Selam kızlar nasılsınız, umarım iyisinizdir!
Sizi seviyorum, hadi iyi okumalar bol yorumlar bayyyi! 💙🐣👍🏻
***
Olabildiğince hızlı bir biçimde eve geçip hazırlanmış ve Ceylan'ların evine gelmiştim. Şimdi kapıdaydım, elimle saçlarımı düzelttim birkaç saniye ve ardından kapının zilini çaldım.
İçeriden gülüşme sesleri geliyordu erkekli kızlı. Ayak sesleri geldiğinde ufak bi heyecan kırıntısı hissetsem de umursamadım, ardından kapı açıldı ve karşımda gördüğüm kişiyle şaşkınlıkla dudaklarımı araladım.
"Hoşgeldin bro?"
Ryan.
Ryan Kent?
Ryan ingilizce söylemişti bunu, birkaç saniye gözlerimi kırpıştırarak baktım Ryan'a? Takım arkadaşım oldukça güler yüzlüydü, şaşkınlıkla içeriye adımlarken onu yanıtladım.
"Hoşbuldum Ryan."
Ama hala şaşkınlığımı da atamamıştım. Onun burada ne işi var diye sorgularken, Ryna elini uzattı, erkeksi bir selamlaşmanın ardından birlikte salona doğru ilerledik.
Onun harbiden ne işi vardı lan burada?
Gözlerim, Ceylan'ı ararken asla ama asla takım arkadaşlarımın neredeyse yarısını bu salonda bulmayı beklemiyordum elbette.
Çünkü ne alaka?
"Lan amınakoyayım, tüm takımı toplasaydınız bune?"
Kurduğum şaşkınlık dolu cümle hepsinin kahkahalara boğulmasını sağlamıştı, kenarıda duran Mert Hakan, bana doğru gelip omuzuma koydu elini.
Omuzumu sıkarken, sırıtmış ve "Kardeşim bu kadar kör olmıcaktın sen de, gözünün önünde neler dönüyor, görmüyorsun sonra böyle şaşırıp kalıyorsun ya!" kahkahayı da basmayı unutmamıştı.
"Ya Merdo ne diyorsun gözünü seveyim."
"Körsün diyor canımın içi."
Ceylan'ın sesiyle, hala şaşkın da olsam o ifadem silinmiş, yerini ise kocaman bir gülümseme almıştı.
Mert'den uzaklaşarak ona doğru ilerledim, "Ayıp oluyor ama." Başını sağa sola sallayıp sarılmak için yaklaştı, ben de hızlıca kollarımı beline sararak kendime çektim benden kat ve kat küçük olan bedenini.
Başımı hafif eğerek, boynuna gömdüğümde gözlerimi kapatmış ve derin derin nefesler almıştım, kokusunu daha net bir şekilde alabilmek adına.
Kıkırtısı kulaklarımı doldururken, ben de gülümsemiş ve ondan istemeye istemeye de olsa ayrılmıştım.
"Hoşgeldinnn."
"Hoşbuldum yavrum."
Mutfaktan gelen kızlar da gülerek bana hoşgeldin demişlerdi. Ceren'e kaydığında gözlerim, hafifçe kısarak baktım.
"Kim len senin manitan?"
Ceren gülerek omuz silkti, "Ya sence kim olabilir Samet, Allah aşkına şu kadroya bir bak ve söyle, kim olabilir? Mert abi mi aq?" onun bu sorusuyla, Deniz kahkaha atıp Mert'in yanına oturmuştu, ben onlara şaşkınlıkla bakarken, gözlerim salonda yayılmış, takım arkadaşlarımda dolandı.
Emre.
Altay.
Ryan.
Mert.
Ferdi.
Bu beşlinin bizim kızlarla olan alakasının alakasızlığı suratımı buruşturmama sebep olmuştu.
