Nieuw bij #Likeme

Deel 7: Leugentje om bestwil

De volgende dag is weer een opname dag. Toen Maksim Pommelien zeg is hij gelijk naar haar toe gegaan of beter gezegd naar haar toe gerent. Hij moet weten wat er aan de hand was met Lotte. Hij heeft er zelfs niet zo goed door kunnen slapen. Hij had wel een berichtje kunnen sturen, maar misschien was dat iets te onpersoonlijk als er iets heel ergs met Lotte aan de hand zou zijn. "En heb je nog met haar gepraat gisteren?" fluistert hij zodat niemand anders het kan horen. "Ja, het gaat nu al een stuk beter met haar hoor. Er was niks ergs aan de hand. Gewoon het maandelijkse vrouwen probleempje, snap je?" liegt Pommelien. "Is dat echt het enige?" vraagt hij nog steeds een beetje bezorgd. "Ja niets om je zorgen over te maken. Het verschilt gewoon per vrouw hoe je erop reageert en dat ze zo wit was komt denk ik gewoon door het bloedverlies in combinatie met de stress voor de draaidag. Als het minder wordt dan trekt het vanzelf wel weer bij." "Gelukkig maar, waarom had ze dat niet gelijk kunnen zeggen eigenlijk? Dat zou een hele hoop gedoe bespaard hebben." "Niet iedereen loopt er zo mee te koop hoor. Sommige vrouwen dan wel omdat ze gewoon aandacht willen en zich daardoor extra zeurderig gedragen, zodat de mannen alles voor hun doen, maar Lotte is gewoon niet zo." "Hahaha misschien ook maar beter dat ze niet zo is. Anders zouden de mannen hier op de set het nog zwaar krijgen." lacht Maksim. "Yes hij geloofd het" denkt Pommelien in haarzelf.

Lotte heeft gemerkt dat Maksim bij Pommelien stond. Waarschijnlijk ging het gesprek over haar. Als Maksim bij haar weg loopt gaat ze naar haar toe. "Hey" zegt ze. "Maksim vroeg net of ik wist wat er met je aan de hand was. Ik heb gezegd dat je last had van je vrouwen probleem en dat gecombineerd met de stress zorgde ervoor dat je er wat witjes uit zag. Dus als hij er nog iets vraagt over vraagt weet je waar je over moet liegen. Hij gelooft het namelijk helemaal" zegt Pommelien. "Echt wel een goede leugen. Bedankt dat je trouwens voor me liegt. Ik weet dat het moeilijk is om te liegen en ik wil eigenlijk ook helemaal niet liegen." "Ach maak je daar maar geen zorgen over. Een leugentje om bestwil mag toch altijd?" "Ja, waarschijnlijk wel, maar toch voel ik me er een beetje schuldig over tegenover Maksim."

"Waar voel je je schuldig over tegenover mij?" vraagt Maksim die haar laatste woorden heeft opgevangen. De meiden schrikken ervan dat hij plotseling achter hen staat. Lotte moet snel wat verzinnen voordat ze antwoord geeft. "Ik ehm, voel me toch een beetje schuldig over gisteren dat ik zo afwezig was tegenover jou. Terwijl je me alleen maar probeerde te helpen." Feitelijk liegt ze hier niet alles. "Dat maakt helemaal niets uit hoor. Ik maakte me alleen een beetje zorgen om je, maar Pommelien heeft me gezegd wat er was. Dus het is helemaal oké hoor. Je moet je er echt niet schuldig over voelen. Weet wel dat als je je niet helemaal lekker voelt je het ook altijd tegen me kunt zeggen. Ik weet misschien niet overal raad mee, vooral als het om van die vrouwen probleempjes gaat, maar ik kan altijd iets proberen."

"Heel erg lief Maksim" antwoord Lotte. "Geen probleem, ik ben blij dat het goed met je gaat. Ik was al bang dat er iets ergers aan de hand was. Dat je het hier helemaal niet leuk vond of dat ik iets verkeerds had gedaan." "Nee tuurlijk niet, jij bent juist alleen maar heel erg lief voor me geweest en hebt me hier helemaal weg wijs gemaakt." Maksim geeft haar een knuffel. Pommelien kijkt met een glimlach toe. "Ik voel gewoon dat dit wel eens tot iets moois kan uitbloeien tussen die twee. Hopelijk ook best snel en niet dat we daar een eeuw op moeten wachten" denkt ze.

Als ze elkaar loslaten kijkt Maksim ook even naar haar. "Waarom lach je zo?" vraagt hij. "Niets, ik ben gewoon blij vandaag. Mag dat soms niet?" "Jaja dat ken ik intussen al wel ja. Lotte is zou maar uitkijken, want voor je het weet heb je iets op je rug zitten. Een papiertje bijvoorbeeld met de tekst dat je raar bent of zoiets" grapt Maksim. "Ho ho deze keer heb ik helemaal niets gedaan. Ik ben gewoon oprecht blij." "Nou ik hoop het maar."

Dank komt Francisco aangerend. "Jongens hebben jullie het al gehoord?" vraagt hij enthousiast. De andere drie kijken hem vragend aan, omdat ze geen idee hebben waar hij het over heeft. "Ik mag vandaag mijn eerste zoen scène opnemen met Aaron." "O planeet Yemas komt tot leven" zegt Pommelien. Die blij is voor hem. "Het voelt zo raar an de ene kant, maar ook gewoon heel vertrouwd. We kennen elkaar al jaren dus het is gewoon zo leuk om te doen. Ik denk ook niet dat ik er ongemakkelijk van ga worden." Fran wil nog meer vertellen maar dan roept de regisseur dat ze zich klaar moeten maken voor de opnames. Pommelien en Francisco lopen voorop, met Lotte en Maksim achter hen aan. "Nou ik ben benieuwd of jij ook zo enthousiast gaat zijn over je eerste zoen scène" lacht hij. "Nou ik denk niet zo overdreven, maar het zal hopelijk ook wel goed komen. Hoe is dat eigenlijk voor jou om met Pommelien te moeten kussen" vraagt Lotte. Stiekem hoopt ze dat Maksim het helemaal niet leuk vindt om te doen. "Ja het is een beetje gek. We hebben het nu al wel vaker moeten doen. Maar het is niet een echte zoen en we kennen elkaar al zo goed als vrienden, dat het inderdaad niet ongemakkelijk is zoals Fran net zei. Toch voelt het soms een beetje raar. Alsof je met je zusje aan het kussen bent." Lotte knikt. "Hoezo wilde je dat eigenlijk weten?" "O ik was gewoon benieuwd" antwoord Lotte.