ဒီနေ့ ဟန်ရဲ့ ဆေးရုံရက်ချိန်းမို့ မိုးည ရုံးမသွားဖြစ်ပေ၊ ဘယ်လောက်ပဲ အလုပ်တွေ စုပုံနေပါစေ ဟန်ရဲ့ ကျန်းမာရေးကိစ်စကိုတော့ အလေးစိုက်သူမို့ ထိုအရာနဲ့ ပတ်သတ်၍ ပျက်ကွက်ခဲ့တယ် ဆိုတာ မရှိခဲ့ပေ။
သူ ရေမိုးချိုးကာ ပြင်ဆင်ပြီးတဲ့ထိတိုင်အောင် ဟန်က မနှိုးသေးတာမို့ အောက်ထပ်ခဏ ဆင်းဖို့လုပ်လိုက်သည်။
အိမ်အကူအန်တီချိုက အစောကြီး ဟင်းပွဲတွေ ပြင်ဆင် အပြီးသတ်နေတာကြောင့် အန်တီချိုအနား သွားလိုက်ကာ...
"အန်တီချို အခုမှ ၇နာရီပဲ ရှိသေးတာကို အားလုံးပြီးနှင့်နေပြီလား၊ နောက်တခါ အိမ်မကြီးထဲ အစောမလာလည်း ရပါတယ်၊ မနက်စာလောက်ကတော့ ကျွန်တော်တို့ ကိုယ့်ဘာကိုယ် ပြင်ဆင်စားလည်း အဆင်ပြေပါတယ်"
"အဲ့လိုတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ သားရယ်
အဒေါ် မနက်အစောထတာ အကျင့်ပါနေလို့ပါ၊ ဒါနဲ့ ဟန်လေးရော မထသေးဘူးလား ၊ အဒေါ် ဒီနေ့ သူကြိုက်တဲ့ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲလေး လုပ်ပေးထားတယ်..."
"အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ? အငံရော လျှော့..."
"လျှော့ထားပါတယ် မိုးည လေးရယ်..."
ဒေါ်ချိုလည်း ဟန်လေးကို ဂရုစိုက်လွန်းတဲ့ မိုးညလေး အကြောင်း သိနေပြီးသားမို့ ထိုကောင်လေး စကားမဆုံးခင် ပြုံးကာ ဖြေလိုက်တော့သည်။
"အာ ဟုတ်ဟုတ်..."
"အဲ....ဟန်လေး နိုးလာပြီလား..."
အန်တီချို စကားကြောင့် မိုးည အပေါက်ဝကို ကြည့်လိုက်တော့ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာနေတဲ့ ဟန်...
လူကိုကြည့်လိုက်တော့လည်း ညအိပ်ဝတ်စုံ ဆံပင်စုတ်ဖွားနဲ့ မျက်နှာတောင် သစ်ထားတဲ့ပုံ မပေါ်...
"အစောကြီး နိုးနေတာလား ဒီနေ့..."
"ဖက်စရာ ကိုကိုမှ မရှိတော့တာ နိုးလာတာပေ့ါ...ကိုကို ဘာလို့ အစောကြီးထတာလဲ ၊ ညတုန်းက ပင်ပန်း"
"အဟမ်း!! အဟမ်း!..."
အန်တီချို ရှိနေတာတောင် ပြောချင်ရာ ပြောနေတော့ ကောင်လေးကြောင့် ချောင်းအကျယ်ကြီး ဟန့်ကာ ချိုးပြလိုက်တော့ အူလည်လည်လေး လုပ်ပြပြီး နောက်မှ သဘောပေါက်သွားဟန် သွားဖြီးကာ ရယ်ပြလာပြန်သည်....
