"CHILDHOOD CRUSH"(COMPLETE)

EPILOGUE

CHILDHOOD CRUSH.

~SILENT AUTHOR POV~

Isang taon na ang nakakalipas nang pumanaw si Elisa, nahirapan man makabangon si ethan pero kinaya niya ito ngunit hanggang ngayon hindi parin napapalitan ang dalaga.

"Totoo naba i'yan Ethan Uuwi ka ng Palawan" tanong sakanya ni Hailey, si Hailey ngayon ay kasal na kay Jorex at pinag bubuntisin nadin nito ang kanilang magiging Anak.

Bilis ng panahon no'h parang kailangan lang iwas na iwas si Hailey sa kanya ngayon kasal na sila at mag-kakaanak na.

Halos lahat naman sila may asawa na at may anak na si Adam at Abella, ipinanganak lang nu'ng Isang linggo ang anak nila Cloud at Chanel at sila Ashley at Harvey Bagong kasal pa lang at sila Nalani at Jafarst naman pinag papatuloy ang buhay magkasama sa ibang bansa at syempre sila Loisa at Arcelo naman tamang Video call lang LDR sila pero uuwi naman si Arcelo dito sa pinas pag nakapag tapos na siya ng pag-aaral.

"Ate bye na" bitbit 'yung magamit ko ay umalis na ako ng bahay kailangan kona kasing makarating ng airport ayokong mahuli.

Makalipas ang ilang oras na biyahe  ni Ethan, ay sa wakas nakarating nadin siya ng Airport at inaayos lang 'yung mga Requirements na kailangan.

puntahan niya 'yung puntod ni elisa, bilang ang unang anibersaryo ng kamatayan nito masakit man para sakanya kailangan niyang tanggapin kahit sobrang sakit at walana siyang magagawa doon 'yun ang Desisyon ko.

At Maya maya lang ay nakarating na ng Eroplano si Ethan, tumingin siya sa mga ulap mula sa labas ng himpapawid.

Ayaw na niyang matulog sa Gitna ng Byahe ng eroplano nadala na siya sa trahedyang nag paghiwalay sa kanila ng dalawang taon.

*6hours*

Nandito na siya sa palawan pumunta siya sa isang Restaurant at bumili ng dalawang pag-kain hindi pa siya kumakain simula kanina konti lang 'yung dinala niyang gamit bibisita lang naman siya sa puntod ni Elisa, at papasyalin niya ang magagandang tanawin ng sa ganon ay mapawi ang kanyang lungkot.

~ETHAN POV~
Sumakay ako ng taxi doon muna ako pupunta sa puntod ng taong mahal ko siya muna ang uunahin ko.

Habang papalapit ako sa Sementeryo pasakit ng pasakit ang damdamin ko hirap tanggapin parang kahapon lang hinalikan lang kita ngayon wala kana masakit padin hanggang ngayon hindi ko parin matanggap.

Nandito na ako sa Sementeryo unti unti na akong lumalapit sa puntod ng mahal ko habang palapit mas lalong sumasakit.

Hanggang sa ito na n'ga nakita kona rin ang puntod niya.

"Salang ko musta kana? " umupo ako sa tabi ng lapida niya.

Tinatabunan na ng damo 'yung puntod niya kaya naisipan kong alisin ito.

"Dumi ng puntod mo salang ko" inalis ko 'yung mga damo habang tinatanggal ko 'yung mga damo unti unting pumapatak 'yung luha ko.

"Kain tayo mahal? " tinggal ko 'yung dalawang pagkain sa plastik na dala ko.

Binuksan ko 'yung isang pagkain at inilapag ko ito sa lapida niya at 'yung isa naman kinain ko simula nu'ng pumunta ako dito pa akong kain.

"Salang ko kain kana" habang kumakain ako hindi ko maiwasan ang umiiyak.

Tulala lang akong kumakain habang nakatingin sa puntod niya kung buhay ka lang sana edi mas masaya pa tayo sorry salang ko.

"Hintayin mo ako sa susunod na habang buhay hah" kaagad kong pinunasan 'yung mga luha ko.

"Miss na kita gising kana dyan oh paramdam kana saakin miss na kita e"

"I wish you here with me"

Kung maari lang maibalik 'yung nakaraan ginawa kona sana ang sakit mo.

Wala na 'yung Musika ko wala na 'yung mahal ko.

Pano ba umibig muli sa isang anghel?? Kung ikaw lang 'yung anghel ng buhay ko.

Sana naalala mopa lahat,sama walang hangganan ang istorya nating dalawa.

Hiwaga ng mukha mo hindi kona makikita pa' Elisa, bigyan mo ako ng lakas nang loob para makayanan ko ang lahat ng ito.

"Mahal hindi kita malilimutan kainin mona 'yung pagkain na dinala ko ah" nakangiting sabi ko.

"Happy Death Aniversary Salang ko"

"Bye na mahal ko" umalis na ako sa simenteryo at ang sunod ko namang pupuntahan 'yung dalampasigan pupuntahan ko 'yung tagpuan namin, kung saan dapat kami mag tatagpo.

Malapit lang naman dito 'yung dalampasigan kaya nilakad ko nalang.

Ang dami kong pupuntahan mahal ko sana magparamdam ka saakin kahit saglit lang.

Matagal na kita na miss sakit padin mahal ko e' sobrang sakit para akong dinudurog durog ang napaka sakit talaga.

"At ngayon salang ko tanaw kona 'yung tagpuan nating dalawa papalapit na ako salang ko sana salubungin mo ako, kaso pano 'yun mangyayari kung ang isang tulad mo ay isang larawan nalang"

"Nandito na ako mahal ko, sana lapitan mo ako at kalabitin" pumikit ako at may isang bata ang kumalabit saakin.

"Hi po ano po ginagawa niyo dito??" Tanong saakin nu'ng bata.

"Inaantay 'yung taong mahal ko" umupo ako at nakangiting tumingin sakanya, kamukha niya si Elisa.

"Nasaan po siya?" Tanong nu'ng bata.

"Heaven... " paiyak na sabi ko.

"Nasa piling napo siya ni Lord? " biglang sumimangot 'yung mukha nu'ng bata.

"Oo, tsaka ano ginagawa mo dito? " may nakakaalam pala ng Tagpuan namin sa pagkakaalam ko walang pumunta dito sa Kabilang bahagi lang sila dumadayo.

"Sabi ni mama mayroon daw inaantay 'yung tita ko sa lugar na ito" kumunot bigla 'yung noo ko.

"Tita??" Naka kunot noong tanong ko sakanya.

"Oo Ethan sinabi saakin ni ,Elisa ang lugar na ito" napalingon ako sa kaliwang bahagi ko.

"Ate Melissa "

"Kamusta kana? " lumapit siya saakin.

"Medyo ok lang ako" yumuko ako ayaw kong makita nila akong umiiyak.

"Mama hindi po siya ok" sabi nu'ng bata pamangkin pala siya ni Elisa, kaya pala mag ka mukha.

"I know sweetheart" sagot ni ate hindi ko sila kayang tignan ng diretsiyo ayokong makita nila akong nasasaktan.

"Ethan, pumunta kaba sa puntod ni Elisa? " pinunasan ko 'yung luha ko.

"O-po a-ate " mautal utal na sabi ko.

"Alam ko masakit padin hanggang ngayon" paiyak nadin si ate. "Pero wala tayong magagawa nangyayari na 'yung nangyari." tinapik ni ate Melissa 'yung balikat ko at nagpaalam saakin at umalis ka siya.

Mag isa nalang uli.

"Tamang tao, maling Tadhana"

~THE END~