NASİBİM

Parti -Özel bölüm-

Evet korktuğum başıma gelmişti. Yahya tam karşımda mavi boncuk gözleri ile bana bakıyordu, söylediklerimi Amine'nin duymasını istemiştim. Yahya'nın değil :(
Yahyaya baktım o da bana bakıp yutkundu biraz gözleri dolmuş ve birazda kızarmıştı sanki
Ben bişey demeden kafamı öne eğdim o da zaten sınıftan çıktı.

" Sen varya hayatta ki tek dostunu kaybettin! Bundan sonra senin Amine diye bir dostun yok! Beni babandan dayak yediğinde bile yardım için arama!"

Bunu söyleyen en yakın dostum Amine idi!

Amineye döndüm birden gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Ağlarken konuşmak hatta sesinin titremeden konuşması zulüm gibi çok zor bişeydi öyle de oldu titreyen sesim ile zar zor konuşabildim.

Canımı yakmıştı bu sözleri. Bağırdım.
' S sus ! S sus diyorum s sana!'

Amine öfke dolu gözlerle bana bakıyordu.

İ-i İki yardım edince kendini bişey mi sandın h ha? Yaptığı yardımı yüzüme vurması da neydi öyle?

Amine benim kalbimi kırmak istemiyordu mimiklerinden belliydi.
Sırf ben onu kırdım diye o da benden sinirini çıkarıyordu ama yine de baba konusunu açıp beni ordan vurması ona asla yakışmamıştı. Sınıfı terk ettim. Eve gidince de hiç yazmadım amineye. Amine de beni arayıp sormamıştı zaten. Sanırım gerçekten bitti arkadaşlığımız?
Artık korkmuyorum. Bitecekse bitsin. Artık gözüm hiç bişeyi görmüyor. Ne baba ne ana ne aşk ne arkadaş! Ne de din? Ne için yaşadığım bile belli değil? Allâh beni sevseydi, annemi sevseydi bize yardım eder o kahrolasıca babamdan kurtarırdı bizi! Kurtarmadı! ..

Kendi kendime " düşünce ve isyan" arası bir siste homurdanıp dururken çoktan ertesi gün olmuştu bile. Parti günü!
Çok heyecanlıydım. Çok şık, etkileyici ve akıllı olmam lazımdı. Annem bu gece ananemde kalıcaktı bende o gelene kadar partiye gidip gelicektim. Yeşil saten elbisemi giydim. Sarı ve kumral arası olan saçlarımı bir güzel taradım. Topukluları da giydim. Saçlarımı topuz yapmak istiyordum aslında ama gögüs dekoltesi vardı, rahat olamadım saçlarımı açık bırakmaya karar verdim.