Πότε Μαζί Σου!

Κεφάλαιο 2 : Η Ποδηλασία

Την επόμενη μέρα ξύπνησα και είδα πως ήμουν μόνη στην σκηνή . Βγήκα και είδα τα παιδιά να φτιάχνουν πρωινό

Σοφία : Καλημέρα
Χριστίνα : Καλημέρα Σοφία
Σοφία : Τι φτιάχνετε?
Χριστίνα : Αυγά με μπέικον
Σοφία : Ωραία

Έκατσα σε μια καρέκλα και βοήθησα να στρώσουμε το τραπέζι . Αρχίσαμε να τρώμε και να μιλάμε για διάφορα θέματα

Μάριος : Τι λέτε να κάνουμε σήμερα?
Αλίκη : Εγώ λέω να πάμε παραλία
Χριστίνα : Ναι συμφωνώ
Πάνος : Να δούμε αν έχει και κάποιες δραστηριότητες που μπορούμε να κάνουμε

Είπε και ο Μάρκος χασμουρηθηκε . Τον είδαμε όλοι και όταν το παρατήρησε μας κοίταξε απορημένος

Μάρκος : Τι? Μη μου πείτε ότι είμαι ο μόνος που νυστάζει
Μάριος : Είσαι ο μόνος που νυστάζει
Μάρκος : Ε με αυτήν δίπλα σου πως να κοιμηθείς
Σοφία : Κοίτα ποιος μιλάει . Αυτός που ροχαλιζει χειρότερα και από μηχανή του γκαζόν
Μάρκος : Ηλίθια

Μουρμουρησε και πήρε το κινητό στα χέρια του

Όχι που θα τον άφηνα έτσι

Χριστίνα : Λοιπόν ας ξεκινήσουμε με την παραλία και το απόγευμα θα πάμε να δούμε για δραστηριότητες
Πάνος : Τέλεια

Μόλις τελειώσαμε με το πρωινό καθαρίσαμε το τραπέζι και βάλαμε μαγιό . Πήραμε ότι πράγματα χρειαζόμασταν και φύγαμε για την παραλία . Όταν φτάσαμε αφήσαμε τα πράγματα μας κάτω από την ομπρέλα που φέραμε και μπήκαμε στο νερό

Χριστίνα : Είναι λίγο κρύο ε?
Σοφία : Ναι δεν έχει ζεσταθεί καλά

Τότε ήρθε ο Πάνος πίσω από την Χριστίνα και την έβαλε στην αγκαλιά του

Πάνος : Θα σε ζεστάνω εγώ

Της είπε και αυτή έγινε κατακόκκινη . Εγώ χαμογέλασα και αυτοί πήγαν να κολυμπήσουν . Είδα πιο μέσα τον Μάριο και την Αλίκη να είναι αγκαλιά και να χαμογελάνε ο ένας με τον άλλο

Μάρκος : Θα ξερασω

Είπε καθώς περνούσε από δίπλα μου

Σοφία : Εγώ το θεωρώ πολύ γλυκό
Μάρκος : Κάνω ότι δεν το άκουσα

Εγώ ρολαρα τα μάτια μου και αυτός βγήκε από το νερό . Μετά από κάποια λεπτά βγήκα και εγώ και ξάπλωσα στην πετσέτα μου

Μάρκος : Κάνεις ότι κάνω?
Σοφία : Άλλη δουλειά δεν είχα

Του είπα και έβαλα τα γυαλιά ηλίου μου . Αυτός ήρθε μπροστά μου και εγώ τον κοίταξα νευριασμένη