TEN IS

H1. Als Thuis

Milo pov

TIOD Open. Een van de weken in het jaar waar ik het meest naar uit kijk. Een week lang zon, gezelligheid, bieren vooral veel tennis. Al 17 jaar de sport waar ik voor leef. En op de laatste dag ben ik ook nog eens jarig. Kortom, dit word een topweek. Ik heb vooruitgewerkt met de social media posts, en alle vakantie's en opnames zoveel mogelijk om deze week heen gepland, en nu hoef ik alleen nog maar twee ochtenden op kantoor te komen. Voor de rest ben ik van sochtends vroeg tot savonds laat op de tennisbaan te vinden.

Nog twee dagen en dan begint het, op zaterdag, en dan tot volgende week zondag. Ik zit nu 5 jaar in de organisatie, dus ik maak ook de volledige negen dagen mee. Vanavond zijn de voorbereidingen, alle schema's worden gemaakt en de laatste voorbereidingen voor het eten, drinken en de sponsors worden gedaan. Ik stap de auto uit. Mijn ouders huis ligt er rustig bij. Alsof ik nooit ben weg geweest. Ik open de voordeur. 'Hallo?' Roep ik. Niks te horen. Mijn huis is lekker koel vergeleken met de temperatuur buiten. Ik loop naar de deur naar de tuin. Mijn ouders zitten buiten in het zonnetje. 'Heee' zeg ik blij. Mijn moeder kijkt op. 'Heey Miel, kom lekker zitten jongen' zegt ze en ze schuift een tuinstoel erbij. 'Is Jiska er nog niet?' Vraag ik. 'Die komt straks, blijf je vanavond hier slapen of ga je weer naar Utrecht?' Zegt mijn moeder. 'Ik blijf denk ik hier, en morgen moet ik nog naar kantoor de hele dag, maar daarna kom ik weer hier' zeg ik. 'Vanavond voorbereidingen toch?' Vraagt mijn vader terwijl hij een slok bier neemt. Ik knik en zucht. Dan glimlach ik. 'Zin in?' Mijn moeder legt haar handen even op mijn been. Ik knik. 'Ja, heel erg veel. Nu we ook weer alles mogen enzo' zeg ik. 'Mis je dan nu Charlotte niet?' Vraagt ze dan vervolgens serieus. 'Mam... ik denk echt niet meer bij elk ding aan haar hoor' zeg ik een beetje geïrriteerd. Een tijdje geleden is het uit gegaan met mijn vriendin, Charlotte. Aan het begin had ik het daar wel moeilijk mee. Maar ondertussen ben ik het eigenlijk al wel weer vergeten, alleen mijn moeder denkt dat ik er nogsteeds mee zit. 'Nou, je weet maar nooit. Niet dingen opkroppen he lieverd, als je-'. 'Mam.. nee ik mis haar niet meer, en dit is trouwens iets wat ik altijd zonder haar heb gedaan, ik heb er juist nu heel veel zin in' zeg ik. Mijn moeder haalt haar schouders op. 'Biertje?'. Ik knik. Mijn moeder staat op en komt een paar seconden later terug met een koud flesje Grolsch.

Na het eten loop ik het stukje naar de tennisbaan. Een wandeling van een paar minuten. Dat is het voordeel aan bij mijn ouders slapen, de tennisbaan is vlakbij. Mijn kamer is ook nogsteeds hetzelfde, wel iets opgeruimder, maar mijn oude bed staat er nogsteeds. Ik loop het terrein op. Er spelen een paar mensen op de banen, in de avond zon. Ik kijk er even naar terwijl ik richting het kantoor loop. In Corona tijd hebben veel mensen geld gedoneerd aan onze club, dus de club inclusief het kantoor is redelijk geüpgraded. We hebben nu een echte balie in plaats van tafels, een kantoortje en een van de kleedkamers is omgetoverd tot een bar met een keukentje, dat scheelt weer met het koken.

'Boe'. Ik draai me om en kijk recht in het lachende gezicht van Joeska, mijn beste vriendin op de club. 'Hey Miel' zegt ze dan. 'Hey joes' zeg ik glimlachend en ik zet mijn zonnebril af. Ik heb Joeska in de afgelopen tijd weer meer gezien, sinds ik ineens veel tijd over had omdat ik niet een vriendin had waar al mijn tijd naar uit ging. Ze is al bijna mijn hele leven mijn beste vriendin en ze kent me door en door. Zelfs dingen die ik liever niet vertel aan de jongens weet ze. Iemand waar ik altijd bij terecht kan, maar waar ik ook goed mee kan lachen. Bijna een soort tweede zusje. 'Hoe is ie?' Vraagt ze terwijl we samen verder lopen. 'Prima, druk gehad want ik heb zoveel mogelijk vooruit gewerkt, maar ik ben er' zeg ik. Ze knikt. 'Ben ik blij mee, dat je er bent, gewoon weer lekker TIOD Open zoals het altijd was' zegt ze en ze slaat een arm om me heen. Ik lach. Ze heeft gelijk. De warme zonnestralen en de geur en geluiden van de tennisbaan geven me altijd zo'n goed gevoel. Ik kom hier elke week voor mijn training, maar nu we eindelijk weer echt een toernooi week zonder regels mogen geven voelt het toch wel echt nostalgisch. Dit voelt als thuis.

Als we binnen komen zitten Jannes, de voorzitter, en de andere committee leden met een biertje in het kantoor. 'Aaaaah kijk, Peppie en Kokki zijn er ook. Nog gelukt met vooruit werken Milo?' Vraagt Jannes. Ik knik. 'Zekers, ik hoef alleen nog twee ochtenden op kantoor te zijn, verder is mijn hele week vrij' zeg ik en ik ga zitten op een van de rieten stoelen. We krijgen meteen beide een biertje in onze handen gedrukt. Tijdens het maken van de schema's komt Jannes naar me toe. 'Milo, jij wilde dit jaar wel alles vloggen toch?' Vraagt hij. Ik knik. We hebben eerder gevlogt met alle leden van de organisatie, om de beurt. Maar dit jaar wilde Jannes graag dat ik de 'hoofdvlogger' zou worden, omdat ik dat het beste kan, het is toch een soort van mijn werk. Het is dan de bedoeling dat ik hem s'avonds snel edit en online zet, om meer publiek te trekken voor de dag erna. 'Ga je vloggen Miel?' Joeska draait zich om. 'Dat werd me wel gevraagd ja' zeg ik. 'Mag ik dan helpen?' Vraagt ze blij. Ik grinnik. 'Ja joh, soms even vlog takeover van Joes' zeg ik. 'Wil je dan onze camera gebruiken of niet?' Vraagt Jannes en hij laat een kleine oude Sony camera zien. 'Ik heb zelf nog wel een aantal goede camera's liggen thuis' zeg ik. Jannes knikt. 'Dat was natuurlijk te verwachten van onze youtuber'.

Hey josti's
Ik ga in dit boek denk ik niet ellenlange A/N's schrijven aan het eind, maar vind het toch altijd wel ff leuk.

Dus hey, wat vinden jullie tot nu toe? Ik heb echt heel erg veel zin in dit boekie want Milo en z'n Tennisclub zijn echt m'n obsessie geworden de laatste dagen.

Laat het weten in de commentssssss

Love jullieeeee xxxxxx