KAN KADER (+18)

7.BÖLÜM - KAPANA KISILDIK

Sana bakan bu gözleri kan bürüdü
Bana göre bugün intikam günüdür

Gözümden düştüğün an - sancak

❤⛓🖤

Gördüğüm son şey ise, benimle beraber kanlar içinde yere yığılan Emirdi.

♧♧♧

İzlediğim filmleri hatırladığımda, karakterlerin bana güven verdiğini görüyordum.

Biri kaçırılsa, polis gelir harika bir plan kurar ve ne olursa olsun onu kurtarırdı.

Biri ölüm döşeğinde olsa, doktor gelir yumruklar atar, elektroşoklar basar, anlamlı sözler söyler tam herkes vazgeçmişken, hastayı hayata döndürürdü.

İzlediğim dizilerde ki insanlar, yerlerinin hakkını veriyordu. Ona güvenen insanları yarı yolda bırakmıyor ve bir başlarına kalmalarrına izin vermiyorlardı.

Bu tür insanlar sadece filmlerde mi yer alırdı? Gerçekte böyle kişilerin olması imkansız mıydı?

Hayır, sanmıyorum. Çünkü ben, Harvey'in son nefesini verdiği ana kadar Peperonni'yi yüz üstü bıraktığını hatırlamıyordum.

Çünkü ben, a, bir dakika örnek vereceğim insan sayısı bu kadardı. Çünkü benim hayatımda Harvey'den başka hiç kimse olmamıştı.

Ama Emir...Emir beni, ben sokaklarda dayak yerken kurtarmak zorunda olmasa bile gelip kurtarmıştı.

O gece geleceğine dair olan sözünü bana değil Harvey'e vermişti. Ve Harvey ölse bile sözünü tutmaktan vazgeçmemişti.

Aramızdan bazıları sözlerine sadıktı. Ama ben, o bazısı içinde değildim.

Ben, plana sadık kalmayıp her şeyi yerle bir etmiştim. İşimi, yanımda olan tek insana tercih edecek kadar gözüm kararmıştı.

Belki de ben her zaman böyle bir alçaktım. Ama bunu ortaya çıkartacak fırsatım olmamıştı hiç.

♧♧♧

Gözlerimi yavaş yavaş araladım. Bilincim yerinde değildi. Nerede olduğumu, buraya nasıl geldiğimi bilmiyordum. Hatta gözlerim açılmaya devam ettikçe, ardı kesilmeksizin sorular yağmaya başladı üstüme.

Dün gece neler olmuştu? Sorusunu sorarken bir elim boynuma bir elim belime gitti.

Kolyem ve silahım yerindeydi.

Dün diyorum çünkü gözlerimi açtığımda gözüme ilk, güneşin keskin ışık huzmeleri çarpmıştı. Sol elimle yüzüme gölge düşürmeye çalışırken, başımın arkasında şiddetli bir zonklama hissettim.

Acıyla inleyip, olduğum yere eğildim. Sağ elimi yavaşça ağrayan yere götürdüm. Saçlarımın altında, ensemin tam üstünde koskocaman bir bez bantlanmıştı.

Elimle bezin boyutunu ve şeklini öğrenmeye çalıştım. Stirelize edilmiş açık yara beziydi bu. Yaram öyle çok sızlıyordu ki, ağrı gözlerime ve çeneme yayılmaya başladı.

Başımı dizlerimden kaldırıp aval aval etrafa bakındım.
Burası benim evimdi!

Olmayı beklediğim en son yerde, neredeyse sağlam olarak uyanmak kafamı iyice karıştırdı.

Dün gece, dün gece en son ben Emir'i o üç şerefsizden kurtarmak için silah sıkmak üzereydim, evet.

Ondan sonra, birden darbe yediğimi hissettim. Zaten anında bayılmışım.