Nieuw bij #Likeme

Deel 10: De eerste aflevering

"O het is toch wat meer geworden dan ik dacht, dus dan pakken we er nog maar een kom bij" zegt Maksim en doet het overige gedeelte van de popcorn in een andere kom. "Ach dat maakt ook niets uit, dan kunnen we het ook makkelijk verdelen onder ons zessen. Dan is er ook geen ruzie om wie die ene bak op zijn of haar schoot houdt." "Haha dan krijgen we ook nog ruzie in het echte leven en niet alleen maar drama op het scherm." "Ja, dat bedoel ik dus. Zal ik trouwens wat drinken op tafel zetten?" "Ja helemaal goed. Pak maar gewoon wat flessen frisdrank uit de koelkast en wat glazen uit de kast en zet dat maar op de tafel. Alleen als je dat wilt natuurlijk." zegt Maksim. "Tuurlijk geen enkel probleem."

Lotte trekt een kastje open, maar ontdekt dat dit de verkeerde is. Er staan namelijk alleen etenswaren in de kast en geen glazen. "Ehm Maksim waar staan de glazen eigenlijk?" "In dit kastje" wijst hij aan. "Je moet echt iets vaker bij mij op bezoek komen. Dan kun je een beetje leren waar alles staat." Lotte glimlacht. Stiekem zou ze niets liever willen. Ze is bijna nooit echt alleen met hem geweest, maar als ze dat wel zijn luistert hij altijd heel goed en aandachtig wat ze te vertellen heeft. Andersom natuurlijk ook, maar ze vindt het erg fijn om met hem te praten over van alles en nogwat. Vooral als ze in de stress is weet hij haar altijd weer wat rustiger te krijgen.

"Jongens, schiet nou op het begint echt al bijna" wordt er weer uit de woonkamer geschreeuwd. Deze keer door Pommelien. "Ja jongens waarom duurt dat zo lang? Schiet op anders missen jullie het" vult Sali haar aan. "Ja ja, we komen al!" zegt Maksim. "Ze hebben echt heen geduld. Het komt zeker omdat ze onze lekkere popcorn ruiken." "Ja misschien wel. Ik denk vooral dat ze bang zijn dat we er wat van missen" zegt Lotte. "Laten we dan echt maar opschieten" zegt hij. Maksim pakt de bakken met popcorn mee en Lotte de glazen. Ze loopt nog een tweede keer terug om de flessen frisdrank op te halen. Deze weet ze gelukkig wel in een keer te vinden, zonder de hulp van Maksim.

"O top Lotte. Kom snel zitten" zegt hij als ze weer in de woonkamer is en de flessen op de tafel zet. Ze gaat naast Maksim op de bank zitten, want daar is als enige nog plaats. "Hadden jullie die popcorn nu zelf gemaakt?" vraagt Camille. "Ja, met de enige moeite die daarbij hoorde" zegt Maksim met een knipoog naar Lotte. "Hahaha nou het smaakt lekker hoor" antwoord Camille.

Dan is ineens het begin muziekje te horen met de voorstelling van hun namen. "O het gaat beginnen" zegt Fransisco enthousiast. Iedereen komt voorbij. "We staan er echt goed op allemaal" zegt Pommelien. "Ik heb nu al weer heimwee naar de opname dagen. Echt jammer dat die nu al voor goed voorbij zijn, omdat we seizoen 3 en 4 allebei al opgenomen hebben" zegt Camille. "O Camille stop hoor, ik moet er echt nog niet aan denken dat we met onze laatste show in het sportpaleis staan en dat alles dan voorgoed voorbij is" zegt Fransisco. "Jongens stil, zo kunnen we het niet horen" lacht Sali, maar het is wel gemeend.

Samen kijken ze de eerste paar minuten van de eerste aflevering. Emma zit er nog niet in, omdat ze pas haar intrede in de serie gaat doen in de volgende aflevering. Daarvoor zullen ze allemaal nog een week moeten wachten. Iets verder in de aflevering hebben Pommelien en Maksim samen een scène. Op een of andere manier krijgt Lotte weer een steek van jaloezie in haar buik als ze hen ziet kussen. Ze wil dit helemaal niet voelen en het zou trouwens ook helemaal niet hoeven, want het is toch niet echt. Alleen voelt het wel zo. Lotte kan haar gevoelens echt even niet meer aan en loopt naar het toilet. Maksim kijkt haar vragend na, maar ze loopt zonder zich om te draaien weg. De rest van de cast heeft het niet echt door, want ze zitten zo erg verdiept in de aflevering.

Als Lotte uit hun zich is verdwenen gaat ze op de grond tegen de muur aan zitten. "Waarom ben ik zo? En waarom denk ik zo? Het is allemaal niet echt en bovendien vindt Maksim mij toch niet op die manier leuk. Zet het maar uit je hoofd" denkt ze in zichzelf. Het liefst zou ze nu willen rennen. Even weg willen rennen van alles en iedereen. Aan de ene kant wil ze ook wegrennen van Maksim, omdat ze steeds gevoelens krijgt als hij haar maar even aankijkt. Aan de andere kant wil ze even een dikke knuffel van hem om alles even te vergeten.

Maksim kan zich intussen niet meer goed concentreren op hetgeen wat er op het televisiescherm afspeelt. Hij vindt dat Lotte wel erg lang wegblijft en hij hoort het toilet ook nog niet doorspoelen. "Ik ga even kijken waar Lotte blijft" zegt hij tegen de rest. Er is alleen een 'is goed' en een 'oké' te horen. Ze zijn immers wel helemaal meegezogen in het verhaal, in tegenstelling tot hijzelf.

Als hij de deur naar de gang open doet, ziet hij Lotte op de grond zitten, met haar blik naar buiten gericht. Hij heeft geen idee wat er aan de hand is, maar dat er iets niet helemaal klopt is wel meer dan duidelijk. Ze heeft Maksim nog niet gehoord en blijft nogsteeds door het raam kijken. Heel zachtjes om haar niet te laten schrikken gaat Maksim naast haar zitten. Hier schrikt ze echter wel van, want het was niet haar bedoeling dat iemand haar hier zo zou zien zitten. "Sorry ik wilde je niet laten schrikken, maar is alles wel oké met je? Je bleef namelijk zo lang weg dat ik even bij je wilde komen kijken."