'im özür dilerim bak ben böyle olmasını istemezdim ama söyleyemedim.

Baran;İpek ile boşanacaktım artık anlaşamıyoruz

Baran;Lütfen beni anla..

Baran;Saat 3.30'da attığım konuma gel.

Gibi mesajlar yazmıştı. Gitmeli miydim attığı konuma? Kesinlikle gitmeliydim. Bu iş bitmeli ve artık kapanmalıydı. Kalbim o kadar çok kırılmıştı ki..Bu kalbi kırmaya cesaret edemezdi..Nasıl kıymıştı bana..Hızlıca yataktan kalktım. Üzerime çok uzun olmayan tişört giydim. Altına da tayt. Saçlarımı da hafif topuz yaptım. Makyajsız olmazdı. Hemen rimel ve eyeliner sürdüm. Ve odamdan çıkıp aşağıya indim. Kahvaltı faslı vardı.

"Günaydın Alin. Dün kötü gibiydin?" Dedi Babam.

"Yok..İyiyim." Dedim. Cevap bile veremezdim. Tabağımdaki birkaç şeyi bitirmek için uğraşıyordum...
...
(Baran'ın anlatımı ile)

Dün olanlardan sonra gece hiç uyuyamamıştım. Bütün gece Volkan'la oturup ne yapacağımı düşünmüştüm. Sürekli Alin'e mesaj atıyordum. Buluşma..Buluşmamız lazımdı. Buluşmadan halledemezdik. Alin'e mesaj attım. "3:30'da attığım konuma gel" demiştim. Gideceğimiz yer eskiden..buluştuğumuz dağ eviydi. Her zaman orada birlikte huzur buluyorduk.. Şimdi ne olacaktı..Alin çok merhametli ve yardımsever insandı. Herşeyi anlatacaktım ona. Ama bazen bir inadı tutuyordu. Asla verdiği karardan vazgeçiremiyordum. Hızlıca kalktım ve hazırlandım. Aşağıya indim. Volkan vardı.

"Günaydın."

"Günaydın. Holding'e geçelim." Dedi Volkan

"Kahvaltı yapalım." Dedim bende

"Olm iyice saldın. Bak İpek duyarsa herşey daha çok köpürür. Holding'e kesin gitmen lazım. Orası da karışık." Dedi Volkan.

"Tamam. Dışarıda kahvaltı yapalım. Sonra geçeriz. 3:30'da Alin'le buluşacağım."

"Tamam." Dedi Volkan. Ve arabaya bindik. Kahvaltı mekanına doğru yola çıktık.
...
Saat 3'tü. 3:30'da çağırmıştı beni Baran. Hızlıca çantamı aldım ve evden çıktım. Arabama bindim. Ve attığı konuma doğru yola çıktım.
...
Geldiğim yer eskiden..buluştuğumuz..dağ evimizdi. Eve bakınca burada yaşadığımız anılar aklıma gelmişti. Gözlerimin dolduğunu hissetmiştim. Hızlıca evin kapısını çaldım. Kapıyı Baran açmıştı. Gözümü gözünden çekemiyordum. Onu görmezden gelip içeriye geçtim. İçeride Volkan'da vardı. Hızlıca koltuğa çantamı attım. Baranda yanıma geldi.

"BARAN..SEN NASIL YAPARSIN BANA BUNU!? NASIL BÖYLE BİRŞEY YAPARSIN!? NEDEN SÖYLEMEDİN EVLİ OLDUĞUNU! SÖYLESEYDİN NE DEĞİŞİRDİ!?" Bunları söylerken ağlıyordum tabi. Bana doğru yaklaştı. Elimi tutacak olduğu sırada elimi hızlıca çektim.

"SAKIN! SAKIN DOKUNMA BANA..BENİ SEN BİTİRDİN BİTİRDİN..GÖZLERİMİN İÇİNE BAKA BAKA NASIL YALAN SÖYLEDİN YA BANA! NASIL YA! MANTIKLI AÇIKLAMA YAP! YAP!" Diye bağırdım. Ağlamaktan kesin rimelim akmıştı.

"ALİN YETER! BAK BENDE ÇOK YORULDUM! SANA SÖYLEMEDİM! SÖYLESEM NE DEĞİŞECEKTİ!? YİNE BENDEN VAZGEÇECEKTİN!" Dedi bağırarak.

"SENDEN NEFRET EDİYORUM! BU İŞ BURADA KAPANDI!" Dedim. Koltuğa doğru uzandım. Çantamı aldım ve kapıya doğru yürümeye başladım. Tabi Baran kolumu tuttu.