Scemma

Deel 17: Gevecht met pannenkoekenbeslag en meer...

"Wil je trouwens nog iets eten voordat we straks gaan, we hebben nog wel even de tijd namelijk voordat ze terugkomen en voordat we moeten werken." "Wat heb je in huis?" "Tja dat weet ik eigenlijk ook niet, ik zal even kijken" zegt Emma een beetje lachend. "Ja, snap ik wel. Je bent hier al zo lang niet meer geweest."

Als Emma alle kastjes heeft opengetrokken en er dingen heeft uitgehaald, ligt bijna de hele voorraad op de keukentafel. "Ehm Emma, ik wil best iets eten hoor, daar niet van, maar zoveel honger heb ik nou ook weer niet" lacht Scott. "Weet ik, maar dan kun je in ieder geval iets uitkiezen. De keuze is reuze." "Zullen we deze pannenkoeken maken? Dan hebben we ons avondeten al op en kunnen we met een goed gevulde maag beginnen met werken." "Ja, vind ik helemaal prima." Emma pakt de spullen die ze nodig heeft en ze beginnen samen aan het mengen van het beslag. Vervolgens doen ze al wat beslag in een pan om de eerste pannenkoek te gaan bakken.

Als het in  de pan zit pakt Scott een lepel en schept er een beetje van het beslag op. "Wist je dat dit altijd heel erg lekker is?" vraagt hij. "Dat kun je toch helemaal niet zo eten? Daar wordt je ziek van." "Probeer nou maar gewoon." Emma opent al een beetje haar mond, maar voordat ze de kans krijgt om iets van het beslag te proeven. Duwt Scott de lepel zachtjes tegen haar gezicht aan.

Emma slaakt een klein gilletje. "O Scott, die krijg je terug." Ze pakt ook snel een lepel uit de bestek la en pakt er ook beslag mee uit de kom. Vervolgens gooit ze het goedje ook in zijn gezicht. Scott die hierdoor alleen nog maar meer moet lachen, pakt nog meer beslag en gooit het op Emma. Zo gaat het nog wel een tijdje door. Lachend stoppen ze, omdat er anders geen beslag meer overblijft. "Je zit helemaal onder." "Ja vind je het gek misschien? Je hebt dat zelf veroorzaakt hoor" zegt Emma gespeelt boos. "O is mevrouwtje nu boos op mij? Volgens mij heb ik ook de volle lading gekregen hoor." "Wat dacht je van mij dan?"

"Ja, jij zit ook helemaal onder." Hij haalt met zijn vinger iets beslag van haar wang af en likt het van z'n vinger. "Nu ben je nog lekkerder." "Ieuw, klef" zegt ze lachend. "Maar het is wel de waarheid." "Scott, zulke dingen moet je echt niet zeggen. Daar ga ik alleen maar van blozen." "Wat geeft dat? Je bent schattig als je bloost en bovendien zeg ik dit soort dingen wel omdat het gewoon zo is." Emma kijkt Scott diep in zijn ogen aan. Ze voelt zich helemaal smelten van binnen, zo'n gevoel heeft ze echt nog nooit gehad. Nou ja de laatste tijd wel een paar keer, maar deze keer is het nog erger. Niet dat zij het erg vindt want verliefd zijn is het beste gevoel van de wereld.

Emma kan zich dan ook niet weerhouden en geeft Scott een korte kus op zijn lippen. Heel even zijn ze beide in shock. Emma omdat ze niet weet hoe Scott hier op zou reageren en Scott omdat hij dit al zolang wilde. Al enkele seconden later voelt Emma zijn lippen dan al op de hare. Ze weten beide dat dit goed zit. Scott streelt tijdens de kus met zijn duim over haar wang. Als ze de kus lossen zegt Scott: "Dit had ik echt al veel eerder moeten doen." "Ja, ik ook. Ik wilde wel maar ik durfde niet. Ik was bang dat je me niet leuk zou vinden, of in ieder geval niet op die manier, maar ik ben mega blij dat jij hetzelfde voor mij voelt als ik voor jouw." "Ik ook" antwoord Scott met de grootste glimlach ooit op zijn gezicht en kust haar vervolgens weer.

Ze willen dat dit moment voor eeuwig zou kunnen duren, totdat er opeens een luid gepiep te horen is. Van schrik laten ze elkaar los. "O nee de pannenkoeken" zegt Emma geschrokken als ze naar de pan kijkt. Scott kijkt ook naar de pan en zegt: "Nou die ziet er echt verrukkelijk uit." Hij moet het een beetje harder zeggen dan normaal om boven het gepiep van de brandmelder uit te komen. Emma heeft al snel de pan van het vuur gehaald en zet snel een raam open. Na een paar minuten is het alarm gestopt en kunnen ze weer op een normale toon met elkaar communiceren.

"O waarom heb ik dat niet eerder gezien of geroken, nu kunnen we die pannenkoek weggooien en we hebben al niet zoveel beslag meer, omdat het door de hele keuken heen ligt." "Je was te druk bezig met andere dingen" zegt Scott die achter haar is gaan staan en zijn armen om haar heen slaat. Daarna drukt hij een kusje op haar wang. "We hebben nog wel iets beslag over. Misschien niet meer voor twintig pannenkoeken, maar zeker nog wel voor een stuk of 4, 5 of 6." "Ja je hebt gelijk."

Ze doen nog een poging om een nieuwe pannenkoek te bakken en deze keer letten ze beide wel op de pan. Na een tiental minuten zijn er toch nog 5 pannenkoeken uit het beslag gehaald. Emma had tussendoor nog even snel een doekje over de eettafel gehaald die ook was besmeurd met het beslag, zodat ze eraan kunnen eten. "De rest ruim ik straks wel op, maar nu eerst even lekker iets eten." Scott is inmiddels al aan de tafel gaan zitten en Emma zet twee borden op tafel. "Ik ga nog even wat frisdrank uit de kelder halen. Begin maar vast hoor" zegt Emma en ze loopt weg.

Scott ziet dat hij drie pannenkoeken op zijn bord heeft en Emma maar twee. Hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. "Heel lief van haar maar dat hoeft echt niet, we moeten wel alles eerlijk delen" denkt hij. Hij snijdt een pannenkoek door de helft en legt een helft op het bord van Emma. Vervolgens pakt hij de stroop en maakt hij een figuurtje op haar pannenkoek.

Het is een mooi hartje....