Scemma

Deel 11: Belangrijke gesprekken

"We gaan ervoor zorgen dat je extra hulp krijgt bij het leren, zodat je niet blijft zitten en het jaar over moet doen" zegt meneer Wolfs. "Klopt, daarom zal je plaats in de klas voorlopig niet veranderen. Na wat overleg met het schoolbestuur hebben we ook besloten dat je bijles krijgt en je laatste toets van Nederlands mag herkansen. Daar had je namelijk best een laag cijfer voor" mengt meneer Botty zich ook in het gesprek.

"Fijn dat ik die mag herkansen, ik ga echt mijn best doen om er een heel goed cijfer voor te halen" zegt ze. "En ik ga je daarbij helpen" zegt Scott. "Fijn dat dit dan zo goed als geregeld is. Emma ik zal je nog een keer spreken als ik de bijles uren weet" zegt Botty. Emma knikt.

"Emma nog even over thuis. Moet ik met je ouders gaan praten?" vraagt meneer Wolfs. "Nee, dat wil ik niet. Zij hebben mij uit huis gezet en dat hoef jij niet voor me op te lossen. Misschien ga ik ooit nog met ze praten, maar nu en voorlopig nog niet. En kunnen we daar nu over ophouden. Ik heb geen zin om over ze te praten of aan ze te denken."

"Ja, dit is alles wat ik even met jullie wilde bespreken. Geniet nog even van jullie pauze. En Scott zorg je een beetje voor haar?" "Ik ben toch geen klein kind meer?" "Nee, dat weet ik maar toch." "Tuurlijk meneer Wolfs, ik zal een beetje op haar letten" zegt Scott.

"O en nog een ding. Ik ben vanmorgen mijn straf vergeten, maar ik zal de rest van de week eerder op school komen en ik neem de straf van Merel ook op me, ze was er namelijk vanmorgen wel." Meneer Botty en meneer Wolfs weten allebei even niet zo goed wat ze zojuist gehoord hebben. De woorden hadden namelijk uit iedereens mond kunnen komen, maar zeker niet uit die van Emma.

"Hoezo wil je het voor Merel opnemen? Gisteren konden jullie elkaar de hersens wel inslaan" vraagt meneer Botty. "Ja het is ook niet eerlijk dat ik er vanmorgen niet was en ik heb geen zin in nog meer gedoe. Dus dit is mijn besluit en ik kom morgen vroeg wel om half 8 hierheen."

"Ik vind het goed van je dat je deze verantwoordelijkheid op je neemt Emma. Ik ben heel trots op je met hoe je met dit alles omgaat." "Dankjewel. Nu gaan we er wel weer vandoor dan hebben jullie zelf ook nog iets aan de pauze."

Ze lopen beide het kantoor weer uit. "Nou dat ging best wel goed toch?" vraagt Scott. "Ja" antwoord Emma. Voordat ze nog meer kan zeggen komen Caro, Vince, Yemi en Maria al op hun afgelopen. "Wat deden jullie bij Wolfs? O my god, hebben jullie weer straf? Wat hebben jullie gedaan? Worden jullie van school gestuurd?" ratelt Yemi aan een stuk door.

"Rustig Yemi, alles is oké we hebben geen straf, we moesten gewoon even wat bespreken" zegt Scott. "Wanneer willen jullie ons vertellen wat er aan de hand is?" vraagt Caro. "Hebben jullie tijd na school?" vraagt Emma. Iedereen zegt te kunnen en ze spreken af dat ze na hun laatste les samen naar een parkje in de buurt gaan.

"We hebben nu nog 5 minuten pauze, wat zullen we nu gaan doen?" vraagt Vince. "We kunnen nog wel even op de speelplaats gaan zitten" antwoord Maria. Iedereen stemt ermee in en gaat naar de speelplaats. Emma blijft even staan. "Scott, wacht even." De rest blijft hierdoor ook staan en niet alleen Scott. Vince zegt dan maar: "We zien jullie zo, wij gaan alvast." Vince weet wat er aan de hand is dus hij heeft ook alle begrip voor de situatie.

Als de vriendengroep uit Emma's zicht is verdwenen omhelst ze Scott. Hij schrikt best even, want dit is hij niet van Emma gewoon, maar het is het beste gevoel ter wereld. Als Emma hem weer loslaat zegt ze: "Dankjewel voor dat je me zo goed hebt geholpen net en hebt gezegd dat je moeder het ook goed vindt dat ik bij je slaap. Als je dat niet had gezegd had ik denk ik niet bij je mogen slapen." "Geen probleem en om eerlijk te zijn was dit ook een klein beetje uit eigen belang. Niet iedereen hoeft te weten dat ik niet meer thuis woon en leef op een dakterras." "Ja dat snap ik wel, maar alsnog bedankt en ook bedankt voor het feit dat je op me zou letten." "Ik laat je niet zomaar vallen hé." Scott legt even zin arm om haar heen. "Ik ben er voor je, altijd."

Na die woorden lopen ze samen naar de speelplaats. Vlak voordat ze bij hun vrienden aankomen haalt Scott zijn arm weer rond Emma vandaan.

"Hey, zijn jullie daar eindelijk" zegt Caro. "Ja, ik moest nog even naar het toilet" liegt Emma. "Ja klopt en ik heb even op haar gewacht." Emma glimlacht naar Scott, ze is zo blij dat ze hem heeft leren kennen.

Echt niet heel veel later gaat de schoolbel al en moeten ze naar de volgende les. Deze keer een les Frans. Er volgen nog heel wat lessen voordat de schooldag klaar is.

Als de vrienden in het park zitten begint Emma te praten. "Goed, ik vind het best moelijk om te vertellen wat er aan de hand is en ik ben er ook niet bepaald trots op. Ik wil niet dat jullie mijn een loser vinden. Maar ik ben uit huis gezet door mijn ouders, ze konden het niet meer verdragen dat ik zulke slechte cijfers haal. Gisteren zei Merel ook dat mijn ouders me vast een problemen kind zouden vinden. Dit kon ik even niet aan, ik moest bijna huilen. Dus toen ben ik naar de toiletten gelopen. Scott was even naar me toe gekomen, want hij wist al wel wat er aan de hand was. Toen het pauze was moest ik naar Wolfs omdat Scott aan Botty had verteld wat er aan de hand was. Ik ben daar heel boos over geworden toen ik dat hoorde, toen ben ik uit de school gelopen. Hierdoor werd iedereen bezorgd en daarom werd jij, Caro, gisteravond nog laat gebeld door Scott. Vanmorgen waren we bij Botty en Wolfs omdat zei een oplossing hadden bedacht. Ik krijg nu extra hulp op school voor het omhoog halen van mijn cijfers.
Zo dat was het in het kort samengevat" legt Emma uit.