TEN IS

H38. Fifalosophy

Pov Milo

Ik trek mijn rugzak op mijn rug en wacht bij de rij voor de attractie. De laatste van vandaag. Matthy staat iets verderop. Om hem heen hangt een groep jochies van denk ik 2 of 3 jaar jonger dan ik, die met hem op de foto willen. 'Ey Milo' hoor ik naast me. 'Mag ik met je op de foto?' Vraagt een jongetje met een shirtje van Chelsea en een groene winterjas aan. 'Ey, ja tuurlijk' zeg ik. Hij geeft een vriend van hem zijn telefoon en komt naast me staan. Ik leun een beetje naar hem toe en steek mijn duim op. Er word een foto gemaakt. 'Thanks' zegt hij blij. 'Geen probleem, en goed shirtje' zeg ik lachend. 'Jaa, m'n favorietje' zegt hij. 'Houden zo' zeg ik. Ze lopen weer door. Matthy komt, met nog een aantal kinderen die achter hem aan lopen, naar me toe. 'Oké jongens, ik ga eerst even hier nog in, en dan doen we gewoon een groepsfoto nog met iedereen die bij de uitgang zometeen staat, en dan moet ik er ook van door, ja?' Zegt hij tegen de kinderen die om hem heen nogsteeds aan het schreeuwen en springen zijn. 'Oké' roepen ze en ze rennen alvast naar de uitgang. Een paar rennen nog voor ons de rij in. Matthy komt naast me staan. 'Sorry, het duurt allemaal een beetje lang' zegt hij schuldig. Ik glimlach en schud mijn hoofd. 'Geeft niet maatje' zeg ik. En dat meen ik. Hij kan er niets aan doen, en ik ben allang blij dat ik hier bij mocht zijn. En zometeen brengt hij me gewoon naar huis, dus dit is wat er ook gebeurd echt de beste dag uit mijn leven. 'Kom je?' Vraagt hij dan terwijl hij zijn pet beter op zijn hoofd drukt en zijn kin begraaft in de bovenkant van zijn jas. Hij steekt zijn handen in zijn zakken en loopt achteruit de rij in terwijl hij me aankijkt. Ik loop achter hem aan. 'Waar zijn Rob enzo trouwens?' Vraagt hij dan. 'Weet niet, die gingen nog naar binnen daar' zeg ik. 'Niet eens op ons wachten tsss' zegt hij. Ik grinnik. 'Ja, maar 't is ook niet best met dat kindernest dat je aantrekt' zeg ik lachend. 'Moet jij zeggen, sommige zijn ouder dan jij' zegt hij en hij prikt in mijn borstkas. Ik kijk even omlaag en glimlach dan beduust. Hij heeft helaas wel gelijk. 'Maar gelukkig ben je niet zo irritant, en gewoon wel chill' zegt hij dan terwijl we door lopen in de rij. Ik moet moeite doen om niet keihard te gaan glimlachen door die woorden, en rood te worden. Hou je in Milo. Hij vindt je chill, dat moet je niet verpesten.

Wanneer Matthy dan eindelijk de groepsfoto heeft gemaakt en het laatste kind ook van zich af heeft geschud lopen we richting de uitgang. Matthy heeft zijn telefoon tegen zijn oor aan om Robbie te bellen, die we ondertussen al een uur geleden zijn kwijtgeraakt. 'Oh, ja is goed, dan gaan Milo en ik nu naar huis' zegt hij. 'Ja ik breng hem... Nee, hij woont echt vlakbij mij dus kan prima' hoor ik hem praten aan de telefoon. Ik glimlach en kijk even naar mijn voeten. We lopen richting de parkeerplaats. Matthy heeft opgehangen intussen. 'Hij staat hier al, optijd zijn heeft zo zijn voordelen' zegt hij terwijl hij de zwarte polo aanwijst. Ik grijns en loop naar de bijrijders kant om in te stappen. Matthy stapt ook in en gooit zijn jas op de achterbank, waarna hij de sleutels in het contact steekt. 'Zeuuu...' zegt hij als hij achteruit rijdt om uit de parkeer plek te komen. Ik doe mijn gordel om en kijk even naar hem. Hoe hij om zich heen kijkt om te zien of het wel goed gaat, en dan vooruit kijkt terwijl hij schakelt om vervolgens vooruit de weg op te rijden. 'Wil je snoep trouwens? Zitten in dat vakje daar' wijst hij. Ik haal mijn hand uit mijn jaszak en open het dashboard kastje, waar inderdaad 4 zakken snoep liggen. 'Zo lok jij dus kinderen in je auto' zeg ik grappend. 'Ja, moet je nagaan dat het dit keer niet eens nodig was' zegt hij lachend. Ik schiet in de lach. 'Nou open met die zak, ik wil snoep' roept hij dan. 'Oh je wilde zelf gewoon? Zeg dat dan gelijk' zeg ik en ik scheur een zak apenkoppen open. Matthy graait er een hele hand uit en stopt ze een voor een in zijn mond.

De hele rit praten we nog een beetje na over de dag, over de leuke dingen en de vervelende dingen, en over op welke middelbare school ik zit en dat hij vroeger naar dezelfde supermarkt ging als hij een tussenuur had. Ik geniet van de hele autorit, net zoals ik van de hele dag heb genoten. Het feit dat ik hem aan kan kijken, met hem kan praten, hem kan horen lachen om mijn grappen. Ik droomde dat dit echt zou gebeuren, en kan me haast niet beseffen dat ik nu echt naast hem in de auto zit.

Uiteindelijk draait Matthy mijn straat in en stopt hij voor het huis dat de navigatie aangeeft als mijn huis. Een gevoel van leegte overspoeld mij als ik denk aan dat het nu bijna is afgelopen. Hij zet de auto even uit en kijkt me aan. 'Leuk huisie hoor' zegt hij lachend. Ik kijk hem grinnikend aan en knik. 'Zeker, woont heel goed' zeg ik en ik klik mijn gordel los. 'Nou, ik vond het echt gezellig, en thanks voor het thuisbrengen' zeg ik dan terwijl ik de deur open. 'Ja, ik vond het ook heel gezellig, we moeten echt vaker dingen gaan doen samen' zegt hij. Mijn hart begint sneller te kloppen. 'We spreken binnenkort wel weer wat met z'n allen af' gaat hij zonder iets te meer ken verder. Ik steek mijn duim op. 'Is goed, ik ben er zeker bij dan' zeg ik. 'Ja gezellig, ik spreek je later, nou doei Milooo' roept hij dan nog. 'Later Matt' zeg ik lachend en ik sla de auto deur dicht waarna ik naar de stoep loop. Ik zwaai hem nog even na en hoor hem nog toeteren. Voor even blijf ik gelukzalig kijken in de richting waar de jongen net verdween, terwijl de woorden die hij net sprak nog eens herhalen in mijn hoofd. Ik ga hem gewoon nog vaker zien. Dit was niet de enige keer, er komen meerdere keren.

Dan loop ik naar de achterdeur, die overdag gewoon los is, en trek hem open. Ik schop mijn schoenen uit en gooi mijn jas en tas in een hoek bij de deur, waarna ik verder door het huis loop. Mijn vader zit in de woonkamer tv te kijken. 'Hey' zeg ik blij. 'Hey jongen' zegt hij zonder op te kijken. 'Hoe was ie?' Vraagt hij dan toch. 'Ja echt super gezellig, heb de hele dag met Matthy en Robbie en Raoul dingen gedaan, en Matthy woont hier dus best dichtbij dus hij wilde me wel thuisbrengen. Hij had de hele dag wel allemaal kinderen om zich heen hangen die een foto of een handtekening wilde maar dat maakt niet uit. Het was echt zo gezellig. Matthy is ook echt vet aardig in het echt en we kunnen echt goed lachen over vanalles' vertel ik enthousiast. Mijn vader glimlacht en kijkt me even aan. 'Matthy is die blonde toch?' Vraagt hij dan. Ik knik hevig. 'Ja, die Fifalosophy op YouTube heet' zeg ik. 'Die waar je toen over vertelde dat je tegen hem een potje mocht doen voor een video waar je toen zo blij over was?' Vraagt hij. Ik knik weer enthousiast en besef me dat ik toen daar al zo blij over was, en nu ben ik gewoon samen met hem een hele dag naar Walibi geweest. Ik zie mijn vader aandachtig knikken en grijnzen. 'Nou mooi dat het leuk was jongen'.