Chapter 25
နောက်တစ်နေ့တွင်ကျင်းပမည့် ထိပ်ဆုံးနေရာအတွက်တိုက်ပွဲက ဂိုဏ်းထဲမှလူအားလုံး၏ အာရုံစိုက်မှုကို ရရှိထားသည်။ နှစ်ဖက်လုံးက အင်အားချင်းညီမျှသည့်အတွက် အချိန်အတန်ကြာအောင် တိုက်ခိုက်နေပြီး ကြည့်ရှု့သူများကို အံ့အားသင့်သွားစေနိုင်သည့် များပြားလှသည့် မန္တန်များကို ထုတ်ပြနေသည်။
အကြီးအကဲများနေရာတွင်ထိုင်နေသော စုပိုင်ချယ့်၏ အကြည့်က အနည်းငယ်ပြောင်းလဲသွားသည်။
ထုံရှီးကပြောလိုက်သည်။
" ကျိုးရွှမ်လန် အမှားလုပ်တော့မယ်..."
[ ကိုယ့်စိတ်ထင်ပြောရရင် ထုံရှီးက ဝိညာဉ်လိုမျိုးပဲထင်တယ်၊ စုပိုင်ချယ့်တစ်ယောက်တည်းကပဲ သူ့အသံကိုကြားရမြင်ရတာမျိုးဖြစ်လောက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ ယောကျာ်းမိန်းမဆိုတာလည်း မပြောထားတဲ့အပြင် စုပိုင်ချယ့်ကလည်း သူခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေမယ့် သူ့ကိုကြောက်နေရတာမျိုးမဟုတ်လို့ လောလောဆယ် မင်းနဲ့ငါ လို့ပဲ သုံးနှုန်းထားလိုက်ပါတယ် ]
" ဘယ်သူကမှ သူ အနိုင်ရမယ့်လို့မထင်တဲ့ ဒီလိုအင်အားကြီးပြိုင်ဘက်မျိုးနဲ့ တိုက်ခိုက်နေရတဲ့အချိန်မှာ မင်းက သူ့ကိုယုံကြည်ပြီး သူ့ဘက်ကရပ်တည်ပေးရမယ်၊ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ မင်း သူ့ရင်ထဲကို ရောက်နိုင်မှာပါ..."
စုပိုင်ချယ့်က အေးတိအေးစက်ဖြင့် နှာမှုတ်လိုက်သည်။
" ရှင်းအောင်တော့ပြောထားမယ်နော် ဒီတစ်ခါက မင်းရဲ့စကားကိုနားထောင်တာ နောက်ဆုံးအကြိမ်ပဲ..."
သူ ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။
ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ရင်ပြင်ပေါ်မှ အံ့ဩတကြီး အော်သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။
ကျိုးရွှမ်လန်က ရုတ်တရက် အမှားလုပ်လိုက်မိသောကြောင့် မရေမတွက်နိုင်သော ဓားချီဓာတ်များပါဝင်သည့် လက်ဖဝါးတစ်ချက်က သူ့ကိုထိသွားသည်။ သူ ဤတစ်ကြိမ်တွင် မရှောင်လိုက်နိုင်သောကြောင့် မြေပြင်ပေါ် ဘုန်းခနဲ လဲကျသွားသည်။
" အရှုံးကို လက်ခံပြီလား..."
လင်မူရှန်းက လက်ထဲတွင်ဓားကိုင်လျက် ချဉ်းကပ်လာသည်။
